{b}DE 120 KM VAN TEXEL{eb}
{i}De Sakura Michi Run volgende maand in Japan nadert met rasse schreden; dus mocht het wel eens iets meer zijn. 3 weken geleden in Stein vertrok ik aan 12 km/u gedurende 4 uren en waarna nog 2 uur tegen 11 km/u, wat perfect liep. Vandaag zou ik proberen te starten aan 11 km/u en dit zo lang mogelijk vol te houden, alhoewel ik geen ervaring had met het parcours of met strandlopen. Dus rekende ik op een tijd tussen 11 en 12 uur.{ei}
De 120 km-lopers kregen ieder een privé-begeleider mee als wegwijzer en bevoorrader. Ik werd gekoppeld aan Gerard van de Texelse Courant, de hoofdredacteur van de plaatselijke krant.Het werd een perfect 1ste rondje tezamen. Na een vroege start om 04.30 werd er aanvankelijk nog her en der in kleine groepjes wat gekeuveld.
Maar na een handvol kilometers, wanneer contact met de begeleider gezocht werd en na wat gedronken te hebben, viel het deelnemersveld wat uit elkaar. Ieder zocht zijn ideaal tempo of tenminste dat probeerde toch iedereen. Gerard was voor mij een ideale gezel. Dan weer wat vraagjes stellende over mijn loopavonturen en dan weer plezant vertellend over fascinerend Texel, over de Texelse vloot, over de rode vuurtoren die al eens door minderwaardige verf rose verkleurde, over de overzet waar vroeger wel eens wachttijden van 6 of 7 uren voorkwamen en waarvoor dan een animatieprogramma voorzien werd, over de strijd tussen Texelse en Friese schapen, over ‘wie het meest geschikt was’ om het harde, taaie gras in de duinen af te grazen (met onbeslist resultaat), over de stinkende bloembollen, over de meiklokjes die hier geteeld werden voor uitvoer naar de Loirestreek en over zoveel meer nog, dat het 1ste rondje eigenlijk wel te kort was.
Het stukje strand bij de Hors, waar ik even alleen liep, vond ik wel apart met zijn Afrikaans woestijnuitzicht.Het deed me weer even wegdromen maar niet voor lang, want al vlug bereikten we het keerpunt in 5h37’.Dus de 11 km/u –snelheid was ideaal tot hiertoe, maar eens alleen had ik al gauw het gevoel dat het tempo begon te zakken. Ik pruttelde ook niet tegen en was tevreden met het heersende gevoel.
Op het einde van de 3de zandstrook (die ik voor de 2de keer beliep) kwam de kop van de 60 km mij voorbij geraasd.Wederzijdse aanmoedigingen van en voor koploper Marc en achtervolger Philip en van nog zovele anderen waren telkens weer een plezante afleiding.
Bij het laatste stuk strand (we hadden vandaag in totoaal zo’n 20 km) stond de spionkop van thuis opgesteld. Carine met Robbe en Lennert weekten enkele tranen los. Lennert liep even mee en begreep niet waarom ik niet sneller liep. Wat verderop kwam een dikke blaar op de rechter binnenvoet het plezier wat vergallen. Het tempo zakte tot zo’n 9 km/u. Zo nu en dan liep ik eventjes mee met een 60 km-loper. Sommigen, zoals o.a. Vincent bleven even bij me om een praatje te maken.
Het 100 km-punt passeer ik net boven de 10-urengrens. Na de volgende bevoorrading 5 km verder protesteert mijn linkerknie wat. Eens op gang gekomen gaat het terug beter, maar de volgende stop voel ik toch dat er iets loos is. Toch loop ik nog een uurtje door om na 12h18’ voldaan de finish te bereiken.Het tevredenheidsgevoel is ondanks de perfecte organisatie niet optimaal o.a. door de te felle terugslag die ik in de 2e helft gehad heb. Nu na 1 dag is mijn linkerknie ook nog wat pijnlijk en ook mijn linker scheenbeenvlies is wat geïrriteerd. Even recuperatie inlassen en zien wat we nog kunnen forceren binnen dit en een paar weken!!
{i}Edwin Lenaerts{ei}