Na 51 weken heeft gisteren eindelijk mijn rentree in ultra-land
plaatsgevonden tijdens de 6 uur van de Haarlemmermeer. Door mijn
aktiviteiten van de laatste 7-8 weken was ik volledig geconditioneerd
geraakt op het lopen van 10 km/u onder zonnige omstandigheden, tijdens het
weekeinde. Zonder echt lange duurloop (langste duurloop: 2 uur en 3
kwartier), maar met vrij veel ‘stapelwerk’ (b.v. 3x 15 km op 1 dag of 6x 15
km in 3 dagen) had ik weliswaar voldoende zelfvertrouwen om te starten,
maar verder geen idee, hoe het af zou lopen. 60 km als doel leek me een
aardig uitgangspunt. Parkoers: een ronde van 1639 m met een klein stukje
onverhard erin verwerkt. Weersomstandigheden: aanvankelijk bewolkt en
ongeveer 20°C, later zonnig en iets warmer, op sommige delen van het
parkoers een pittige wind. Na 2 uur had ik 13 ronden (21.3 km) gelopen.
Vervolgens ging het wat minder, maar in een mate, die eigenlijk geen naam
mag hebben. Zonder inzinking van enige omvang kwam ik na 6 uur tot 62,415
km (op de uitslagenlijst staat er ten onrechte 1 ronde minder genoteerd),
4de bij de senioren (ultralopen is een veteranen-aangelegenheid). Ik ben
zeer tevreden over dit resultaat en de manier, waarop het tot stand is
gekomen. Ook was ik aangenaam verrast over het herstel. Waar ik doorgaans
na afloop van een ultraloop moeizaam rondkruip, is mij dat dit keer
bespaard gebleven. Vandaag heb ik danook braaf 15 km in het zonnetje
gelopen (tempo: waarschijnlijk 10 km/u; ik kan momenteel waarschijnlijk
niet harder of langzamer).
Ciao,
Bram