Na 3km liep ik al alleen.
In de aanvangsfase van de Etten-Leur marathon liep ik vervolgens vòòr en in een groepje.
Uiteindelijk polste ik naar hun streeftijd en het bleek 2h40’ te zijn.
Met alle respect, ik kwam om te winnen. Maar in 2h40’! Neen.
39km liep ik eenzaam. Deed me wat denken aan het liedje van de eenzame fietser.
Op het einde van dat lied krijg je: “als ie maar geen voetballer wordt”.
Misschien had ik het beter wel geworden. Gewoon in 3e provinciale spelen was al genoeg om op de radio te komen. Poederlee – Susemzichembolder 3 – 1. Hattrick van Papanikitas.
Misschien stonden ze wel te scouten en mocht ik volgend seizoen naar 1e klasse.
Dan kon ik naar mijn vrienden een lekker bekkie spuwen. Boos zijn dat ik op mijn ereloon een fikse boete moet betalen en dat de stoute Bond me in de steek laat. Opperend dat ik 40cm naast de tegenspeler had gespuwd en dat er anderen voor meer minder beboet waren.
Net zoals Planckaert zou zeggen: “ ik had beter EPO gepakt dan had ik Milaan -San Remo gewonnen en een rit of 2 in de tour en nu geen 2 jaar geschorst geweest.”
Beide zullen ze misschien denken: had ik maar marathons gelopen dan had ik nu zo’n zorgen niet.
Dit zijn de zaken waarmee je bezig bent tijdens zo’n eenzame marathon, maar dan in slow-motion. Anders ben ik te rap uitgedacht en voel ik dat ik moe word.
Shit 35e km, tijd dat ik mijn luie kont eens rep. Dan geraak ik misschien nog onder de 2h30’.
We versnellen.
Komt bij mij niet rap voor in een marathon.
Sprinten op het einde, nog zeldzamer. Zo hard dat ik begin te kokhalzen. Ik verlies op de laatste 150m alle seconden die ik nodig heb om onder de 2h30’ te lopen.
2h30’15” net even snel als vorige week in Schaarbeek Alleen ging ik daar na 34km dood..
3 marathons op 3 weken. (Eindhoven pacer in 2h40’/ Schaarbeek 1e plaats in 2h30’15”/ Etten-Leur 1e in 2h30’15”)
Ik vertrek zo dadelijk naar de zee voor een week. Het loopmateriaal blijft thuis.
Ik neem wel de bal van de kinderen mee…….”als ie maar een voetballer wordt.”
Marc Papanikitas