{b}De Alpine-marathon van Liechtenstein.{eb}
{i}Han Frenken en ik (Henk Sipers) hadden besloten de Alpine marathon van Liechtenstein te lopen.
De dag er voor waren we al gearriveerd en we logeerden 2 km van de start. Het weer was goed gelukkig en de dag ervoor had het nog geregend vlgs de eigenaresse van het hotel. s’ Avonds lagen we vroeg in bed nadat we eerst ons start-nummer hadden opgehaald en natuurlijk pasta hadden gegeten.{ei}
s’ Morgens op tijd opstaan en naar de start alwaar we Willem Mutze troffen. Hij heeft deze marathon al 3 maal gelopen.
De start was om 09.00 u, iets meer dan 500 deelnemers. De eerste 10 km waren vlak maar ik had last van mijn bovenbenen. De tijd na 10 km 49 min en nog iets zoals ik ook gepland had. Na 10 km gingen we ineens omhoog en hoe. Ik kwam redelijk snel in een ritme om bergop te lopen maar moest er niet aan denken als het de hele marathon zo zou gaan.
Al vrij snel moesten we mensen inhalen die aan het wandelen waren en op een moment merkte ik dat mijn tempo gelijk lag aan een flink wandeltempo en besloot daarom ook maar te wandelen. De omgeving was geweldig. zodra het iets minder steil was rende ik weer. In het bos was het iets moeilijker i.v.m. de uitstekende stenen en wortels. Het bleef maar bergop gaan maar ik keek om me heen en maakte foto ’s met mijn mini-cameraatje. Wat een geweldige natuur.
Er waren ook afdalingen want ondanks dat er in totaal 1800 meter omhoog gelopen moest worden, liepen we ook nog 700 meter omlaag. De verzorging was geweldig en op niets was er bespaard. De 21 km kwam ik door in 2 u 22 min en kapot was ik niet maar medelopers adviseerden me om besparend te lopen want het moeilijkste kwam tussen 31 en 35 km. Daar aangekomen was ik nog redelijk fit en haalde er nog veel mensen in maar dan ging het zo steil omhoog dat je alleen kon wandelen en de knieen ondersteunen met je handen. Al kijkende naar de ongelijke ondergrond zag ik de meest mooie planten.
Vlak voor het 35 km punt was de top ( hier en daar lag er nog wat sneeuw) en vanaf hier gingen we weer een heel stuk naar beneden. Ik kon weer redelijk doorlopen maar ik durfde niet te hard naar beneden te gaan want dat zou me weer dagen pijn opleveren aan mijn knieschijf. Ik loop al meer dan 20 jaar met een patella-bandje i.v.m slijtage achter de knieschijf. Dat werkt prima maar ik moet niet keihard bergaf lopen want dan zijn de klappen niet meer op te vangen. Na ongeveer 37 km zie je de finishplaats liggen en hoor je de omroeper. Maar dan moet je nog 5 km en het lijkt of je er al bent. Je hoort de namen van de mensen die dan finishen omroepen.
De laatste 5 km zijn nog heel erg zwaar en je finish-gevoel is dan ook weer snel weg. Met zulke lopen zie je je voorgangers als een sliert voor je en kun je zien wat je nog te gaan hebt. Dan de laatste stijging, alweer wandelen, en weer bergaf maar nu richting finish. Ik kan nog enkele mensen inhalen en finish net binnen de 5 uur in 4 u 58 min.
Aan de finish kreeg ik een prachtig functioneel T-shirt en een vlieg, gemaakt door Swarovski ( kristal). Meteen werd ik door een journalist geïntervieuwd en gefotografeerd voor de krant. Daarna wachtte ik op Han en Willem. Het was Han slecht afgegaan, hij had buikkramp gehad en weinig rust van te voren door zijn werk. Willem was ook niet tevreden maar voor mij was de eerste Alpine-marathon geslaagd.
Het is een echte aanrader. Je krijgt een fantastische verzorging voor je 50 euro, een kristallen Swarovski vlieg en een functioneel T-shirt. Aan de finish kon je ook zoveel sportdrank drinken als je wou en je kreeg fruit en patat frites ( lekker lekker, had ik nog nooit meegemaakt)!!!!!!!
Mijn laatste wedstrijd was de nachtloop le Trail Nocturne des 2 plateaux in de Ardennen in België over 80 km ( start om 00.00 u in het bos) waar ik na 41 km uitstapte i.v.m. mijn slechte zicht s ‘nachts ( ondanks hoofdlamp) en de modder ( 3 maal met mijn neus in de modder gevallen ) en vele stukken die onder water stonden.
Ik had me hier erg op verheugd en het was dan ook een zware tegenvaller om uit te vallen maar ik vond het echt niet meer leuk.
De mooie Alpine-marathon in Liechtenstein maakte daarom weer veel goed en op naar de volgende wedstrijd komende vrijdag in Torhout. Dit jaar voor de 10-de keer, liep er reeds 8 maal de 100 km en nu voor de tweede keer de marathon i.v.m. de Foulee Verte over 2 weken ( driedaagse door de Ardennen over 100 km, selfsupporting dus met rugzak).
De uitslag Liechtenstein:
1. Jöhl Karl 64 CH-Amden 3:09.05,5
2. Engeli Thomas 68 CH-Thusis 3:16.21,4
3. Jost Martin 77 CH-Winterthur 3:20.37,3
Het is onvoorstelbaar dat mensen zulke tijden lopen op zo ’n zwaar parcour.
Groetjes
Henk Sipers
http://members.home.nl/ultrasport/index.htm