Sportvrienden
Ik lees dagelijks de berichtgeving op ultraned. Het laatste bericht van Tom en de reactie van Peter vragen om het aanzwengelen van
een discussie. Ik ben zelf een vrije tijds loper, het verschil van trimmer en wedstrijd loper is het startbewijs. Een ogenschijnlijk langzame loper kan wel voor verrassingen zorgen op de echt lange ultra’s
De heibel over coaches;
Meestal mogen we blij zijn als iemand dit op zich wil nemen. Tenslotte net als zo veel in de sport alles draait om vrijwilligers dus een soort bijbaan zonder financiële bijbedoelingen.
Zonder de belangeloze bijdragen van dit soort mensen kunnen we hooguit alleen maar trainen. Zonder vrijwilligers geen ultraned geen wedstrijden geen drankposten geen atletiek etc.
Dus we moeten zeer voorzichtig omgaan met deze mensen en zo als ik vaker zeg zij doen het met hart en ziel.
Ik heb zelf de indruk dat de functie coach ook ter discussie staat en wat er van verwacht word. Buitelend over elkaar heen vallen doet de zaak geen goed dat gaat ten koste van een hoop loopplezier. Ik ga er van uit dat ook top lopers voor hun plezier lopen. In Nederland hoef je het niet voor het geld te doen en als je geen plezier hebt ga je wel overdekt dammen.
Ik ben sinds 1990 actief in de ultra wereld als loper wel te verstaan. Ik werd toen als ultra ook niet serieus genomen door de trainers. Loop liever eens een snelle marathon ga, kogel stoten etc Mijn eerste ultra’s waren ook de eerste records (als je de eerste bent) werden niet erkend ok, mijn “records” zijn niet wereld schokkend maar mij gaat zo iets om het principe of je wel serieus genomen wordt en zo ook behoorlijk begeleid wordt door je trainer. Je kan heel goed samen een trainingsplan opstellen
Ik had in 1990 het geluk dat ik af en toe met Jan Knippenberg kon bellen(internet was er nog niet) met vragen; later kon ik met Andre van der Zwan alles bespreken. We moesten in wezen het wiel op nieuw uit vinden en op regionaal gebied is dat veelal nog zo. Ik ben van mening dat we met zijn allen deze discussie kunnen voeren en de zaak op de rails kunnen zetten. Ik ben van mening dat het lopen mijn lust en leven is. We moeten het met elkaar doen we hebben dezelfde behoefte en we zijn een grote familie. Wij, de “mindere” loper hebben de top nodig om je aan te spiegelen ja wij (ik zeker) hebben diep respect voor hun prestaties, anderzijds heeft de top de kleinere nodig al is het maar wat hoger op de uitslagen lijst te staan.
kort gezegd als we als volwassen hard trainende lopers erkend willen worden moeten we dat met z’allen doen zonder elkaar voor rotte vis uit te maken. Elkaar steunen en bijstaan als dat nodig is. Mijn “virtueele” hand ligt op jullie schouders ik ben dankbaar dat jullie je nek uit steken. En Anton ik vindt het echt jammer dat het zo loopt ik ken je al sinds de boot van texel en heb nooit iemand gezien die zo bevlogen zijn sport (zelfs nu je zelf aan de zijlijn bent gedwongen door je gezondheid) dan toch zoveel energie en tijd er in steken. Ik vindt je geweldig, ik ben blij dat ik jou als vriend mag zien. Jij als steun en toeverlaat voor zo velen. Jongens graag tot ziens jullie werk blijft niet on opgemerkt!!!
Groetjes Hans thijssen
ultralang +@+ veteranen.nl web ultralang.veteranen.nl