De Self Transcendence 3100 mijls race van het Sri Chinmoy Marathon Team is de langste loopwedstrijd ter wereld. In kilometers is het net geen 5000 km (4988,966 km). De eerste 3100 mijlsrace werd in 1997 georganiseerd, als opvolger van de 700/1000/1300 mijlslopen die tussen 1985 en 1995 werden georganiseerd. In 1996 werd eenmalig een 2700 mijls loop georganiseerd, waarna dus voor de ook in kilometers omgerekend logischere 3100 mijl werd gekozen. Er wordt een ronde van 883 meter gelopen in de wijk Queens in New-York. De deelnemers lopen van ’s ochtends 6 uur tot en met middernacht, dus 18 uur per dag. Je kan je voor deze loop niet zomaar aanmelden, er gelden strenge toelatingseisen.
Pradeep Hoogakker had zich vorig jaar aangemeld voor de 3100 mijl, maar was in eerste instantie niet toegelaten. Toen een van de lopers zich niet sterk genoeg voelde voor de 3100 mijl kwam er kort van tevoren een plek vrij en werd Pradeep Hoogakker hier voor gevraagd. Dat had te maken met zijn goede prestatie in de 10-daagse van New-York in april dat jaar (901,232 km), maar ook door zijn sterke mentaliteit. Pradeep kon een vervanger regelen voor zijn werk en gebruikte de 2 resterende weken om zich voor te bereiden. Er zijn bijvoorbeeld 10 paar schoenen nodig en de verzorging moest goed worden geregeld, wat extra aandacht vraagt omdat Pradeep geen gluten verdraagt. Pradeep verraste alles en iedereen door de finish binnen de tijd te halen. In een interview met Hidde Tangerman zegt hij hierover:
“Ik dacht eerlijk gezegd niet dat het binnen mijn capaciteit lag om te finishen. Ik kwam naar de race met het idee het zo goed mogelijk te doen en zo ver mogelijk te komen. Maar in de loop van de race begon ik me te realiseren dat ik de finish kon halen, alleen niet met die instelling. Ik voelde dat ik alles op alles moest zetten. Als je zegt: ik doe het zo goed mogelijk, genereert dat niet alle capaciteit die je in je hebt. Je houdt dan een slag om de arm en je gaat ook nooit op je bek. Ik herkende hetzelfde patroon ook op andere gebieden van mijn leven. Je doet je best, maar zonder echt alles eruit te halen. Ik weet niet of ik het definitief in mezelf heb overwonnen, maar ik heb me er in de race overheen kunnen zetten.”
Het complete interview met Hidde Tangerman is te vinden op: http://www.hiddetangerman.nl/artikelen/pradeephoogakker.pdf Zeer aanbevolen, want Pradeep probeert in dit interview aan te geven waarom hij meedoet. Voor nuchtere Nederlanders is het misschien wat spiritueel. Maar een 3100 mijl lopen is ook meer dan een wedstrijd. Door de organisatie en de deelnemers wordt het niet zo ervaren. In de race van vorig jaar werd de loop vanwege een extreme hittegolf een dag stilgelegd en kregen de deelnemers een dag extra om de finish te halen. Pradeep ging in het vervolg van de 3100 mijl steeds beter lopen en liep tussen dag 43 en 52 in een periode van 10 dagen 630,02 mijl, oftewel 1013,919 km. Pradeep Hoogakker finishde als zevende in 53 dagen, 9 uur, 3 minuten en 25 seconden. Zijn prestatie bleef niet onopgemerkt, want hij haalde daarmee o.a. de Telegraaf en op tv RTL.
Nu in 2012 doet Pradeep weer mee. Op de website staat in de blog veel info over het verloop van de race en is er veel aandacht voor de deelnemers. Op dag 4 stond het volgende stukje op de site:
I had only one real question that I wanted to ask Pradeep and it is one that had been nagging at me from the moment I knew that he would return again. Last year his experience was almost like a perfect fairy tale. He was a first timer who had never shown he really had the capacity to run 3100 miles and yet he managed to complete the distance on the last day and went home to a hero’s welcome. Why would he want to even try it again? Of course I pretty much knew how he would answer but did enjoy more making him laugh when I mentioned the question.
“It was such a beautiful experience. When you finish I guess you forget the pain and everything. I felt some inner joy with the prospect of doing it again. I translate that inner joy as something saying inside me that I should do it again.” He describes this motivation as something that had already begun last year running here. “I didn’t want to think like, O do this once and then never again. Because that is kind of negative reasoning. Right from the start I was thinking I will do it again next year also.” “After this race I will mediate on it again. But last year I felt right from the beginning that it was the right thing to do. This is a journey you embark on for more years.”
“I don’t think my body quite agreed with my coming back here. Just before coming here to the race I got really sick. I couldn’t eat for 3 days. Here right from day 1 my body tensed up like anything. Like, O no, not this again, so I am trying to hang in there and see if it can relax. I feel inwardly joy at the prospect of doing this and being here. Somehow I can’t quite get the body in line with that.”
“Everything has its own time. I could be in my health food store but why not be here now.” After being here for days the faces of the local people and their pets and the time they come and go each day has become routine to Pradeep by now. Some are familiar to him as well from last year. He says, “that is what they do and this is what we do. Everything has its place in a kind of bigger rhythm.”
For the moment at least the picture for Pradeep on the surface of things is not particularly promising. He is not feeling completely well, his knee hurts, and the weather is really hot. I ask how he feels. “Well, that is very tough. There is no way to brighten that picture really. It goes from 22C to 37C. That draws all the mineral from your body so your muscles are kind of tense. If you have anything wrong then you will feel twice as bad. Then you come home, and I don’t think any of the guys slept too much. At night you get cramps and pain, you don’t really sleep.”
Na een goede eerste dag kreeg Pradeep het moeilijk, vooral van dag 3-6. Na 6 dagen had hij er 301,84 mijl opzitten (486,764 km). Vanaf dag 7 ging het beter, wat dus ook deels met het weer te maken had. Na 10 dagen had Pradeep 529,59 mijl (852,292 km). Dag 14 leverde 63,11 mijl op, oftewel 101,566 km. Ik heb de 6 daagse van Antibes gevolgd waar de meeste lopers het in de tweede helft heel moeilijk krijgen. Een loper als Pradeep is in staat om op dag 14 zomaar over 100 km te lopen. Ongelofelijk sterk, maar als hij zijn doel om binnen de tijd te finishen wil uitvoeren zal hij ook zo sterk moeten blijven lopen, heeft hij de resterende 38 dagen ca. 61,5 mijl per dag nodig. Na 2 weken ligt hij 45 mijl achter op zijn schema van vorig jaar. Grahak Cunningham loopt aan kop en bereikte na 13 dagen, 16 uur, 39 minuten en 22 seconden de 1000 mijl. Een feestje wat maar heel kort gevierd werd, want er wachten nog 2100 mijl…
Het wordt spannend of de 3100 mijl er dit jaar weer voor Pradeep inzitten, maar ook als hij 2900 of 3000 mijlen loopt krijgt hij alle respect van de organisatie en zijn mede-deelnemers. Er zijn geen winnaars en geen verliezers. Uit het interview met Hidde Tangerman: Hij ziet de race niet alleen als een fysieke uitdaging maar ook als een spirituele zoektocht en een metafoor voor het leven. Zo probeerde hij zoveel mogelijk “in zijn hart te blijven” tijdens het lopen, want zonder positieve energie red je het niet, zegt hij.
Waarom zie je de race als een metafoor voor het leven?
“Het leven is ook een lange race waar je het elke dag zo goed mogelijk moet doen. Hoewel het einde ver weg lijkt, is elk moment belangrijk. Net als in een race zit het soms tegen en moet je constant de uitdaging aangaan om de inspiratie te houden en de kracht vinden om de juiste dingen te blijven doen.”
De 3100 mijls race is te volgen op http://3100.srichinmoyraces.org/ Met dagelijks de kilometerstanden en een blog met verhalen, interviews en veel foto’s.
Henri Thunnissen