Rotterdam 2006

Ik had er weer zin in en zag er een beetje tegenop, de 2006 editie van de marathon van Rotterdam. Het doel was een tijd binnen de 3 uur 10 en ik had van tevoren het vermoeden dat ik mezelf daarvoor pijn zou moeten doen. De laatste maanden best redelijk getraind, in maart nog 2 testmarathons gelopen (Diever & Binnenmaas) Testmarathons in de zin van lekker vlot uitlopen maar niet teveel forceren. Die marathons gingen in 3:16 en 3:20 dus dat gaf me wel een hoop dat < 3:10 zou moeten lukken. Maar ja, ook voor de marathon geldt: rendementen in het verleden geven geen garanties voor de toekomst en factoren als het weer (wind!) en de vorm van de dag spelen altijd nog een bepalende rol. Qua temperaturen leek het wel goed te komen want warmer dan 10º C werd niet opgegeven en alleen de felle wind zou het nog tot een zware klus kunnen maken. Zaterdag 8 april ben ik mijn startnummer in stijl, dus lopend, op gaan halen. Van Noordersingel naar Coolsingel is ongeveer 9,5 km dus dat was nog een mooi stukje parcourstest. Er stond zo’n harde wind dat ik bijna de Erasmusbrug niet op kwam dus ik zag het gelijk een beetje somber in voor zondag maar uiteindelijk was het op de marathondag gelukkig een stuk rustiger qua wind (niet qua lopers!!!). Op de beurs kwam ik Ben Mol nog tegen die zijn 500ste (ultra)marathon ging lopen en daardoor veel in het nieuws kwam. Op SBS6 was hij 's avonds ook nog te zien en hij verdient het wel een beetje in de schijnwerpers te worden gezet want het is toch wel een fenomeen, zo iemand. Voor het eerst heb ik een zgn. C-sticker weten te bemachtigen dit jaar, die had ik verdiend tijdens de Bildtse marathon in 2005 waar ik 3:06 liep. Dus hoef ik niet zo vroeg richting Coolsingel op zondagochtend en na een stevig, voedzaam ontbijt, met veel Brinta en koffie ga ik per tram en metro richting startvak waar ik lekker voorin kan staan en zodoende maar 8 tellen startverlies heb. Rotterdams Leen, die "ondanks zijn succes altijd een gewone jongen is gebleven", brult ons de startstreep over en weg zijn we weer. Het voelt erg vertrouwd en dat heeft ook wel te maken met het feit dat ik als training vaak op de Coolsingel loop als ik van en naar mijn werk ga. Maar goed, dat is training, vandaag is het menens en gáán we er voor (of we proberen dat althans). Op de Erasmusbrug maak ik een beginnersfout door van de rechter rijbaan naar de linker te switchen, een manoeuvre die niet zonder risico’s is want er moet een dubbele trambaan bedwongen met allerlei obstakels maar het loopt goed af. Ik heb van begin af aan lekker de ruimte om me heen en dat zal zo blijven tot ik weer terug ben op de Coolsingel. Dat is toch wel het voordeel van een wat hoger tempo dan het gemiddelde: het is niet zo druk om je heen dus je voelt je niet zo opgesloten. De eerste km’s gaan in een tempo van ongeveer 4:20 /minuut en dat is wat ik wil vandaag dus trek ik me niets aan van alle mensen die me links en rechts voorbij vliegen maar loop zo strak mogelijk mijn eigen tempo. Mijn hartslagmeter doet het (nog) niet dus richt ik me maar op mijn snelheidsmeter en veel belangrijker: op mijn gevoel. Na de Erasmusbrug gaan we meteen linksaf, en maken een tegendraadse ronde op “Zuid” in vergelijking met vorig jaar. De route is weer eens aangepast om het allemaal nog sneller te maken maar volgens mij maakt het allemaal niet zo veel uit. Voor de gemiddelde loper is het niet van doorslaggevend belang of het vals plat in het Kralingse bos nou naar boven of naar beneden loopt volgens mij. Die hoogtemeters maak je ergens verder op het parcours toch wel weer goed en voor wat de toppers betreft: als er een of twee een topdag hebben dan maakt het volgens mij niet uit of ze nou in Amsterdam, Rotterdam, Berlijn of Londen lopen. Binnen een paar km ben ik al in een aardig ritme en dat voelt lekker aan. De eerste 5 km gaan in 21:20, best wel snel maar ik schrik er nog niet van, doe wat zelf-checkjes en probeer vooral te genieten van het lopen zelf en het vele publiek wat er toch altijd wel staat hier. Nog steeds halen erg veel lopers mij in en van mij mogen ze, ik hoop dat na 35 km de rollen zijn omgedraaid. Het 10 km punt in 43:10, nog steeds loopt het soepel allemaal en de km’s rijgen zich erg makkelijk aaneen vandaag. Ik weet echter wel dat ik pas halfweg een wat realistischer beeld kan krijgen van de stand van zaken maar goed, dit hebben we alvast. Het 15 km punt in 1:05:19, nog ruim een kilometer verder zal Marina me opwachten met Mirte en, niet onbelangrijk, een voedingsgel. Dat plannetje lukt perfect dus na 17 km met wat extra brandstof achter de kiezen, op naar het 20 km punt wat ik net binnen de 1:27 bereik, nog steeds volgens plan. Inmiddels zijn we beland bij een keerpunt en het halve marathonpunt (1:31:36) geeft me nog steeds uitzicht op een mooie eindtijd. Dan gaan we richting Feyenoord stadion en ik zie een beetje op tegen het volgende stuk richting Erasmusbrug waar we de wind vol tegen krijgen. Het valt me eigenlijk erg mee en voor ik het goed en wel besef lopen we alweer bovenop de Erasmusbrug en zijn er 27 km’s bedwongen. Dan een klein lusje in het centrum en we beginnen aan de laatste klus voor vandaag: een rondje Kralingse bos. Op het 30 km punt zie ik 2:10:31 op de klokken staan en ik zie al een beetje uit naar het punt op de Bosdreef waar de harde kern van Energie ons staat aan te moedigen. Tevens haal ik Peter Kleinjan in, hij heeft het zichtbaar zwaar maar ik begin nu toch ook wat pijntjes, vooral in de bovenbenen, te voelen. Ik zet me er overheen en probeer mijn tempo niet boven de 4:35/km te laten komen. De aanmoedigingen van mijn clubgenoten doen me goed en wat verder zie ik nog een aantal bekenden, o.a. mijn vader maar dan gaan we richting 35 km (2:32:56) en langzaam voel ik me een beetje in een soort tunnel terechtkomen waar je alleen nog met je eigen pijn en sores bezig bent. Het koppie gaat een beetje hangen en je bent met je eigen ding bezig, de moeilijkste fase van de wedstrijd. De km tijden lopen een beetje op maar nog niet schrikbarend en ik probeer zoveel mogelijk te handhaven en naar het 40 km punt te lopen, die laatste 2 km kom je toch altijd wel door. Op het 40 km punt wijst Roel Pot van TV Rijnmond me op al die lopers die ons op de andere weghelft tegemoet komen en nog om de Kralingse plas heen moeten en dat kikkert me op. De klok vertelt me dat die < 3:10 tijd er nog makkelijk in zit (2:56:56) en dat is altijd de beste doping. Niet dat je ineens pijnvrij kunt lopen maar op de een of andere manier kun je het gewoon beter verbijten als je voelt dat er een mooie tijd in zit. Ik hobbel (zo voelt het inmiddels) de kubuswoningen onderdoor, langs het decibellenfestijn van Dennis v.d. Geest/Ronald Molendijk, wat ik overigens heerlijk vind, die herrie, en ja hoor, daar draaien we weer de Coolsingel op, bijna thuis. De klok tikt de seconden weg en ik zie dat een 3:06 er niet in zit (bruto dan) maar 3:07:03 is wat mij betreft zeer bevredigend en het is de derde tijd die ik voor mezelf op de marathon loop. Ik keer dus tevreden huiswaarts en eenmaal thuis kijk ik heerlijk languit op de bank, onder het genot van 2 koele Palm biertjes, naar TV Rijnmond naar al die mensen die er 4 uur en langer over doen. Mijn definitie van genieten 😉 Jan van de Erve http://jvderve.web-log.nl/