{b}THE CONNEMARATHON 2005-03-27 {eb}
{i}Je staat dan in het startvak van de Dublin marathon anno 2004, je praat er met een Ier en hij raadt je meteen een andere Ierse 42 K aan : de Connemara marathon ofte de Connemarathon. Volgens ingewijde een unieke wedstrijd in een indrukwekkend heuvelend decor van rotspartijen en meren … Dra na mijn thuiskomst van Dublin surf ik naar {i}www.connemarathon.com{ei} en raak aanstonds overtuigd : wij reizen het voorjaar 2005 naar de Ierse westkust …
Ik heb in de loop der jaren al heel wat (groep)marathon-weekenduitstapjes (met bus of vliegtuig) georganiseerd o.a naar Reims, Barcelona, Millennium marathon Rome, de Weinstrasse marathon te Bockenheim, Karstadt Ruhrmarathon, Parijs, London, Dublin, Hamburg, Berlijn …. Maar dit juweeltje zal ik nog lang koesteren.{ei}
{b}Zaterdag 26 maart 2005{eb}
Met z’n 22’en, van wie tien 42 km-lopers (Betty Schreurs, Renilde Vekemans, Pierre Vanhove, Johny Vanhove, Patrick Winters, Willy Luyten, Hubert Erkens, ikzelf en wereldrecordhouder aantal gelopen marathons Horst Preisler), drie halve marathonners (Jan Neven, Marleen Bierwaerts en Karin Joris), trekken we met een 6-tal auto’s naar de luchthaven Brussel-Zuid. Onze Nederlandse vriend en ultraman Jan-Willem Dijkgraaf heeft thuis overnacht, vindt 42 K blijkbaar niet genoeg en zet aan in de 63 K.
En ja hoor, bij het inchecken in Charleroi (Ryanair) op zaterdagmiddag lopen we het gezin (Han) Frenken tegen het lijf, onverwachte maar fijne ontmoeting natuurlijk. Ook Han is er om de Connemara ultramarathon naar zijn hand te zetten, het gezinnetje reist met een huurauto naar z’n bestemming. Wij worden door een autocar van de organisatie aan de vlieghaven van Shannon opgepikt. Deze brengt ons naar het vissersdorpje Oughterard, vlakbij Lough Corrib, het (immense) idyllische meer, dat Connemara praktisch doormidden splijt.
{b}Zondag 27 maart 2005{eb}
Jan-Willem is de vroegste ‘opstaander’, want een bus pikt hem aan ons hotel op om 6.15 u. Euh, zou moeten oppikken … Goeie Willem wacht vergeefs een uurtje … Na een telefoontje naar de organisatie verzekert men mij dat onze Epenaar maar op onze bus, die om 7.15 u. aan ons hotel stopt, moet stappen … ook dan haalt hij de start wel op tijd. Wat zo ook blijkt te zijn.
Te Maam Cross (Peacokes) worden we gedropt vlakbij een grote feestzaal, waar tegen een muur een reuzenscherm is geplaatst waarop je de esbattementen van de Connemarathon 2004 kan volgen. Daar komen ook alle lopers van de diverse wedstrijden samen. Voor de liefhebbers wacht er nog een uitgebreid ontbijt (soep, sandwiches, fruit, drank en dergelijke), in de inschrijvingsprijs begrepen.
Plots vraagt een speaker om een erehaag te vormen voor de ultramannen en –vrouwen, die buiten verzameld hebben. Zij wandelen onder een bewonderend applaus van de honderden anderen doorheen de gecreëerde mensengang naar de uitgang aan de andere kant van de zaal. Even high five met Jan-Willem bij zijn passage en ik moet zeggen, dat doet je wat!
Zij starten om 9.00 u.
Wij, marathonners, moeten weer de bus op, naar Lough Inagh (aan de rand van het meer (=lough), waar om 10.30 u. de naar schatting 300-koppige meute op gang geschoten wordt. Een startlijn is er niet, maar we hebben al vlug door dat alles hier een gemoedelijke bedoening is, en dat je met respect voor de natuur!!! aan deze uitdaging van start dient te gaan.
Onze ½-marathonvrienden worden naar hun start te Leenaun vervoerd. Hun starttijd : 12.00 u.
{b}De wedstrijd{eb}
Alleen maar superlatieven voor de natuur waar doorheen we lopen. Mijn quotering is een 10, niet meer en niet minder. Van mijn 129 marathons veruit de indrukwekkendste. Wie in de vrije natuur zijn lange-afstandshobby wil beoefenen, krijgt hier nooit genoeg van. De kale, verbazende rotspartijen en hoge pieken, zijn groene valleien met de onafscheidelijke schapen zijn duizenden malen vereeuwigd op de prentkaarten van de regio. Je waant je terug in de tijd, bijwijlen niets wat getuigt van moderne tijden. Ongerept. Puur. Ware het niet dat je af en toe een medeloper in ’t vizier kreeg, je waande je alleen in deze wonderlijke wereld van steen, gras en lucht.
Er zijn slechts enkele vlakke gedeeltes in het parcours, maar daar krijg je dan weer steevast af te rekenen met de strakke tegenwind. Het weer zit naar Ierse normen wel mee op 27 maart: bewolkt met af en toe een doorpriemend zonnetje, geen regen en dat is niet niks!
De voortdurende klimmetjes en de daaropvolgende afdalingen vragen veel, heel veel van het spieren- en gewrichtengestel, maar het uitzonderlijk mooie landschap verzacht de pijn. Wie beweert die niet gevoeld te hebben, liegt. Toch besef je dat je hier een unieke prestatie aan ’t leveren bent. Je eindtijd is bij zulke wedstrijden van ondergeschikt belang, irrelevant. Elke finisher in de connemarathon is een winnaar.
Als je de ‘detailed route analyses’ (het parcours profiel) op de connemarathon website bekijkt, merk je heel wat ‘piekjes’, die door de organisatie als volgt beschreven worden : “Please note anything that isn’t flat on this diagram ‘really isn’t flat’, so what seems likes a bump can actually seem like a mountain.”
Al bij al, een 42 K die vroeg of laat op ieders palmares dient te prijken, vind ik …
En de gastvrijheid van de Ieren neem je er maar gratis bij.
Toch wil ik enkele bedenkingen wat de organisatie betreft kwijt.
Niet vlekkeloos. Neem nou het geval Jan-Willem. Erg vervelend als je het telefoonnummer van de organisatie niet op zak hebt …
De bevoorrading bestond alleen uit water !!! Enkele keren een soort sportdrank … geen bananen, rozijnen, chocolade whatsoever …
De aankomst is de meest chaotische die ik ooit ervaren heb. De weg is zo’n 3 m breed … tot 20 m voor de lijn stonden er twee rijen auto’s 100 m lang, het was slalommen tussendoor, soms met algehele stilstand tot gevolg, omdat de wagens zo dicht bij elkaar stonden dat je je ertussendoor diende te wringen …. Van lopen was dus geen sprake meer! Maar naar ’t schijnt is dit slechts een eenmalig feit, en dus erg vervelend voor de finishers van 2005.
Besluit : de tekst op het finisher’s shirt verwoordt het best wat de Connemarathon is : “I hit the wall in Connemara …”
{b}Maandag 28 maart 2005{eb}
Vandaag en morgen gaan we op sightseeing tour. Het is een package dat ik via de organisatie besproken heb. Om 11.00 u. wacht de bus ons voor ons hotel (Lake Hotel) op voor onze eerste streekverkennng. De ‘Tour of Connemara’, een dagvullende bezigheid. Deze uitstap neemt ons mee naar het hart van Connemara met zijn fascinerende bergtoppen , meren en moerassen. We bezoeken er Kylemore Abbey, een 19de eeuws klooster, nu een internationale privé-school uitgebaat door benedictijner nonnen. Maar wat nog mooier en interessanter om zien is, zijn de afgelegen sites en landschappen met hun waterpartijen en diepten. Zo is er ook de ‘Gaynors’ Pub’ in Leenaun, waar de film ‘The Filed’, starring John Hurt en Richard Harris werd gedraaid.
Daar genieten we van een lekkere guinness in een lokale pub.
{b}Dinsdag 29 maart 2005{eb}
Om 10.00 u. stappen we op de bus voor onze tweede uitstap : “The Burren”.
The Burren is een meest ongewone kalksteengevormd landschap dat tot de meest scenerieke en spectaculaire uitzichten van West-Ierland behoort.
In Ailwee duiken we de enige grot die Ierland rijk is in. Een ondergronds wandelingetje van ruim een half uur voert ons doorheen een wondere wereld van stalagmieten en -tieten, met een heuse ondergrondse, feeëriek verlichte waterval van een tiental meters hoog. We bezoeken ook de kuststadjes Lahinch en Doolin (de thuisbasis van de traditionele Ierse volksmuziek) en de Cliffs of Moher. Deze befaamde cliffs behoren gewoonweg tot de mooiste en betoverendste van heel Ierland. Een aanrader zonder meer. Ze zijn liefst 8 km lang en 200 m hoog!
{b}Woensdag 30 maart 2005{eb}
We worden om 7.15 u. met de autocar afgehaald aan ons hotel.
Om 11.25 u. verlaten we met Ryanair Shannon om omstreeks 14.05 u. te Charleroi aan te komen.
Tegen 17.00 u. zijn we terug op onze Genkse thuisbasis.
Nogmaals : een aanrader zonder meer!
Mijn tijd : 4.03.26
Horst Preisler : 4.24.01
Jan –Willem Dijkgraaf (63 km) : (voorlopig) niet in de uitslag te vinden …
Han Frenken (63 km): mooi 10de! :5.43.26
{i}Micha Havreluk{ei}