Begin december reageerde Martin Mes op ons artikel van 28/10: bijgaand de open email-brief van de redactie die 14/12 retour ging.
——
Beste Martin Mes,
De email ‘Zo maak je geen vrienden’ die de redactie van UltraNed van jou ontving op 5 december j.l., slaat naar wij aannemen op het artikel dat wij publiceerden op 28 oktober, het vrij satirisch geschreven ‘Wereldkampioen ultralopen’: https://www.ultraned.org/n_item/f1873.php
Dat satirische karakter heeft een achtergrond, die wij hier in een lange brief duidelijk willen proberen te maken.
Nogal wat aspecten van het ultralopen worden hieronder behandeld, en dit zal ook andere mensen interesseren. Dus dit uitvoerige stuk moet dan ook als een open brief aan jou beschouwd worden, die wij ook als zodanig ergens in de komende weken gaan publiceren op UltraNed om ons lezerspubliek op de hoogte te houden. Per slot van rekening zijn het ook sommigen van onze website-bezoekers geweest die bij ons aan de bel trokken van ‘waarom zeggen jullie daar eigenlijk niets over’.
{b}Inleiding{eb}
Het ultralopen binnen Nederland telt zo’n 300 beoefenaren, afgaande op het aantal individuen dat jaarlijks bij 1 of meer binnenlandse of buitenlandse ultramarathons start. Zeker de helft van dat aantal zijn incidentele ‘ultralopers’, die alleen starten op de jaarlijkse ultramarathon bij hen in de buurt, of die ene binnenlandse of buitenlandse ultraloop waar ze verslingerd aan zijn geraakt – zoals bijvoorbeeld de Zestig van Texel, of London-Brighton, of de Comrades Marathon in Zuidafrika. De andere helft zijn ‘veellopers’ die elk jaar meerdere marathons en ultramarathons lopen. Sommigen lukt het zelfs om elk weekend zo’n loop te vinden en te doen in eigen land of in de buurlanden. Dat is dus een wereldje waarin men elkaar vaak tegenkomt en veel samen oploopt. Dat vele ultralopers, van welk niveau dan ook, trots zijn op hun eigen prestaties blijkt uit de vele verslagen die ze insturen naar UltraNed, een website die constant druk bezocht wordt door de Nederlandse en Vlaamse (ultra)marathonlopers.
{b}UltraNed{eb} is een niet-commerciële website met 5 redacteuren, alle vrijwilligers. Sommige redactieleden zijn nog zeer actief in het ultralopen, andere leden hebben hun ultrasporen in het recente verleden verdiend. Dit vijftal is als zwaar besmet met het ultravirus te beschouwen maar wordt ook alom als een gerenommeerde bundeling van ultra-expertise gezien. De redacteuren volgen dan ook de ontwikkelingen en de prestaties in binnen- en buitenland op de voet, en doen daar op allerlei manieren verslag van.
Er wordt op de site https://www.ultraned.org ook een kalender met zoveel mogelijk marathons en ultralopen bijgehouden, en de uitslagen die binnenkomen worden in een database opgeslagen.
De website kwam in maart 1999 in de lucht, en sindsdien zijn grofweg 90% van alle uitslagen van officiële Nederlandse en Vlaamse ultramarathons in het bestand opgenomen. De uitslagen van marathons sinds 1999 zijn minder compleet en dat komt mede door technische beperkingen zoals de weinig inzichtelijke wijze waarop sommige grote massamarathons hun uitslagen presenteren.
Maar als wij iemand’s prestaties op Nederlands en Vlaams terrein willen naslaan, hoeven wij alleen maar zijn achternaam in te tikken en komt alles sinds 1999 zo op een rijtje op het scherm te voorschijn.
Als we dat met ‘Mes’ doen, dan komt er helemaal niets (voor ‘Martin Mes’) te voorschijn. Probeer het zelf maar via: https://www.ultraned.org/uitslagen/zoek.php
{b}IAU wereldkampioenschappen ultralopen{eb}
Als dan die Nederlandse loper Martin Mes, die nog nooit bij een ultramarathon aan de start heeft gestaan, zich nochthans in sommige kranten- of tijdschriftartikeltjes als ‘wereldkampioen ultralopen’ laat betitelen, dan roept dat op zijn minst vragen op.
Binnen het ultralopen zijn er twee hoofdnummers, de 100 km en de 24 uur. Sinds 1987 is er een officieus IAU Wereldkampioenschap 100 km (‘World Cup’ is de officiële titel). Het wereldkampioenschap vond ook al drie keer in Winschoten plaats (1995, 1997, en 2000), en ook in 2004 zal het daar weer gaan gebeuren. Een paar weken geleden vond op Taiwan het Wereldkampioenschap 100 km van 2003 plaats. De Italianen Mario Fattore en Monica Casiraghi werden daar op 16 november wereldkampioen 100 km , terwijl er vier Nederlandse ultralopers meededen, waarbij Nederland een verdienstelijke 7e plaats van de 22 landenteams te behalen en goud in de klasse M40.
Voor de 24 uur bestaat er ook een Europees Kampioenschap 24 uur sinds 1992 maar een Wereldkampioenschap 24 uur (‘World Challenge’ officieel) is er pas sinds dit jaar 2003, en de prémière vond plaats in Nederland, in Uden jongstleden 11 en 12 oktober. Daar mochten na een bloedstollende finale de kleine, dappere Belg Paul Beckers en de Russische volhoudster Irina Reutovich zich als eerste wereldkampioenen 24 uur laten fêteren.
{b}De publiciteit rond Martin Mes{eb}
Wat dan in jouw geval zo misplaatst is en bij heel veel hardlopers hilariteit veroorzaakt, is dat niemand in de Nederlandse ultrawereld ‘Martin Mes’ persoonlijk kent, terwijl men in het eigen KNAU-blad Atletiek Magazine van augustus 2003 een stukje ziet met de titel ‘wereldkampioen ultralopen’. Tevens komen gedurende het jaar grote stukken in lokale bladen, waarin claims op records worden gelegd die in de ogen van ultrakenners kant noch wal raken. Veel ultralopers halen hun schouders op en menen dat we geen aandacht aan dit soort fantasie-claims zouden moeten besteden. Andere ultralopers zijn meer verontwaardigd en sturen de redactie van UltraNed exemplaren van deze artikelen toe, met het verzoek om aan dit soort kreten over ultralopen een commentaar te wijden. Zodat serieuze media er op attent worden gemaakt dat deze verhalen niet zondermeer geloofd moeten worden.
{b}Vraag het aan Gerard Nijboer{eb}
In je email van 5 december zeg je: “bel eens met de knau en vraag het aan gerard nijboer”. Dat hebben we gedaan en als antwoord kregen we van Gerard op 9/12 de volgende email:
{i}”Bij mijn weten heb ik hem inderdaad een mailtje of brief geschreven nadat hij of zijn relaties er op hadden aangedrongen dat deze actie van hem niet zondermeer kon passeren. Heb toen een kort felicitatiebriefje geschreven en ook iets gemeld over het onmogelijke van de KNAU om alle bijzondere prestaties op waarde in te schatten. Dit is bv ook recent het geval met Cor Westhuis met zijn tocht naar Moskou. Ook zijn huldigingscommittee hebben we geantwoord dat we alleen op officiële kampioenschappen waarbij de KNAU personen afvaardigd kunnen reageren en dan uitsluitend bij uitzonderlijke prestaties. Bij Martin Mes was er bovendien volgens mij geen sprake van een wedstrijd. Bv Luc Krotwaar wordt met zijn geweldig resultaat van afgelopen weekend ook niet beloond met een benoeming als KNAU Lid van Verdienste.”{ei}
Zo’n kort felicitatiebriefje – dat geschreven is na aanhoudend aandringen van jou of jouw omgeving – is toch geen bevestiging van de KNAU dat jouw hardlopen op het traject Jeruzalem-Enkhuizen als een wereldrecord gezien moeten worden? Gerard Nijboer legt en passant ook precies de vinger op de zere plek: een solo-monstertocht door een hardloper is per definitie een niet-controleerbare prestatie. De deelname aan de nonstop-etappeloop Lissabon-Moskou door Cor Westhuis afgelopen voorjaar is wat dat betreft veel meer aansprekend en bovendien boven elke verdenking verheven: elke dag starten in een ‘wedstrijd’ over gemiddeld 80 kilometer, en dat 63 dagen achter elkaar zonder één enkele rustdag. Om dan 8e te worden van 20 mannen die de eindstreep halen (plus een vrouw plus een wheeler; van de 44 starters in totaal) is een prestatie van wereldformaat.
{b}Luchtkastelen{eb}
In je email van 5 december zeg je: “maar wat je nu doet is een sportman kapot maken”.
Dat valt te bezien, want vanuit onze optiek willen we hoogstens de opgeblazen luchtkastelen rond jou doorprikken. Het is niet onze bedoeling om jouw acties of jouw lopen kapot te maken. Wij uiten alleen bezwaren tegen de wijze waarop jij de publiciteit zoekt en je titels aanmeet die niet bestaan of verkregen zijn.
{b}Lopen voor het goede doel{eb}
In je email van 5 december zeg je: “ik loop voor het goeden doel en ik verdien hier niets aan geen cent”.
Ook dat onderwerp werpt vele vraagtekens op. Het zou een hoop schelen als je openheid gaf over de financieën binnen de stichting Holdiarun. In de zes jaar dat deze stichting bestaat is er nog nooit een jaarverslag gepubliceerd en over het sportcentrum voor diabetes patiënten wordt na Jeruzalem-Enkhuizen ook niet meer gerept. Als jij dus niets te verbergen hebt, zouden wij graag de jaarcijfers 1998 tot en met 2002 ontvangen van de stichting Holdiarun zodat die vraagtekens achter het goede doel weg kunnen vallen. Verder is het misschien een idee om de jaarcijfers op je eigen website http://www.holdiarun.com te publiceren, zodat iedereen kan zien wat er met de donaties en sponsorgelden gebeurt. Als je op die open manier communiceert kan het zelfs nog een positieve bijdrage tot jouw Kaapstad-Enkhuizen project leveren.
Met sportieve groet,
De redactie van UltraNed
redactie@ultraned.org