Na recent een 60 km in Winterswijk (een wandelroute van 20 km en een marathon), een marathon in de Lutte, een marathon in Fleckenburg vandaag een ultra. Volgens mij is het de vierde keer dat ik vandaag deelneem en of er een vijfde keer komt? Op dit moment, of eigenlijk sinds april, is m’n lappenmand goed gevoeld. Stijve enkelgewrichten, stijve bekkens en vastzittend s.i.-gewricht met als gevolg verkrampte kuiten en bovenbenen. Het lopen voelt als het voortbewegen van een waggelende eend. Afgelopen augustus in het buitenland aan het ontgiften geweest o.a. omdat mijn huisarts me door wilde sturen naar een internist vanwege een extreem hoog gehalte aan afvalstoffen. Gedurende het verblijf in het buitenland heb ik nagenoeg alleen gerust. Boeken lezen waaronder een aantal bestsellers wat betreft ultralopen. Nou één ding is zeker, wanneer je verder van het ultralopen afstaat, dan ga je relativeren met hoofdletters schrijven waardoor de drive bij me aanzienlijk is afgenomen. Tevens plaats je dan de verhalen over ultralopen in ander context. Inmiddels loop ik één keer in de week en dan zoek ik een training uit welke ik loop in een wedstrijd.
De ergernis om te lopen in een kudde lopers blijft onveranderd alhoewel het vandaag anders lag, gelukkig waren de halve marathon lopers vlot van het parkoers. Echt nagenoeg bij elke klim werd er gewandeld en je kon er nergens langs. Ongeveer een uur langzamer dan mijn laatste deelname in 2005 maar toen was ik nog maar net ontgroend en gemotiveerd tot op het bot. Nu voelt het als een afscheidsronde en of het alleen komt of m’n lichaam niet wil is nog even een puzzel. Eén ding is zeker morgen kom ik met een houten onderrug uit mijn nest. Hopelijk brengen de balans- en lenigheidsoefeningen in de kamer uitkomst waardoor mijn kuitproblemen ook passé zijn. Mocht iemand een tip (s.v.p. niet te ingewikkeld, anders breek ik mijn lichaam door midden) hebben hoe je je lichaam een beetje soepel kan houden, licht me dan even in.
Oh ja over de Röntgenlauf nog, het is een prachtronde, geweldig professioneel georganiseerd in combinatie met prachtweer vandaag. Eén tip aan de organisatie maar dat wordt wellicht lastig, de ultralopers gescheiden te laten starten van de rest.
De wellicht afscheidsronde is nog niet ten einde (niets is zeker, kijk maar naar ‘Boer zoekt vrouw’ haha) maar ga ook nog eens kijken of naast de lichamelijke mankementen vervolgens de motivatie terug kan komen voor bijvoorbeeld intervallen of een lange duurloop. Moet er op dit moment nog niet aandenken.
Tot slot wat ik zelf funny vind bij de Röntgenlauf is de plaats waar het evenement o.a. plaatsvindt, n.l. Remscheid (hoe verzinnen Duitsers toch plaatsnamen?!). We hebben een mooi t-shirt gekregen waarop de naam Remscheid staat.
Groeten,
Henk Harenberg
henkriveroflife(at)hotmail.com