Het Nederlandse team bestaande uit Wim Epskamp, Ron Teunisse, Ben Mol en Tom Hendriks oogde op de dag van de wedstrijd fit en gretig op de nog immer aan zichzelf twijfelende Ron Teunisse na.
De weersvoorspelling was goed, de organisatie voortreffelijk en het deelnemersveld sterker dan ooit.
Naast de bekende sterke Europese landen stonden nu ook Japan, Zuid-Korea, Amerika en Brazilië aan de start.
De Braziliaan Valmir Nunes liep lange tijd aan de leiding maar met nog ruim vijf uur te gaan, na ronden lang stuivertje gewisseld te hebben met Paul Beckers, sloeg bij hem de kramp toe en viel hij ver terug.
Na het terugvallen van Nunes ontspon zich een spannende strijd tussen de Japanner Ryoichi Sekiya en Paul Beckers. Tijdens een inzinking van Beckers nam de Japanner de leiding over.
Bij het opdraaien van de atletiekbaan, 20 minuten voor het einde van de wedstrijd had Sekiya 500 meter voorsprong op Paul Beckers die de eerste 100 meter snel overbrugde maar toen nog een volle ronde op de Japanner moest winnen. Bij de verschillende pogingen van Beckers om bij hem weg te lopen klampte Sekiya zich met alles wat hij in zich had aan hem vast. Uiteindelijk moest hij toch een gaatje toestaan en toen was het snel gebeurd. Na enkele wankele passen stortte hij ter aarde om gedurende de resterende tijd niet meer op te staan.
Paul Beckers werd de eerste wereldkampioen met een afstand van 270.087 meter.
De Belgische ploeg met onder andere Paul Beckers, Etienne van Acker (264 km) en Lucien Taelman (256 km) werd onbedreigd winnaar van het landenklassement met een totaal afstand van 791.901 meter.
Het streven van het Nederlandse team was gericht op het behalen van een plaats bij de eerste 8 in het landenklassement. Er verschenen 22 landenteams aan de start.
Tom Hendriks vertrok voortvarend en wist het tempo 60 km vol te houden. Daarna liepen de rondetijden langzaam op en was het duidelijk dat hij het moeilijk zou krijgen. Hij bleek nog niet hersteld te zijn van een zware verkoudheid die hem wekenlang teisterde. Na de 100 km te zijn gepasseerd ging het snel bergafwaarts maar omwille van het team ploeterde hij voort om toch nog als 59e te finishen met een afstand van 183.645 meter.
De rondetijden van Ben Mol liepen vanaf het begin langzaam omhoog. De 100 km grens werd nog volgens planning na 10½ uur gepasseerd. Daarna kreeg hij last van blaren en moest hij meerdere keren langdurig behandeld worden. Ook liep hij ’s nachts tegen de slaap te vechten waarbij uiteindelijk een hazenslaapje uitkomst bracht. In de loop van de ochtend knapte hij weer op en haalde hij nog bijna de 200 km (199.518 meter en een 55e plaats).
Ron Teunisse zag, mede door een niet ideale voorbereiding, enorm tegen de wedstrijd op. Het was lang geleden dat hij een 24 uur had uitgelopen. Prima prestaties tijdens de JKM en Elfstedenloop hadden echter bewezen dat hij het nog kon. De eerste 100 km ging van een leien dakje. Na een korte rust werd er in een vlak tempo ogenschijnlijk moeiteloos nog 50 km aan toegevoegd. Na wederom van een korte rust genoten te hebben werd het oude tempo na een paar warmlooprondjes opnieuw opgepakt. Na 190 à 200 km was de pijp echter leeg en moesten de kilometers bij elkaar gesprokkeld worden. Het wandelen van rondjes onder toeziend oog van publiek behoort niet tot de favoriete bezigheden van Ron maar hij liep desondanks de wedstrijd uit met als resultaat een 31e plaats met een afstand van 219.526 meter. Grote klasse!
Wim Epskamp had tijdens de Europese kampioenschappen in 2001 en 2002 niet aan zijn eigen verwachtingen voldaan en begon daarom met bijgestelde ambities aan de wedstrijd. De eerste 20 ronden (50 km) werden in een stevig tempo afgelegd waarna er 30 ronden volgden waarbij de rondetijden langzaam maar zeker opliepen. Na een korte (eet) pauze werd het tempo van voor de pauze weer snel opgepikt. Dit tempo werd door Wim tot en met de laatste ronde vastgehouden behoudens een moeilijke periode rondom de 70e ronde. Slecht in een handvol ronden zakte het tempo tot onder de 10 km per uur. Hoe goed hij zijn race had opgebouwd blijkt uit het feit dat hij na drie uur wedstrijd op de 38e plaats lag en uiteindelijk op de 8e plaats finishte! Hij verbeterde in Uden zijn persoonlijk beste prestatie tot 251.572 meter hetgeen een nieuw Nederlands record betekende in zijn leeftijdsklasse. Met deze fantastische prestatie bevestigde hij nogmaals de aansluiting met de Europese top verkregen te hebben.
Met een totaal aantal kilometers van 670.616 eindigde Nederland als 8e in het WC klassement en als 6e in het EC klassement. Gezien het aantal deelnemende landen (22) een mooi resultaat.
WC 100 km in Taiwan
De World Challenge 100 km zal dit jaar op 16 november in Taiwan worden gehouden.
Nederland zal daar met een mannenteam aan deelnemen. Het team zal bestaan uit: Wim Epskamp, Veron Lust, Edwin van der Loop en Tom Hendriks.
Hoewel het klimaat (sub)tropisch is, is de gemiddelde temperatuur in november “slechts” 23°C. Het parcours ligt in een parkachtige omgeving en strekt zich uit over een lengte van 12,5 km dat op en neer gelopen wordt. Het hoogteverschil op de 12,5 km bedraagt 400 meter.
Door de lange reis (30 uur), de jet-lag, het klimaat en het zware parcours zal het al een hele klus worden de finish te bereiken. Maar omdat de omstandigheden voor iedereen gelijk zijn blijft ons doel een klassering bij de eerst 8 landen in het landenklassement.
Met vriendelijke groet,
Gerrit van Rotterdam