Door een vervelende “do it yourself” snijwond aan zijn been kon Krijn Kroezen helaas niet deelnemen. Het liet hem echter wel de tijd om zijn indrukken aan het (papier?) toe te vertrouwen.
————
Sinds 1996 is de Comrades marathon mijn favoriete wedstrijd. Ik ben niet de enige. Dit jaar werd de 75ste editie gevierd en dat ook nog eens in het jaar 2000. Vandaar dat de organisatie besloot de limiet met 1 uur te verlengen tot 12 uur. In die tijd dient men wel 87,3 km te overbruggen tussen Durban, dat op zee-niveau ligt, en Pietermaritzburg op 700 meter boven zee-niveau. Normaal beginnen een 13.000 lopers aan de tocht maar dit jaar liefst 22.500 !! Meer dan 18.000 waren op tijd binnen om een medaille in ontvangst te nemen.
Reeds een half jaar terug besloten Ad Voortman, Simon Pols en ik samen de reis te ondernemen. In 1996 en 1998 bereikte ik de finish, maar dit jaar noopte een vleeswond aan mijn kuit mij aan de kant te blijven. Natuurlijk wilde ik wel mee om te zien hoe het onze jongens zou vergaan. We genoten samen van de bustoer voor de buitenlandse deelnemers over het parcours. Men krijgt zo een goede indruk van de zwaarte van het parcours. Er dienen namelijk 5 zware heuvels van gemiddeld 2,5 km lengte en 5 a 6% beklommen te worden. Naast deze heuvels met de mooie namen Cowies Hill, Fields Hill, Bothas Hill, Inchanga Hill en Polly Shorts (deze laatste op 8 km van de aankomst) zijn er diverse kleine stijgingen en ook dalingen. Bij de finish stond een enorm groot scherm voor de toeschouwers zodat wij de race prachtig konden volgen. De wedstrijd wordt ook 12 uur lang gecoverd door de nationale tv van Zuid Afrika. Na 3 uur werd de rus Murzine achterhaald door Grishine, Volgin, Kotov en Jantjies. Zo kwamen er 3 russen en 1 zuidafrikaan voorop. Jantjies oogde zeer soepel en brutaal maar kreeg na 3,5 uur kramp. Over en uit. Uit de achterhoede kwam Walter Nkosi opzetten en sloot aan. Een groot gejuich stak op onder thuispubliek. De drie russen overlegden onderling en het was vooral Kotov die hierin het initiatief nam. Wladimir Kotov (42 jaar !!) is voor ons geen onbekende. Hij liep in 1980 al naar een vierde plaats op de OS op de marathon. Een race die wij herinneren van Cierpinski en Nijboer. De huiskamervraag luidt: wie werd toen nr: 3 ? Kotov liep ook in de jaren 90 mee in Eindhoven en Enschede. Nog nooit haalde Kotov hier in ZA de finish, maar wat hij op 16 juni jl vertoonde zal ik niet licht vergeten. Hij bleef maar versnellen en vlak voor Polly Shorts was hij definitef los, balde een vuist naar het publiek van: “Ik heb ze, ik ga winnen”. Een prachtig gezicht. Maar toen kwam ruim 2 km klimmen op Polly Shorts. Het gezicht van Kotov ging op onweer, hij keek een paar keer om en hield stand tot aan de top. Na de top (geschatte eindtijd 5:30) gooide hij er nog een tandje bij. De laatste 5 km ging in 16:12 !!! Het parcoursrecord werd met 52 seconden gebroken, goed voor uiteindelijk fl.70.000, eindtijd 5:25:**. Daarachter kwamen Volgin, Grishine, Wright (ZA), Kelehe (ZA), Nhlapo (ZA), Nkosi, Wallace (Aus), Kokorev (Rus), Korepanov (Rus).
{CMRDS3.JPG}
Bij de dames won Maria Bak (Dui) in 6:15, ruim voor Birgit Lennaertz (Dui) 6:31. Er waren 12 nederlanders ingeschreven, 11 gingen van start en 9 haalden de eindstreep. De resultaten staan op http://www.comrades.com bij results en vul bij club: NETH in. Simon passeerde na 8:50 de einstreep en was nauwelijks aangedaan. Het zelfde gold voor Ad die 9:21 gebruikte voor de Up-run. Ik was daar best een beetje jaloers op want normaal was ik een week stijf als een plank van de Comrades. Steeple chase koning Hans Koeleman bereikte in 8:11 P’Burg. De bekende duitse hardloopjournalist Manfred Steffny vertelde mij in Durban dat de duitse tv een reportage wilde maken van 45 minuten over de Comrades. Niet zo gek want Doll won in 1993 bij de heren en Bak (1995) en Lennaertz (1999) bij de vrouwen. Vanwege het EK-voetbal-budget ging het feest niet door. Daar zullen de oosterburen toch wel spijt van gehad hebben ;-))
Krijn Kroezen
Rechts :
Kotov in de eindsprint