Smakelijke verhalen bereiken ons over een bijzondere loop. Guus Smit en Ton Peters gingen op avontuur namens Nederland.
Nadat vorig jaar het evenement door slecht weer werd afgelast werden organisatie en deelnemers dit jaar getrakteerd op perfekt weer tijdens La Fort’iche, een trail in de franse alpen over (dit jaar) 120 km met ±7000 meter hoogteverschil. Een temperatuurtje van -5 (‘s-nachts en op de toppen) tot 30 (overdag in de dalen) graden, overdag zeer zonnig en ‘s-nachts een heldere sterrenhemel en prima zicht.
Meer als 150 deelnemers vertrokken zaterdagochtend 5.00 uur in het pikkedonker voor een ’trailtje’ met onder meer 4 cols boven 2500 meter, twee bergtoppen van ruim 2800 meter, steile bospaden, Sneeuwvelden, nachtelijke
glijpartijen over steenslaghellingen, onneembare forten, marmotten als toeschouwers en verzorgingsposten waar het bourgondisch eten was.
Een uitgebreid verslag van deze prachttrail volgt later deze week op Ultraned. Duitsland deed goede zaken. Bij de heren won niemand minder als Jens Lukas, winnaar van de Spartathlon 1999 en op de 24 uur goed voor 268 km. Zijn
eindtijd van ± 17 uur (of was het 19 uur, ik weet het even niet meer) zegt wel iets over de zwaarte van het parkoers. Jens ging naar huis met een vliegticket naar Martinique, startbewijs voor de finale Grand Raid volgend jaar, huurauto+logis voor een week. Bij de dames ging julia Alter, op de 24 uur goed voor 218 km, er vandoor met dezelfde prijs. Beiden kregen ook nog een fraai kunstwerk.
De twee Nederlandse deelnemers, Ton Peters uit Schoorl en Guus Smit uit Den Haag wisten de race ook tot een goed einde te brengen. Totaal kwamen ongeveer 75 deelnemers aan de finish binnen de limiettijd van 32 (!) uur.
Voor hen die niet kunnen wachten op het verslag: Ga naar http://www.lafortiche.com
Een uitslag was overigens woensdagavond nog niet op de site, maar als ook de organisatie een beetje uitgerust is van deze ‘monsterrace’ zullen we wellicht meer zien.
Guus Smit
– – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Ton,
Dat was genieten in Frankrijk voor mij. Omdat ik bang was ergens halverwege kompleet kapot te zitten op een berg midden in de nacht heb ik mij enorm ingehouden. Een kompliment voor mezelf waard. Tijdens de bestijging van de laatste berg liep ik er dan ook nog heel soepel bij.
Bij deze een kleine correctie op het eerder ingezonden stukje; in de eerste regel gebruik ik het woord “afgelast”. Dit moet zijn “ingekort”. Een paar deelnemers wisten in 2000 voorbij de Mont Froid te komen. Meer als een paar deelnemers zijn in 2000 grandioos verkeerd gelopen in het slechte weer. Midden in de nacht in een italiaans dorpje aankomen met gesloten pizzeria, zie je het voor je?
De organisatie denkt er overigens over om de trail bij de volgende editie wat te verlengen zodat de vergelijking met de zwaarste 100 mijlsraces in de USA echt opgaat. Ik heb er nu al zin in.
Groetjes,
Guus
– – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Toelichting van de redactie:
1) Gerard Stenger, vice voorzitter van de IAU berichtte al eerder over de “verkorte” editie van vorig jaar.
2) Er is ergens in de USA een 100 mijl loop, waar nog nooit iemand de loop heeft volbracht, terwijl de tijdlimiet -als ik even op mijn biologische harde schijf mag vertrouwen- toch 50 uur daar was. Als je halfweg kwam, kwam je al in de top tien aller tijden. Deze berichten stammen uit de eerste helft van de negentiger jaren; daarna heb ik nooit meer iets van die gruweltocht vernomen. Misschien bestaat die nog wel, misschien ook niet meer. Mocht ik ooit op informatie daarover stuiten, laat ik het de bezoekers van UltraNED weten.
Anton Smeets
a.smeets@trouwweb.nl