Afgelopen donderdag 15 februari overleed Martien Baars na een kort ziekbed. Martien is 75 jaar geworden. Martien was bij velen in de ultraloopwereld bekend van de Zestig van Texel, waar hij vanaf 1990 en de eerste editie in de organisatie zat. De komende editie in maart zou zijn laatste zijn.
Martien studeerde Biologie in Groningen en deed onderzoek naar het looppatroon van loopkevers. Hij ging werken als bioloog bij het Nederlands Instituut voor Onderzoek op Zee (NIOZ) op Texel. Hij is op een aantal expedities mee geweest. Hij heeft mij verteld over een van die expedities met een onderzoek naar het voorkomen van schaatsenrijders op zee bij Indonesië.
Martien leerde zijn vrouw in Groningen kennen. Na hun verhuizing naar Texel kregen ze kinderen en later kleinkinderen. Martien kon vol trots vertellen over zijn kinderen. Hij was een sociaal iemand. Niet kort van stof, maar altijd enthousiast.
Martien was geen echte ultraloper, maar liep wel het Rondje Voorne van 50 km en op eigen houtje de route van de Zestig van Texel. Hij bleef hardlopen al werden de afstanden korter. Martien heeft in de ultraloopwereld veel betekend. Hij is redacteur van Ultraned geweest, was betrokken bij een aantal edities van de Jan Knippenberg Memorial, was aan de zijlijn betrokken bij de organisatie van het ultralopen, was parcoursmeter bij de Atletiekunie en zoveel meer.
Ik heb persoonlijk veel met Martien samengewerkt. We zijn vrienden geworden door onze gezamenlijke fascinatie voor het ultralopen. Martien was eigenzinnig, maar ook warm en altijd geïnteresseerd in anderen. We zijn samen in 2018 naar Griekenland geweest om de Spartathlon te volgen, een wedstrijd van 246 km van Athene naar Sparta. De dag na de Spartathlon hebben we op het pleintje in Nestani geluncht. In het restaurant raakten ze in paniek, er werd iemand bijgehaald die Engels kon. Dat leverde een bijzonder gesprek op, mede door de oprechte interesse van Martien. Ik zal Martien missen, maar de vele herinneringen aan hem koesteren.
Namens de redactie van Ultraned wensen we de familie veel sterkte toe.
Henri Thunnissen