Wat beweegt de mens om in de kou met zijn kop in de wind een landschap door te ploeteren met nauwelijks enige vorm van beschutting. Een typische vraag, maar terecht gesteld. Er zijn genoeg mensen die de maandenlange training voor een marathon het liefst in een stadsmarathon omzetten.
Geen absolute garantie voor een goed resultaat. Ervaren marathonlopers weten dat maar al te goed. Wat staat er dan wel aan de start? De veellopers die elke marathon meepikken, de ultralopers voor wie de marathon een mooie afstand is om te trainen en de lopers die toch wel eens wat anders willen dan die stadsmarathon.
Lekker lange rechte wegen om gang te maken, als de wind mee zit. In de aanloop sprak ik Karst Anema, de vlotte veteraan uit Friesland, die vertelde dat hij wel vijf keer aan de voormalige Afsluitdijkmarathon had meegedaan. Vijf keer wind tegen.
Het kan verkeren. De allereerste keer vlak voor kerst 2001 sneeuw. Vorig jaar prachtig mooi weer met de wind mee. Dit jaar zag ik de lopers al bijkans blauw voor de start. En toch blijft ook volgend jaar de formule hetzelfde. Van Urk naar Urksteeg. Misschien een kleine verandering, maar dat is het dan. Overigens zijn er mogelijkheden zat in de diverse polders in de omgeving van Kampen en Zwolle.
Toch leuk zo’n marathon, die als aardigheid is begonnen. Het is Geert Brouwer geweest, die als bedenker en initiatiefnemer, ondergetekende zo gek kreeg om het eens gezamelijk te proberen. En dat na een familiebezoek van Geert in Urk, of is het nou op Urk? Maar goed we wisten eigenlijk niet waar we aanbegonnen. Hebben geluk gehad en verwonderen ons nu over de deelname. Tevredenheid heerst.
Toch in de evaluatie zijn er wat schoonheidsfoutjes te constateren. Het 15 kilometer-bord stond niet goed. Lastig voor mensen die op tijd lopen. Het was goed geplaatst en het stond er tijdens de marathon nog net zo. Het markeringspunt klopte niet. Het punt van vorig jaar, waar het in de buurt had moeten liggen, is echter verdwenen, zodat het onduidelijk blijft waar het aan gelegen heeft. Volgend jaar zal het parcours opnieuw officieel gemeten worden. Men kan er echter van op aan dat de totale afstand correct is.
Dan was er de kwestie van de thee. Te heet en te weinig. Daar hebben we ook wat op gevonden, zodat de lopers volgend jaar geen thermosfles voor zich zelf hoeven mee te nemen. Dat scheelt weer.
Ja, en dan nog die prijsuitreiking. Er is door een misverstand wat te weinig prijzengeld uitgekeerd en een aantal mensen kregen niet die prijs waar ze recht op hadden. Dit laatste hebben we ter plaatse met geduld op weten te lossen. Sorry, Jurriaan de Bruijn, Gertie Theunissen, Gerry Dumont en Ria Buiten. Het is toch weer goed gekomen. Volgend jaar weer beter en een herziening van het prijzengeld. Nog bedankt iedereen voor de verhalen en foto’s waarmee we onze website hebben opgesierd. Het ligt trouwens in de bedoeling tot een andere opsmuk van onze website te komen. Ondertussen kan men nog genieten van de foto’s van onze hoffotograaf die er bij zijn gekomen.
http://www.avpec1910.nl/zuiderzee/index.htm
Met veiligheid en klantvriendelijkheid als visitekaartje gaan wij als ploeg, nu bestaande uit zeven personen, er in ieder geval volgend jaar weer tegen aan. Zijn er verder nog op- en aanmerkingen, reageer gerust via de bekende kanalen. In principe staan we voor elke suggestie open. Ik hoop jullie vroeg of laat, in binnen- of buitenland, weer tegen te komen.
Namens de organisatie van de Zuiderzee Marathon,
de vriendelijke groeten van,
Herman Euverman.