//*Het is mooi geweest …*//
Wat er al een tijdje aan het aankomen was, is na de evaluatie-vergadering van gisteren nu helemaal een feit:
na zeven jaar intensieve medewerking aan de jaarlijkse Gistelse ultraloop op 1 mei heb ik definitief beslist om hier mee op te houden.
De “VZW Running Team Gistel”, met oa. De Gistelse Jogging Club, blijft verder bestaan en organiseert in november zijn tweede Route
’62 wedstrijd, een low-budget evenement dat vorig jaar vrij hoog scoorde (200 lopers). Hieraan hebben we nauwelijks of geen werk en
dat is nog aangenaam werken.
Zeven jaren zet je echter niet zomaar opzij, maar eerlijk gezegd pijn doet het niet, ook al zal het volgende jaar wel wennen zijn wanneer er in Gistel op 1 mei hoogstwaarschijnlijk geen ultraloop meer zal plaats vinden. Heel wat deelnemers waren me telkens zeer dankbaar na elke organisatie, anderen daarentegen toonden soms niet het minste greintje respect.
Ik zal het echter niet missen, integendeel, nu krijg ik terug wat meer tijd voor mezelf en mijn gezin en spaar ik jaarlijks toch gemiddeld zo’n 20 a 25.000 bfr uit, om nog te zwijgen van die allesvernietigende stress die me dit jaar zelfs een top-5 kostte in het EK-100 km in Belves en in ’96 een top-10 in het WK-100 km in Moskou.
Er waren inderdaad heel wat up’s maar zeker ook minstens evenveel down’s ook al probeer ik me de mooiere momenten van al die Zes Uren van Gistel voor de ogen te houden: de Russen die het eerste jaar kwamen (zonder dat we ze hoefden te betalen, wat anderen ook mogen beweren !), de prachtige strijd tussen Agnes Bozan en Karin Bakker in het tweede jaar, jaarlijks de 150-160 lopers in de tijdloop, Birgit Lennartz met een wereldprestatie in ’96, Rik Goethals die het na een sterke remonte haalt van de Fransman Corbillon in ’97, de Braziliaan Lenierco die in laatste instantie nog komt overvliegen om hier na 50 km op te geven, mijn eigen overwinning in ’98, eindelijk ook eens Wim Epskamp aan de winst in ’99, onze eerste en misschien wel laatste 60 km in 2000, de sfeer die de ploeg van de Leeuwerikken er elk jaar terug konden in brengen, de uiteindelijke deelname van lopers uit Nederland, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Rusland, Polen, Tsjechie, Amerika, Brazilie en Hongarije, de zes TV-reportages, etc.
Voor mij hoeft het echter allemaal niet meer, vanaf nu sta ik aan de andere kant van de startlijn, het is mooi geweest…
Jan Vandendriessche