De eerste HANKAN marathon is een feit. De HAN (Hogeschool Arnhem Nijmegen) had een parcours uitgestippeld tussen de twee campussen van de beide locaties. Tevens is zo’n project natuurlijk altijd leuk als studentenopdracht. En die studenten kan je ook goed gebruiken om op allerlei punten neer te zetten om de lopers en loopsters van dienst te zijn.
De KAN schijnt trouwens te staan voor Knooppunt Arnhem Nijmegen. De loop wordt dan ook figuurlijk beschouwd als een bruggenbouwer tussen de twee, vaak rivaliserende, steden.
Aan de start verschenen bijna 160 sololopers voor de marathon en 140 estafetteteams. Al gauw liepen we via de Waalbrug richting Bemmel. De route voer dwars door Bemmel om daarna weer de dijk te volgen naar Gendt en Doornenburg. Daar liep de route over de Rijndijk langs Angeren en Huissen. Arnhem kwamen we binnen over de John Frostbrug. De route over de dijken was geweldig mooi. Prachtige vergezichten en een lekker zonnetje. Een marathon om te genieten. Uit die droom werd je snel gehaald bij het binnenlopen in Arnhem. Tussen 36 en 40 liepen we een groot stuk over een doods industrieterrein. Het had leuker kunnen zijn met een laatste deel dwars door de stad. Een gemiste kans.
De wedstrijd werd gedomineerd door de thuislopers. Het was Paul van Rooyen van Ciko’66 die in 2:50:05 als eerste finishte. Drie minuten later gevolgd door Martin van Alst. Volgens de uitslagenlijst was Johan Scholten derde. Maar gezien zijn tussentijden op 10,5 en 21 (resp. 48:42 en 1:43:24) én het missen van een tussentijd op 31,5 km lijkt het mij knap onwaarschijnlijk dat zijn tijd van 2:55:10 wel correct is. Een tweede halve marathon in 1:11 zijn er maar erg weinig vergeven. Het lijkt dus waarschijnlijker dat Johnny Wissing uit Gendt derde was met zijn 3:04:16.
Bij de dames ging de overwinning naar Ingrid Otten uit Didam in 3:28:38. Deze dame was mij vijf seconden te snel af.
Mijn doel was vandaag een ontspannen marathon te lopen. Ik heb de afgelopen weken wat lichte naweeën gehad van de Rotterdam Marathon en omdat over drie weken de Roparun alweer voor de deur staat zou het niet slim zijn om voluit een marathon te lopen. Dus ben ik met een hartslagmeter als leidraad (maar eigenlijk meer als rem) gestart. Hartslag onder de 140 was de zelfopgelegde opdracht. In Binnenmaas liep ik met een hartslag van net onder de 140 vijf km’s rond de 27 – 28 minuten. En dat was goed genoeg voor vandaag. Tot mijn grote verrassing kwam nu het eerste 5 km punt al na 24:30. Klopte de km aanduiding niet? Maar ook de volgende vijf gingen net onder de 25 minuten. Toen ben ik maar vrolijk op dit schema doorgerend. Al vanaf de vijfde kilometer kwam ik in een groepje te lopen dat aangroeide tot een man of tien. Na het halve marathonpunt werd het een tien kleine negertjes verhaal. Eén voor een moesten ze lossen. Vanaf het 35 km was ik iedereen kwijt. Toen maar het gas vol ingetrapt. Tussen 35 en 40 km ging het in 23:27, mijn snelste 5 km van de dag. Om niet iedereen te vervelen met tussentijden hier alleen eventjes mijn 10 km tijden (waar ik dus stiekem wel erg blij mee ben, zo mooi constant): 49:28, 49:20, 49:16 en 48:54. Op de meet stond de klok stil op 3:28:43.
Wat mijn betreft mogen ze deze marathon volgend jaar weer organiseren. Het plan schijnt te zijn om dan vanuit Arnhem naar Nijmegen te lopen. Hopelijk weten ze dan ook wat publiek te mobiliseren, want dat schitterde door afwezigheid.
Mark de Boer
http://blijlopers.volkskrantblog.nl