Een activiteit van ons is de Peace Run, voorheen de World Harmony Run. De bedoeling is dat je de vrede bij je innerlijke zelf zoekt. En dat je het zo overbrengt aan anderen. Er wordt gelopen in estafettevorm met een fakkel. Het lopen met de fakkel geeft extra energie. Zeker als je bedenkt wie de fakkel heeft gedragen. Om de 2 jaar gaat een team gedurende 8 maanden alle landen van Europa rond. In 2010, 2012, 2014.
Verleden jaar was er een ontmoeting in het Deense Hjørring. Daar is een loopgroep van al gauw 300 lopers. Zo’n 80 lopers hebben toen met ons meegelopen. Daar zijn warme contacten gelegd. Hjørring ligt in het uiterste noorden van Jutland, het Deense vasteland, en is dunbevolkt. Er is een mooie omgeving om doorheen te rennen.
De loopgroep organiseert op vrijdag 21 juni een hele mooie nachtloop van 50km. Van de Westkust met de zonsondergang naar de Oostkust met de zonsopgang boven het Kattegat, zo heet de zee daar nou eenmaal. Het is geen wedstrijd, maar een loop bedoeld voor de sociale contacten. Je loopt in je eigen tempo en je komt vanzelf in een groepje uit. Je kan de 50km in zijn geheel lopen, maar het kan ook in duovorm, waarbij je 25km loopt en 25 km fietst. Organisator Kent Jørgensen liep de route 2 jaar geleden in zijn eentje als test. Verleden jaar kwamen er gelijk 400 aanmeldingen. Dit jaar zelfs 800 binnen 24 uur na het openen van de inschrijving, waardoor het gelijk al is volgeboekt. Het is de wens van de organisatie dat er Peace Runners meedoen en daarom is er een plek voor ons gereserveerd. Helaas had onze Deense coördinator uitgerekend dit weekend een bruiloft, waardoor er maar 1 persoon over blijft om te gaan. Ik dus.
Ik arriveer vrijdagmiddag in Hjørring en Kent brengt me naar zijn woning. Een uur later gaan we gelijk per squad naar de zee. Gelukkig trekt de bewolking weg en zelfs de maan laat zich tonen. Kent toont trots een digitale klok die aftelt tot de zonsopgang, 4:16 uur. Wij starten met zonsondergang, wat zij hebben bepaald op 22.22 uur en 22 secondetjes. Eerst zijn we daar met weinig mensen, maar als de bussen om 21 uur zijn gearriveerd is het hutje mutje.
Net voor de start word ik door Peter, een loper van loopgroep Hjørring, geleid naar een speciale plek, waar we met een 6- tal lopers staan. Op het teken van Kent rennen we over het strand met de brandende fakkel naar de start. Daar word ik op een kanon gewezen, van welke je het lont aansteekt met vuur. Oooooooops, ik kijk naar de vlam in de fakkel en ik begrijp mijn taak. Ik ga naar het kanon en op het teken van Kent steek ik het op tijd aan. Gauw opzij en ………… BANG Danish Dynamite; Het blijft schrikken.
Ik verdwijn in de meute ergens voorin en begin dus redelijk snel. Eerst 1 km over het strand en dan een stuk over bospaadjes, heel mooi stuk. Alhoewel de zon is ondergegaan is het nog goed schemerig. Dit zal de hele nacht zo blijven. We passeren een lang en hoog akkerveld. Ik houd de fakkel hoog, zodat het boven het maaiveld uitsteekt, mooi gezicht voor de lopers achter me.
De Coast 2 Coast is onderweg op veel plekken versierd met mooie lichtjes. Onderweg zijn er 12 verzorgingsposten, elk met een eigen thema. Kerst, cowboy, biologisch, religie, acrobaten, etc. De posten worden bemand door vrijwilligers van diverse sportclubs. Nachtwerk dus. Ze zijn uitvoerig ingericht met veel zoetjes, zoutjes, fruit, energiedrank, water, thee en alcohol voor de liefhebber. De lopers en fietsers hebben vaak een lichtje mee en de meesten dragen ook een lichtgevend vest. Behalve ik in mijn witte shirt en fakkel van de Peace Run.
Het is de bedoeling dat ik de fakkel af en toe aan de lopers geef, maar velen zijn in het begin voorzichtig. Wat ik kan begrijpen, want ik wil ook in het begin mijn krachten sparen. Zeker als je bedenkt, dat de meeste lopers hun eerste ultra lopen.
Na de post in Hjørring lopen we over een voetbalveld, waar de lichtmasten branden. Buiten Hjørring wijst een loper naar links (NoordOost) en hij meldt me dat de zon aan het opgaan is. Het is bijna middernacht. De maan schijnt rechts. We lopen in een bosrijke omgeving over een heuvelige weg. De biologische post is mijn favoriet. Ik drink speciaal water en neem amandelen en watermeloen. De fakkel heb ik uitgedaan omdat de post een overkapping heeft. Kan ik hem gelijk vullen met lampolie, ik heb een fles in mijn rugzak meegenomen. Een halve liter voldoet voor 6 uur. Bij de volgende post waren acrobaten bezig met een stok met aan beide zijden vuur; uiteraard groeten we elkaar, vuurbroeders. Iedere 3, 4 kilometer passeren we een dorpje vaak met een post. Verderop kan ik de fakkel aan een andere loper geven. De animo wordt ook groter naarmate Frederikshavn, het eindpunt, dichterbij komt. Maar degene die de fakkel heeft, gaat meestal juist versnellen, wat voor mij vervelend is, want nu moet ik ook harder lopen.
Op de marathonafstand staat een grote boog over de weg en een post met pannenkoeken. Met jam en honing. Lekker met uitvoerig beleg en er hoeft geen Danish Blue bij. Ik vul de fakkel bij, want je moet wel een mooie vlam naar de finish brengen. Ik geef de fakkel weer aan iemand anders en we gaan in gezwinde spoed verder. Helaas is het weer aan de oostkust slecht geworden, langdurige miezerregen. Jammer, want er is veel bewolking en we zullen de zon niet boven het Kattegat zien opgaan. We mogen blij zijn dat het zo lang onbewolkt is geweest.
Na iets meer dan 5 uur arriveer ik bij de finish; Palmestrand. Er staan veel palmbomen. (die worden in de winter naar binnen gehaald). Ik geef de fakkel nog aan enkele lopers. Bij de finish is er een uitgebreid ontbijt met veel brood, ei, kaas, vlees, jam, chocomel en sap. 3 Tafels vol etenswaren. Opgesteld in een hele grote partytent. Een hele mooie locatie aan zee. Kent en de loopgroep Hjørring hebben een mooie loop neergezet. En zeker niet te massaal.
De Coast 2 Coast is een mooie gebeurtenis. Volgend jaar is het op vrijdag 20 juni 2014. Maar wees wel alert wanneer de inschrijving opengaat. Meer info op de website: http://www.123hjemmeside.dk/coast
Nitish Zuidema