Rondje Voorne laat maar komen. Onder prima weersomstandigheden staan we met 25 solo-lopers aan de start. Ik ben benieuwd of ik nog iets van het parcours kan herinneren ten tijde van mijn laatste deelname iets meer dan 10 jaar geleden. Niets dus. Of m’n geheugen laat me in steek (kans is reëel) of het parcours is compleet veranderd.
Vanaf de start loop ik verre van voorin. Ik ben vooraf niet te optimistisch over lekker lopen omdat de trainingen van afgelopen week voor geen meter liepen. Zware benen van afgelopen weekend. Het mag de pret niet drukken. Het is juist fijn met deze benen te lopen omdat het tevens een test is hoe ik er mentaal mee omga.
Al redelijk vlot mogen we onder langs een dijk door een pracht stiltegebied ons voortbewegen. De rust is echt rust. Soms wordt ik jaloers op een schaap met haar lammetjes. Lekker languit liggen tegen een paal in het gras boven op de dijk. Wat wil je nog meer? Of een kudde koeien welke grazen aan de waterrand. De eenden kabbelen tussen hen in. De mooie uitzichten op kano’s en boten op het water maken het een feestje vandaag Rondje Voorne te lopen.
Tja fysiek is het dus echt m’n dag niet. De lat ligt gelukkig echter wederom niet hoog. 9 km per uur is de doelstelling vandaag en in de nabije toekomst. Halverwege loop ik een kleine kilometer te hard maar weet dan al dat het verval er is in het tweede gedeelte.
Wat ik zelf als fijn ervaar dat we na circa vijftien kilometer de wind lekker tegen hebben. Een combinatie van geen goede benen met tegenwind, wat wil je nog meer? De wind valt nog enigszins mee. Vooraf vertellen twee lopers me dat we na 30 km het strand oplopen maar dit is om en nabij het 35 km punt waarna voor mij het over en uit is. Dit ligt absoluut niet aan het strand, echt het loopt nog fijner dan op de verharde weg. Bij het betreden van het strand kijken we met zijn vijven welke richting we dienen op te lopen. Gelukkig geven twee fietsers aan welke richting. Ze geven tevens aan dat het circa twaalf kilometer is. Nou het strand doet me terugdenken aan de 120 van Texel toen het allemaal iets vlotter verliep. In vergelijking met Texel is dit strand een makkie. Er is ook een overeenkomst voor me tussen het verlaten van het strand op Texel en tijdens het Rondje Voorne. Destijds in Texel verliet ik het strand te laat. Ria Buiten liep achter me maar op een gegeven moment niet meer terwijl ze me niet had ingehaald. Ik liep al richting defensie. Blijkbaar had ik iets gemist … Bij het Rondje van Voorne heb ik de mazzel dat een aantal lopers de weg wijzen waar je het strand dient te verlaten. Zonder hen, zou het voor mij geen succes worden. Mijn positieve kritische noot bij de finish wordt door de geweldig, relaxte organisatie goed ontvangen. Wellicht een ander punt voor hen om bij opgang van het strand en bij het verlaten van het strand, een drankpost te plaatsen? In mijn perceptie mentaal prima locaties deze neer te zetten.
Na het verlaten van het strand is het nog een kilometer of tien over rustige fietspaden richting de finish. Eerlijk gezegd hebben mijn benen t.o.v. andere lopen dit jaar meer afgezien. Het is derhalve een feest dat er nog een aantal verversingsposten zijn. Het langzamer lopen gaat me geweldig af. Maar of het 55 km punt correct staat geplaatst? Deze loop ik vier minuten langzamer (nog langzamer) ten opzichte van de laatste vijf kilometer tussen 55 en 60 km. Een hoogtepunt is tevens dat bij het bereiken van het 60 km op de weg gekalkt staat: ‘sorry, het is iets verder’. Geweldig toch! Het doet me denken aan 100 miles ooit in de Algerijnse Sahara. Na het bereiken van de 100 miles bleek dat de finish nog tien kilometer verder lang in die zandbak. Na het 60 km punt is het nog circa 600 à 700 meter lopen waarna je als finisher hartelijk wordt ontvangen waarbij ik onverwachts tevens een bos bloemen mocht ontvangen.
M’n target is 9 km per uur wat vandaag exact lukt maar toch met één wezenlijk groot verschil t.o.v. vorige week. Vandaag voelt het als min of meer afzien.
Al met al een geslaagde dag met een grote pluim aan de organisatie welk ons een pracht ronde heeft aangeboden!
Groeten,
Henk Harenberg