In het kader van het Fries festival *“SIMMER 2000”* organiseerde de A.V. HORROR uit Sneek een marathon over de Slachtedijk van Oosterbierum naar Rauwerd. Behalve deze marathon voor hardlopers werd er ook een wandeltocht over hetzelfde parkoers gehouden. Deze zou later starten en de start daarvan was iets meer in het dorp dan van de marathon. Het zou een unieke gebeurtenis worden die maar 1 maal zou worden georganiseerd en dat deed mij besluiten me in te schrijven voor de marathon. Als ik hem uitliep zou het de 23ste worden, dus ervaring was voldoende aanwezig.
Al om 5.15 uur vertrokken we met een colonne bussen uit Sneek naar de startplaats. Daar arriveerden we ruim op tijd om in te lopen en de noodzakelijke behoefte te lozen maar dan is het de hoogste tijd om naar de startlijn te gaan. Uit gewoonte ga ik achter in het veld staan om me niet te hoeven haasten als we vertrekken en dat was ook deze keer een goed idee. Na de start komen enkele fietsers en motoren achter ons rijden. In een rustig tempo gaan we op pad begeleid door muziekkorpsen die langs het parkoers staan opgesteld. De eerste kilometer doen we in 7 minuut 30 en we passeren al 3 muziekkorpsen.
Dat gaat me toch te langzaam en als we een jazzbandje passeren dat een lekker deuntje blaast ga ik langs de groep en kom uit bij Chris en Janneke die me gezelschap zullen houden tot ruim de helft van de afstand. Al pratend over waar we vandaan komen, waar we al gelopen hebben en het werk dat we doen verdwijnen de kilometers gemakkelijk onder onze voeten. Na een tunneltje met weer een muziekkorps ervoor en veel publiek op dit vroege uur komt er een pittig klimmetje bij een dijk op. We lopen een stukje langs de snelweg Harlingen-Leeuwarden. Daarna linksaf over de dijk die door het weideland loopt. Het gras is er kort gemaaid en we vinden er een drinkpost.
Het blijft grasdijk maar ook staat er regelmatig publiek dat ons aanmoedigt. Het tempo ligt bij de 6 minuut per kilometer en de vele muziekverenigingen en het enthousiaste publiek houden de stemming er bij ons goed in. In de weilanden staan hele kunstwerken opgesteld en langs de route veel borden met tekst. Je kunt het onder het lopen niet allemaal lezen maar het geeft je toch het gevoel niet alleen bezig te zijn. Chris neemt er regelmatig foto’s van om er maar niets van te hoeven missen.
Het weer is prima, het is droog met veel wolken en de wind is meestal achter ons of van opzij. Door de vele bochten in het parkoers ook wel eens tegen maar meestal is het prima loopweer. Wel is het zaak om vaak te blijven drinken want je droogt snel uit en we doen dat dan ook bij elke drinkpost. De weg waarop we lopen is vaak van betonplaten die waarschijnlijk nog niet zo lang geleden gelegd zijn. Geen naden of scheuren maar mooi aansluitend neergelegd. Het lopen erover is een plezier. We naderen zachtjesaan de helft van de afstand en ik loop op Chris en Janneke uit vooral doordat hun regelmatig stoppen om foto’s te maken.
Ik kom uit bij een groep waar ik wat kan uitrusten door gewoon mee te draven. Praten over van alles en zo gaan we verder. Bij 23 km is een steile klim om over de snelweg naar Bolsward te komen. Er is daar een brug neergelegd waardoor ik ineens helemaal voorop kom te lopen, wat natuurlijk door de vele heuvels hier komt. Dan kom ik uit bij Letta waar ik de rest van de afstand zal volbrengen. Ze liep eerst in de groep waar ik ook even bij heb gelopen maar loopt er nu iets achter.
We besluiten zo lang als mogelijk bij elkaar te blijven en beginnen ervaringen uit te wisselen. Zij loopt haar eerste marathon en heeft er goed voor getraind. We lopen iets langzamer dan 6 minuten per kilometer maar kunnen dan nog wel volop genieten van wat er om ons heen gebeurt. Langs het parkoers nog steeds veel publiek en muziek. In een weiland een dambord met (kunst)koeien en verderop nog meer bont beschilderde koeien. De aanmoedigingen doen ons goed want het wordt al wat moeilijker. Maar ineens leef ik weer op want in een dorp hebben ze Jan Kooistra als begeleidend speaker en die weet me met zijn enthousiaste commentaar weer moed te geven. Het dorp weet ik niet meer maar in de dorpsvaart lagen bootjes met melkbussen en een volledig ouderwets ingerichte huiskamer stond er op een stellage. Er is echt veel aandacht voor onze prestatie.
De Slachtedijk blijft maar door het landschap slingeren en dat levert een lang lint van lopers op. Kilometers ver zie je nog lopers gaan, zelf tellen we zachtjesaan elke kilometer die op het wegdek staat aangegeven. We moeten weer een paar kilometer door het weiland en om onze voeten te ontzien heeft de organisatie er rubber matten neergelegd. Het is prettig lopen zolang er maar geen bobbels in het rubber zitten, maar later zal het gaan regenen en waarschijnlijk zullen de wandelaars wel anders over deze matten denken. Je kon overigens ook in het gras gaan lopen.
Direct na de spoorlijn Leeuwarden-Sneek hadden we al 35 km afgelegd en bij Oosterwierum zijn we al bijna bij het 40 km punt. De drinkposten hebben ruimschoots op ons gerekend en dat is ook maar goed want het water neemt steeds minder goed op en blijft soms in mijn maag klotsen maar we lopen nog steeds samen en houden de moed er goed in, niet in het minst ook gesteund door het enthousiaste publiek. Ze roepen allemaal dat we er bijna zijn maar ik weet best hoe ver dat bijna nog is en roep terug dat ze mee mogen lopen. Niemand geeft echter gevolg aan de uitnodiging zodat ik samen met Letta verder ga.
We steken de Leeuwarderweg over bij het verdeelstation van de Nuon en gaan linksaf. Uit de luidsprekers van het station komt een aanzwellend geluid van de wind en applaus om ons aan te moedigen. Even denk ik dat de finish al te horen is maar dat is niet waar. We moeten nog ruim een kilometer, maar gaan nu rechtsaf naar Raerd of Rauwerd al naar gelang je dit in het Fries of Nederlands schrijft. De afstand tot de finish valt ons nog tegen maar op het moment dat we de 42 passeren gaan we in stijl rechtop en met flinke pas door. Uiteindelijk passeren we de finish na 4 uur 23 minuten en 39 seconden. Dankzij het begrip nettotijd zal daar nog wel iets vanaf gaan maar dat is niet het belangrijkste.
We liepen de Slachtemarathon en dat was belangrijk. Voor mij was het de 23ste en eigenlijk ook de mooiste door de entourage van publiek en muziek. Ook de vele voorstellingen langs het parkoers waren prachtig om te zien. Aan het slot nog een leuke ervaring: bij de finish staat een grote truck met in de oplegger een koor. Als wij daar aankomen moeten ze al een paar uur bezig zijn maar hun enthousiaste zingen doet me weer helemaal opleven. Ze zullen het nog wel eens moeilijk krijgen als ze het helemaal vol moeten houden totdat alle wandelaars binnen zijn maar de vrolijke manier waarop ze bezig zijn als ik daar sta verdient alle bewondering. Voor mij vertegenwoordigen zij het enthousiasme waarop Friesland ons heeft begroet.
Aan het einde van dit verhaal nog een tabelletje met de genoteerde tijden vanaf mijn eigen stopwatch. Dit als illustratie van de prestatie; het plezier dat ik heb gehad is niet in een tabel weer te geven. Daarin scoort deze marathon een 10 met griffel.
Klaas Leffring.
{fixed}
10 km 1 uur, 2 minuten, 33 seconden
20 km 2 uur, 3 minuten, 27 seconden
30 km 3 uur, 5 minuten, 17 seconden
40 km 4 uur, 10 minuten, 44 seconden
42.2 km 4 uur, 23 minuten, 39 seconden
{efixed}