Hallo Loopvrienden
Nou de vier weken Frankrijk zitten er weer op, na te zijn verregend, verbrand, uitgeput, uitgerust, volgevreten enz, roept de plicht weer. Toch even een verslagje van de 100 kilometer De la baie du Mont Saint Michel. En, jawel de wedstrijd uitgelopen. Maar, vraag niet hoe, afschuwelijk afgezien, maar niet minder blij (en trots).
Zes uur in de morgen, 12 graden en regen regen en nog eens regen. Drie rondjes van 33km en in elke ronde kwam je na 16 km door het start en finish gebied, dus eigenlijk 6 keer 16. Wel wat vals plat en een paar keer omhoog (zie het als een flink viaduct). Per ronde ongeveer 2 km weiland, en alleen wat koeien en paarden als publiek. Ook regelmatig een blik op Le mont Saint Michel, voorwaar een mooi parcours.
41 Man aan de start, die er als gekken vandoor gingen, dus na één kilometer liep ik in mijn eigen tempo met nog maar een loper achter me. De eerst ronde liep net als de tweede in een prima tempo en tijd, alleen was het de eerste 3uur koud door de vele regen. Om 10 uur werd het droog en zelfs de zon liet zich zo nu en dan zien.
Een prima verzorging, elke verzorgings tafel lag vol met eten en drinken, water cola en glucose, chocolade koek fruit kaas rozijnen dadels, je kon het zo gek niet bedenken of het lag er.
Zo goed als de eerste twee rondjes, zo slecht ging de derde. Bij 70 km begon de vraag om even te wandelen steeds heftiger te worden, maar ik wilde er nog niet aan toegeven, temeer omdat een tijd binnen de 10 uur er nog wel in zat.
Het zou spoedig veranderen, want het lichaam zei gewoon bekijk het maar, ik ga het even rustig aan doen.
Bij 80 km had ik de eindtijd al bijgesteld naar 10:30 uur, zelfs even gedacht, als ik door het finish gebied kom kap ik er mooi mee, maar de wil om het af te maken was gelukkig groter, en ging het lopen ook weer wat beter zodat het er voor mijn gevoel weer wat beter uitzag. Zo kon ik het tot de twee volgende posten redelijk volhouden om daar even de tijd te nemen voor de verzorging.Van 92 tot 98 was vreselijk zwaar, het wilde gewoon niet meer, gewoon gesloopt, en niets om me heen interesseerde me meer, de finish lijn was het enige wat me op de been hield, gewoon omdat ik het zo graag wilde volbrengen. De laatste 2 km kon ik weer wat hardlopen, en ik kon toen ook het doek van de finish zien.
Dat het 11:05 werd, kon me niks schelen, wel dat ik het had gehaald gaf me erg veel voldoening.
Een beker voor tweede vet 2 was natuurlijk niet ook niet verkeerd, en wat te denken van een fantastiche maaltijd na afloop,
want dat kunnen die Fransen wel.
Het zal nog wel een tijdje duren voor ik me hier nog eens aan waag, want ik heb de indruk dat het voor mij toch wel wat
te veel is, maar de tijd zal het leren, want het is toch ook wel erg mooi.
Ik moet nog wel eens aan die koeien daar denken, en aan dat stukje kaas, voor diegene die wel eens in Frankrijk komen kennen het wel “la vache qui rit”, ik heb maar terug gelachen, want het gaat er toch ook om dat je er plezier in hebt.
Groeten Cees v/d Woude.
PS De uitslagen heb ik nog niet binnen, maar dievolgen nog wel.