In het 3-jarig bestaan van de Brussel marathon is steeds gebruik gemaakt van Nederlandse hazen. Daarom is het opmerkelijk te noemen dat Patrick Kloek deze keer zijn medewerking gaf. Eigenlijk ook weer niet, want ik geloof dat hij zichzelf al tot Nederlandse Belg of Belgische Nederlander gepromoveerd heeft, vanwege zijn deelname aan vele Nederlandse marathons en ultra’s. Tom Hendriks zal het snelst finishen, hij begeleidt de groep die de tijd van 2.59 willen verwezenlijken. Verder zijn Jan van de Erve, Els Annegarn, Wim Hogentoren, Jack Hendrickx, Vincent, Gijs Honing en Bert de Jong, hij mag er een lange marathon van mag maken. De 4.45 groep is voor hem.
De wedstrijd start al om 9 uur. Daarom heeft de organisator voor hotelkamers gezorgd, zodat we al op zaterdag Brussel kunnen verkennen. In het kloppende hart van Europa zijn vele historische gebouwen, met vooral zijn prachtige markt beslist de moeite van het bezichtigen waard. In de pizzeria smaakte de onderlinge gezelligheid een stuk aangenamer dan de pizza en pasta maaltijden. Dit in tegenstelling tot het uitgebreide ontbijt van de volgende morgen. We zitten in hetzelfde hotel als de topatleten uit Kenia. ‘Ze nemen speciale papjes. Goed in de gaten houden, gaan we ook eens proberen om de snelheid op te voeren’, zeg ik tegen Jack. ‘Nee’, krijg ik als antwoord terug, ‘ze kijken allemaal naar jouw bord, omdat ze willen weten wat iemand moet eten die bijna 70 jaar is en nog marathons loopt’.
We gaan met de metro naar de start en krijgen de bekende ballonnen. Jack en ik hazen de 4.15. Omdat ik Brussel voor de eerste keer loop ben ik heel benieuwd wat ze me voorschotelen. Van alle kanten krijg ik te horen dat het een heel uitdagend parcours is met fikse beklimmingen, terwijl op de Brussel site vermeld staat dat het licht glooiend is. Heuvelachtige parkoersen mijd ik zoveel mogelijk. De spieren in de bovenbenen kunnen dit niet aan. Zo’n 50 deelnemers staan in het vak van de 4.15. Een enkeling spreekt Nederlands, Frans is de voertaal, maar er wordt ook Engels gesproken. De meeste debuteren op de marathon afstand, anderen willen een vlakke race lopen. Er hangen 2 helikopters in de lucht, de wedstrijd wordt op de Belgische tv uitgezonden. Ruim 1250 lopers worden om 9 uur onder de bogen van een koud en regenachtig Jubelplein weggeschoten. Al snel lopen we in een van de drie lange tunnels waar het tempo bij het stijgen behoorlijk terugzakt. Deze fikse hoogteverschillen had ik niet verwacht. Enkele volgers moeten afhaken. Na 6 km lopen we op prachtige brede lanen met vele immens grote standbeelden en imponerende gebouwen. Micha loopt bij ons en geeft uitleg. Rond het 15 km punt zit een klim van wel 2 km lang. De groep breekt, ongeveer de helft haakt af. In de afdaling en bij Tervuren hebben velen de aansluiting weer gevonden. De halve afstand gaat in 2.07, we liggen perfect op schema. Er komt iemand bij me lopen die zegt: ‘ik kan harder, maar doe het niet. Het is mijn eerste marathon en ik wil zonder problemen finishen. Dan krijg ik er schik in en loop er meer’. Zo verstandig is niet iedereen. Soms zie je er enkele wegspringen en na een kwartier weer aansluiten. Dat kost extra kracht, geven ze ook zelf toe. Rond de 30 km zit ook weer zo’n venijnige langzaam omhoog lopende kuitenbijter. Bij de bevoorrading, die trouwens uitermate goed verzorgd is, blijf ik achter in de groep hangen. Het klimwerk vergt met nog 12 km te gaan zijn tol. Degenen die niet kunnen volgen zeggen dat ze even een dip hebben, maar terugkomen. Jack is een man van de klok. Hij wil aan de opdracht van 6 minuten per km voldoen. Dat lukt uitstekend, zij het dat we bij 30 km 1 tot 1½ minuut onder het schema zitten. Heel slim om nog wat te reserveren voor moeilijke momenten.
Brussel komt in zicht. Een enkeling klaagt over stijve beenspieren. Ondanks dat er tussen de 33 en 35 km geklommen moet worden, ruiken er diversen de finish. Ze kunnen op de laatste helling nog versnellingen plaatsen. Jack laat zich zakken om iemand op te halen. De groep scheurt uiteen. Achterblijvers moeten nu echt lossen. Slechts Micha, Pierre Vanhoge, Jack en ik lopen even alleen, de groep heeft zich verspreid. Dan barst er een geweldige bui los. Typisch dat juist hierna de snellen zich weer laten zakken en aanhaken. Ook enkele achterblijvers vinden weer aansluiting. De laatste kilometers zijn een grote afdaling. Op de markt worden we enthousiast en koninklijk onthaald. We lopen de laatste 500 meter over een heus tapijt de Grote Markt op. Brussels respect en waardering voor de prestatie. Een hoofdprijs voor iedereen die de marathon volbracht heeft. We feliciteren elkaar en genieten van de geweldige ambiance.
De brutotijd is 4.12.35, netto 4.11.55, dat is 5.59 per km. Ook de volgers van de andere tempomakers kunnen tevreden zijn. Iedereen is 1 tot 2 minuten beneden de streeftijd gefinisht. Mooier kunnen we het toch niet maken. Toch zullen de kranten de volgende dag schrijven over het inderdaad fantastische parcoursrecord van 2.11 en de geweldige prestaties van de Belgen Rik Ceulemans en Gino Geyte die zich in de Keniaanse top 10 genesteld hebben. Aan de persoonlijke prestaties van de achterhoede is ook een enerverende strijd vooraf gegaan. Brussel bekroond gelukkig al zijn deelnemers.
{i}Vincent Schoenmakers