Het is nog nooit zo warm geweest met Pasen als dit jaar. Het vorige record dateert uit 1949, toen het in het paasweekend 24,5 graad werd. Dat is dus genieten als je een lang weekend op het mooie eiland Texel bent. 2 dagen op de MTB het eiland verkennen levert een totaal van 155 km op de fiets op.
Maar ik was niet alleen op Texel om te fietsen. Er zou ook gelopen worden. Het was de 11ste editie van de 120/60 van Texel. Dus was heel ultra NL op het eiland. Dat was alleen al genoeg voor een heel gezellig weekend. Te veel namen om op te noemen maar het was heel gezellig in het StayOkay hostel.
Gedurende het weekend werd er regelmatig gevraagd op wat voor tijd ik weg ging. Geen idee, het zou leuk zijn als het onder de 6 uur zou lukken maar het ging vooral om ontspannen te lopen en te genieten van het eiland. Ik heb hier niet naartoe getraind, het is een van de lange dingen die ik doe voor het WKAR.
Over de uitslagen werd online gespeculeerd. Alle bekende ultravrouwen waren er en het zou een gevecht worden tussen vooral de volgende 5: Inge Smit, Mieke Hekkers, Anita Joziasse, Petra Domhof en Annette Voets. Hoe anders liep het.
De omstandigheden waren zwaar. Het was lekker warm en het strand was echt slecht. Hoog water zorgde voor mul zand.
Maar uiteraard stonden Pieter, Ritchie, Ingrid en ik die ochtend wel eerst om half 5 buiten om de bikkels van de 120 km uit te zwaaien. Hopend op een beetje extra energie voor Richard en Leonie.
De start van de 60 km was ietwat gestrest. De laatste bus zou om half 10 vanaf het hotel vertrekken. We stonden er om 9.15. Geen bus, een half uur later nog niet. De man van de organisatie werd onrustig. Er werd gebeld, 10 uur, geen bus. Het kwam er op neer dat Ingrid, Ritchie, een andere loper en ik naar de auto renden van de organisatie-man. Hij reed vol gas naar de start en reed ons bijna tot aan de deur. Snel nummer halen, tas inleveren en weg waren we. Toch nog op tijd.
De eerste paar km liep ik al kletsend met Matthew vrij rappe km`s. Na de eerste drinkpost gingen we het strand op en daar werden de eerste klappen uitgedeeld. Een stuk van rond de 5 km mul zand. Ik liep rustig en werd links en rechts ingehaald. Ik zou de meeste weer inhalen.
Op het strand zijn Richard en Leonie met hun tweede 60 km bezig en ik gil al van ver. We knuffelen even en ik ga verder.
Ontspannen kom ik het eerste zware deel door en we draaien het strand af en gaan het bos-gedeelte in. Er zijn ongeveer 13 km gelopen. Ik loop vrij rappe km`s daar. Rond de 5.15 en 5.20. Maar ik voel dat ik heel ontspannen loop. Het is een lekker stukje, heuvelachtig en schaduw. Daar haal ik Majet Spoelder in.
Na 17 km is het strand er weer. Wederom zwaar en vooral druk. Het is ideaal zonweer en we slalommen tussen de kinderen, kuilen en kastelen door. De badgasten zijn ondertussen wel enthousiast gaan klappen en ik bedank vaak.
Veel lopers willen geen natte voeten en blijven in het mulle zand tobben. Ik ren door het water, heb natte voeten maar spaar veel energie door op het wat hardere deel te lopen. Een keuze die ik al in de Scheveningen-Zandvoort marathon heb geleerd. Bovendien vind ik het ook lekker, het koude water aan mijn benen. De Nike Frees zijn hier de ideale schoenen voor. Ze zijn snel droog en worden niet zwaar.
Ik haal Mieke en Annette in. Draai na een km of 23 het strand af en zwaai naar Ans die daar staat. Bij de post vul ik mijn handbidon weer bij. Het drinkregime is simpel vandaag. Bij iedere post 4 bekers drinken en de handbidon vullen. Tussen de posten drink ik de 500 cc leeg. Ik neem regelmatig een gelletje en op de helft een Herbalife shake die bij de post staat. Ik schat dat ik uiteindelijk een liter of 8 heb gedronken.
Als ik verder ren hoor ik in de verte een fluitje. Ik denk gelijk aan Petra en lach bij mezelf. Petra is hier helemaal niet maar als ik dat hoor zie ik haar in gedachten staan.
Als ik vervolgens dichterbij een geklap en gegil hoor lijkt het wel verdomd veel op het geluid van Petra. En ineens staat ze daar. Ik geef haar een dikke zoen en ren lachend verder.
Via het fietspad gaan we richting de Slufter. Het is heuvelachtig en ik loop met kleine stapjes naar boven en sneller naar beneden. Dan ineens hoor ik `he slome`achter me. Het is Rinus. We kletsen even en hij maakt een plasstop. Ik kom bij Gerry Visser te lopen en we lopen kletsend een paar km op. Altijd gezellig! Rinus loopt er even bij maar gaat er werkelijk als een dolle voorbij.
Plots staat Petra Domhof daar, ik vraag of ze ok is. Ze zegt te stoppen, last van oude blessure. Waarschijnlijk door het strand. Gerry en ik wensen haar sterkte. Altijd balen maar wel verstandig, want dan is meer dan 30 km nog veel.
Ik loop door en in de Slufter maak ik ook een plasstop. Het is een stuk muller zand dan ik me de vorige keer herinner. Dat klopte ook hoorde ik later.
De vuurtoren komt in zicht. Ik loop op iets van 3.03 op de 30 km. Een gegeven, meer ook niet. Ik heb niet de illusie dat ik het tweede deel sneller kan lopen en dus niet onder de 6 uur zal lopen. Maar ik zou al heel blij zijn als ik onder de 6.10 van de vorige editie kan lopen in deze omstandigheden.
Bij De Cocksdorp is de dijk er. Wederom erg warme stukken waar het soms windstil is. Daar is het ook erg rustig met lopers. Twee enthousiaste fietsers die toevallig voorbij komen zien mijn Herbalife shirt en vragen of ik een energie tablet, Lift Off, in mijn bidon wil.Dat lijkt me heerlijk. Ze vullen mijn bidon, ik loop verder en zij brengen de gevulde bidon met Lift Off. Een aangename andere smaak ipv al het water, sportdrank en lauwe cola.
Plots zie ik een bekend shirt in de verte. Daar loopt Rinus te wandelen. Zijn kruit verschoten maar hij zal er uiteindelijk komen. Mijn km`s blijven ondertussen redelijk vlak. Tussen de 5.30/5.40. Als ik bij een post ben rond de 45 km zie ik ineens Inge Smit staan.
We kletsen kort en ik ga verder. Ik realiseer mij ineens dat ik wel eens in de top 10 van de vrouwen kan lopen. Grappig. Een paar km verder hoor ik mijn naam en zie ik Leo langs de weg staan in trainingspak. Even ben ik in de war maar dan roept hij dat hij uitgestapt is. Wat zonde!
De volgende post is alweer daar en dan staat er weer een van de favorieten, Anita Joziasse. Die heeft het ook zwaar vertelt ze. Terwijl ze zich zo sterk voelde.
Nog steeds voel ik me goed, het voelt allemaal wel wat strammer maar ik kan aftellen.
Ik loop een paar km met een loper op en dankbaar geef ik mijn handbidon aan zijn echtgenote die meefietst. 60 km dat ding in je handen is best lang. Maar een goede zet vandaag.
De laatste 5 zijn in zicht en daar staat de razende reporter Bjorn. Hij vertelt mij dat er nog een vrouw vlak voor mij loopt. Versnellen dan maar. Die laatste 5 km is zo voorbij, ik haal haar in en op 500 meter voor de finish staan veel bekenden al van ver te roepen.
Gek genoeg voel ik mij gewoon nog goed. De laatste km loop ik nog 12 km per uur.
Ik realiseer me ook pas 2 km voor de finish dat ik onder de 6 uur kan finishen.
Blij ga ik over de streep. De klok stopt op {b}5.59.35{eb} officieel.
Erg sterk gelopen met zelfs een negative split. Vooral gedoseerd en op gevoel gelopen. En bij mijzelf gebleven ipv enthousiast met anderen mee te gaan.
Ik wordt daarmee verrassend 4de vrouw overall en 2de in mijn categorie. Nummer 3 zit maar 4 minuten voor mij. Chantal en Marjolein worden heel knap 1ste en 2de.
Grappig genoeg had ik zaterdagavond aan Martien, de racedirector, voorspeld dat Chantal ging winnen.
Ritchie is net 2 minuten binnen en we wachten op alle andere bekenden. Leonie en Richard komen binnen, de helden van de 120. Ingrid finisht knap in 6.36. We zien Matthew, Gerard, John, Hennie en nog vele anderen. Mark en Ronnie hebben beide erg sterk gelopen en zijn uiteraard al lang binnen.
Later blijkt dat het de zwaarste editie ooit was, dat er 120 lopers op de 60 km uitgestapt of te laat gefinisht zijn. Dat is 35 % ! Een waar slagveld dus. Reden te meer om zeer tevreden te zijn.
Het was een mooi weekend daar op Texel met als afsluiting een gezellig etentje.
Pasen 2013….ik weet misschien zomaar waar ik dan ben…..
Martine Hofstede
http://www.runtodream.nl
(martinehofstede