{b}60 km Texel{eb}
{i}Paaszondag Samen met Marc Papanikitas en vrouw en kind (eentje van de drie).rijden we richting Texel. Ik bedenk even wat een luxe ik krijg. Ik word zomaar even naar Texel gebracht maar ook zal ik later met de wagen terugkeren. Het is ook lekker gezellig in de auto en we cruisen richting Den Helder. Het is vroeg en nog niet druk zodat we voorspoedig bij de boot arriveren. Net drie minuten te laat echter en nu dienen we nog een uurtje te wachten op de volgende. Geen nood, dan hebben we tijd om even wat te eten.{ei}
Rond twee uur zijn we op het eiland en ik word netjes afgezet aan de Potvis terwijl zij verder rijden naar hun hotel in Den Burg. Ze moesten voor drie dagen reserveren zodat ik met iemand anders zal terugkeren. Geen nood immers, iedereen is wel bereid om me mee terug de grens over te krijgen. Ik ben te vroeg en wacht dan aan de ingang van het gebouw. Een voor een komen de deelnemers van de 120 km hun startnummers ophalen Ook enkelen van hen zijn te vroeg en we halen dan ook de nodige herrinneringen op aan voorgaande wedstrijden. Vooral Ron Teunisse en Jaap Swart laten zich hier op hun best kennen. We lachen wat af zodat de wachttijd korter lijkt dan ze is. Dan komt Martin Baars ook aangehold en kan de warboel voor de overnachtingen en inschrijvingen beginnen. Ik krijg netjes mijn kamernummer toegedeeld en kan de tas op de kamer. Ik neem het onderste bed. Naarmate het avond word komen meer en meer deelnemers het gebouw binnen. Als laatste komen Theo de Jong en Vincent Schoenmakers de kamer in. Theo vindt meteen een bed maar een oude man als Vincent kan je moeilijk op het bovenste stapelbed leggen. Zeker als die rakker morgen nog eens zestig kilometer moet lopen en dus gun ik hem het onderste bed en kruip ik bovenaan. Hij is me dankbaar en zal me morgen tijdens de race wellicht voor laten . Dat is dan al een plaatsje naar voor opgeschoven. Nu de andere 270 deelnemers nog. Bij de pastaparty blijkt er niet genoeg te zijn dus ben ik genoodzaakt om mijn heil ergens anders te zoeken. Ik had me niet op voorhand gemeld dus heb ik niets te klagen.
Samen met Theo, Regina Geene, Karl Graf en vrouw gaan we het restaurant bij de overzet opzoeken en we krijgen een lekker maal voorgeschoteld. Best gezellig zo’n internationaal gezelschap. Wat zullen de andere gasten hun ogen uit gekeken hebben wanneer ze enkele Nederlanders, een Duitser en een Belg samen aan één tafel zien smullen. Dan volgt na de maal de lezing over de sparthatlon, die door allen gretig werd aangehoord? Wie droomt er nu niet van deze magische wedstrijd? De zaal was al snel te klein. Op tijd het bed in en rusten voor de grote dag morgen.
Paasmaandag, na een lekker ontbijt keren we de steven richting Nioz waar de startnummers uitgedeeld worden. De gebruikelijke rituelen dus en de nodige twijfels, Wat zullen we nodig hebben? Ik besluit met lange broek en termische trui met korte mouwtjes te lopen. Petje op en handschoentjes aan. Moet voldoen denk ik. Nog even opwarmen en na het bewonderen van de eerste toplopers op het keerpunt van de 120 km mogen we ook starten.
Ik besluit om de eerste kilometers samen met Inez Jaquemart te lopen. Zij heeft een fietser bij maar die kan niet over het strand en dus loop ik mee tot het zware deel gepasseerd is. We lopen tegen 12-, a 13 km per uur en dat is toch een mooi tempo.Op het strand kunnen we het toch nog langzamer doen, besluit Inez. Het is warmer dan ik dacht en ik twijfel even of ik de lange broek niet zou afdoen en aan de bevoorrading geven.. Vooral rond de 10e kilometer word het wel heel warm. Ik heb ervoor gekozen dus houd ik ze aan ook. Geen weg terug. Het is mistig maar er heerst een lekker looptemperatuurtje Dan komt het eerste stuk strand eraan. Waar het vorige editie nog drassig lag hebben ze nu tonnen zand gesmeten zodat het nu lekker lopen is. Ook het eigenlijke strand lijkt een atletiekbaan dus van langzamer lopen komt niet veel in huis. We passeren het bord van de 50 km (Men telt af) en komen rond in 49,32 minuten. Best snel maar we lopen niet te hard van stapel. Dan mogen we het strand even af om via een prachtig stuk bos aan de volgende strandstrook te mogen beginnen. Deze is maar vier kilometer lang. Er staat best wat volk op het strand en we zwaaien wat heen en weer naar hen. Natuurlijk kijk je dan niet uit waar je loopt en een verraderlijke golf klettert over mijn voeten. Natte voeten maar vooral koud. Ach dat geeft niet, even verderop begint het toch al te regenen. Bij het verlaten van het strand komt Inez haar begeleider weer langszij en krijgen we nog even een natuurlijk paadje.
We zijn 25 km ver en ik besluit hier Inez achter te laten. Wat nu volgt is best met een fiets te doen en kan ik mijn gang gaan. Natuurlijk heb ik ook geprofiteerd van haar om het begintempo lekker laag te houden. Nu ga ik voluit door en heb spoedig enkele voorliggers te pakken. Waaronder Paul Engels en Lex de Boer. Even verderop beginnen we aan de klim van de duinen. Gelukkig is het nu heel mistig want anders zag je die verdomde vuurtoren al van ver liggen en wordt die niet groter. Nu kregen we er geen zicht op en draafden we helling op en helling af. Best lekker zo.
Aan kilometer dertig lopen twee atleten voor me. Ik haal hen snel bij en ik hoor Jaap Vis net zeggen:”dat is een estafetteloper”. “Ben je gek” antwoordt ik. Hoezo? “Zo’n eind rijden om dan amper een estafette te lopen, nee, man ik doe net als jullie de 60 km.” ,en spoed me van hen weg. Verbaasd blijven ze achter. Wat voelt dit lekker aan zeg. Maar we zijn nog maar half weg, er kan nog altijd wat gebeuren. De grootste schrik heb ik voor mijn scheenbeen. Maar die houdt het wonderwel uit. Geen pijltje last. Ik eet en drink voldoende, er is Squeezy te verkrijgen zodat ik de mijne lekker voor later kan houden. Naarmate de regenbui harder wordt begint het nu steeds frisser te worden en wat ben ik nu blij dat ik de broek aangehouden heb. Eindelijk krijgen we de vuurtoren in zicht, mistig door de neergutsende regen maar we zijn er, nu is het enkel aftellen en worden de laatste 20 km vlakker.We lopen langs de dijk van de waddenzee en vliegen er tientallen ganzen over. Prachtig . Ik zet mijn veroveringstocht verder en een voor een haal ik deelnemers in. Ik heb nog een mikpunt en dat is mijn vriend Jean Claude Roels. Ik zoek hem al van ver op maar kan hem maar niet opmerken. Wat loopt die weer sterk.
De marathon doorkruis ik in 3,18 uur en dan komt weldra het voor mij magische punt. Kilometer 44. Hier haalde Jan Paagman me vorige editie nog bij toen ik op een oninneembaar geachte 4e plaats lag. Ik zoek het punt op. Het draaide dan wel in mijn nadeel uit maar het blijft toch een onvergetelijk moment. In gedachten steek ik weer de hand uit en voel even de palm van Jan door de mijne gaan. De tranen wellen even op. Ik nader het punt en zie Jean Claude lopen. Hij gaat moeizaam voor me uit. Exact op dezelfde plaats haal ik hem in. Even ben ik Jan en is hij Patrick, zo snel kan het draaien. Hij heeft het koud. Ik por hem aan om mee te gaan maar hij houdt het tempo niet. Even verderop is een wisselpunt voor de estafette en ik bedenk te laat dat hij daar misschien een vest of iets dergelijks kan lenen. Hij zal nog wel finishen in een sterke 4,45 uur. Ik loop verder op hem uit. We naderen Oudeschild en voor me loopt weer een fenomeen. Niemand minder dan Karl Graf. Maar dan wel op de dubbele afstand. Aanmoedigingen aan beide kanten. Prachtig toch.
Dan krijg ik de drankenpost van de laatste 5 kilometer Hier staat de radio aan en hoor ik dat ze de winnaar Marc Papanikitas reeds aan het interviewen zijn. Hij won voor Veron Lust en de immer sterke Filip Verdonck. En ik moet er verdorie nog vijf.. Deze duren eindeloos en ik overweeg even om enkele meters te wandelen. “Ben je nu gek geworden”, vloek ik in mezelf? “We zijn er jong”. Het kost me wel moeite maar dan zie ik in de verte het bos waarachter de wielerbaan en de finish ligt en spoed ik me erheen. Ik beëindig de loop met een prachtige 6e plaats(3e Belg), en in een nieuwe besttijd van 4,38 uur. Alles om tevreden te zijn.
De prachtige omgeving, het typische Belgenweertje en de manier waarop ik gelopen heb. Ik kom wel frisser aan de meet dan de vorige editie hoewel ik weer heel diep moest gaan. Een half uurtje later komt ook Inez over de meet. Zij zou de winst halen bij de vrouwen.
Na de prijsuitreiking kan ik lekker mee met de Familie Verdonck zodat ik dinsdagochtend op tijd op mijn werk kan verschijnen.
{i}Kloek Patrick{ei}