Op een klein uurtje rijden van thuis is het zondagmorgen alweer vroeg verzamelen geblazen in “Le Chalet” in Olne. Enkele Nederlanders noemden die chalet wat oneerbiedig een bouwkeet, maar de gezelligheid achteraf zou er zeker niet minder door zijn. Een kleine honderd deelnemers worden in 2 ladingen naar Magnée gebracht waar de start om 07.00 u. plaatsvindt. Meer dan 50 % van de deelnemers zijn bekende gezichten . Dus de tijd is veel te kort om voor de wedstrijd bij te praten. Maar er liggen nog meer dan 60 km voor de boeg om dit ruimschoots goed te maken.
Het is uiteindelijk 07.15 u. als we mogen vertrekken voor de wedstrijd die 1900 m hoogteverschil in petto heeft. Het vriest enkele graden en er flonkeren nog enkele sterren als we in de ochtendschemering op zoek gaan naar de blauwe markeringen. De eerste wegverandering wordt al gemist en de hele meute loopt als een kudde kiekens de eerste helling af waarna het sein “verkeerd gelopen” valt en ieder op zijn stappen kan terugkeren. Het zou niet de laatste keer zijn dat ik me misloop naar een kilometertje meer of minder doet in dit soort wedstrijden weinig ter zake. ’t Is niet voor niets dat de wedstrijden hier georganiseerd worden onder het motto “courir pour le plaisir”. Ik babbel nog even met Gert Stijnen, die ik in de volgende weken nog een paar maal zal treffen, nl. in de 6-uur van Stein en op Texel voor de 120 km. Wat verder stoot ik op Ignace Matthijs, 2-voudig Spartathlonfinisher en ook finisher in de Tour du Mont Blanc, waarmee ik de 1ste 2 uur veel mee samenloop. Onze respectievelijke loop -en wandeltempo’s zijn echter verschillend en hij besluit mij te laten gaan.
De 1ste bevoorrading na 25 km bestaat uit een grote koelbox, gevuld met ijskoud water waarin we onze drankbidons kunnen vullen. Ik voeg er wat 3-action energiepoeder bij en kan weer verder. Even later mis ik een afslag, maar ik blijf doorlopen omdat de rij achtervolgers redelijk lang is. De 1ste is Johan Bogaert en wat later beslissen we samen om toch maar terug op zoek te gaan naar een “truc bleu”. Een kleine kilometer terug vinden we de dader, een bochtige streep op de weg die al redelijk verbleekt is en die door de lage zon moeilijk te zien was. Wat verder komen we bij km 30, “voor ons wat meer”, in 3h10’. Her en der hoor ik opperen, klagen dat dit de zwaarste trail is die men hier al georganiseerd heeft, zwaarder dan Olne-Spa-Olne, maar aan mijn tempo voel ik dit niet zo aan. Er wordt ook nergens geforceerd. Bij km 45 telt men mij in 20ste positie, op een klein uur van de uiteindelijke winnaar, Rafael Brabants. Ik duik een diepe weide in, waar ik in de verte wat voorliggers zie lopen en wandelen. Op het diepste punt moeten we door een beekje met kletsnatte schoenen en voeten tot gevolg. Mijn gevoel blijft constant en regelmatig haal ik een loper in. De laatste kilometer haal ik nog een 3-tal in, waaronder Eric Naisse, de Mali-ganger waarmee ik enkele weken terug nog de sponsorloop naar Alleur over 70 km meeliep. We lopen hand in hand over de streep en ik word uiteindelijk als 10de geklasseerd in 06h52’ (voor ongeveer 64 km).
We worden achteraf nog verwend met tomatensoep met balletjes en wortelpuree met worst. Natuurlijk hoort er weer een donkere Leffe bij om de dag helemaal af te maken.
Een volledige uitslag is terug te vinden op http://www.courirpourleplaisir.be/7733/52381.html
Edwin Lenaerts