Als ik aan Rondje Voorne denk denk ik aan Dirk.
Na de editie van vandaag trokken we samen reeds 160km op. In 2008 debuteerde ik op de ultra – met Dirk als voorfietser. En niet zomaar een voorfietser, nee, Dirk is een VOORFIETSER !!!
Eentje die je stiekem uit de wind houdt, je wijst op paaltjes, een mooie vogel, en je moed inpraat als je stuk zit. Je drinken aangeeft, de cola met water mengt zodat het prima te behappen is vanuit een bidon. Gelletjes vast voor je openscheurt: dat is Dirk!
Vandaag was Rondje Voorne toe aan editie vijftien (of zestien?) Ik was erbij en Dirk gelukkig ook. Voor de start bidonnetje mee op zijn fiets en zes gelletjes in zijn Farm Frites wielrenshirt. Fietsen kan hij nl., vorige week nog in de Alpen voor het goede doel.
Edititie 2013 was een mooie, pittige, ontroerende! Na de afgang van Belves was het verdomde lastig herpakken. Sinds week of twee train ik weer beetje, maar mag nog geen naam hebben, toch wilde ik perse naar Rondje Voorne toe.
4:21 uur gaf de klok aan bij zestig, op de weg stond de tekst: sorry het is iets verder. Het deerde niet, ik was gelukkig!
In de auto haalde ik een foto van mijn zoontje uit mijn sok en gaf hem een kus. Ik brak, maar nu met een beter gevoel als op die verdomde steen langs de Dordogne.
i’m back!
Dirk bedankt!
Jeroen Romeijn