Waarschijnlijk had u van mij afgelopen weekeind ook een verslag verwacht van de vrouwenmarathon. Sterker nog, zowel de vrouwenmarathon als de 50 kilometer snelwandelen had ik graag belicht. Voor het snelwandelen had ik hulp ingeroepen van kenners, maar die waren waarschijnlijk op vakantie, want ik heb niets vernomen. De vrouwenmarathon ging ook aan mijn neus voorbij. In een leuk huisje in Ortho (Belgisch Luxemburg, iets onder La Roche en Ardenne) had ik zelfs een teeveetje mee genomen; een schoteltje van 35 centimeter, maar het setje miste een cruciaal stekkertje. Via een gekunsteld antennetje kregen we zwart-wit met de nodige sneeuw nog wat mee van de atletiek. Geluid hadden we ook, Franstalig, dus daar geef ik geen commentaar op. De vrouwenmarathon is ons dus zo langs de neus gegaan, dat we dachten dat het zondagavond pas op teevee kwam. Bij Luik op de radio kregen we echter de uitslag. Jammer, maar over een marathon die ik niet heb gezien ga ik niet schrijven.
De ultramarathon moest maar eens zorgen dat het een wereldwijd draagvlak krijgt vond de IAAF bij het eerste congres van de IAU in Winschoten. Harm Noor maakte nog een vergelijk tijdens de prijsuitreiking met het verspringen. De vergelijking ging mank, maar zijn gevoelens kan ik delen.
Meet je topsport naar de landen die aan de top mee doen, dan kun je de Steeple voor mannen wel schrappen. Het is Kenia, Kenia en nog eens Kenia. De wereldtoppers uit dat land kunnen vaker thuis blijven omdat ze niet aan nationale criteria voldoen, dus wat is een achtste plaats op dit nummer waard als twintig Kenianen sneller kunnen? In Nederland hebben we zoveel boter op ons hoofd dat we menen dezelfde houding naar atleten aan te moeten meten. Niet bij de eerste acht dan over en uit. Het tekent de bureaucratie van het Nederlands sportbeleid, want als wat afgeschreven sprinters en tienkampers een bobslee bij de hand nemen kunnen die Nederlanders die in de atletiek niets klaar spelen zo een Olympisch ticket verdienen in de bobslee. Natuurlijk, daar zit geld achter vanuit de Alpenlanden, die enerzijds graag investeren in sporten die je in driekwart van de wereld niet kunt bedrijven omdat men er nooit sneeuw heeft gezien, en anderzijds besparen ze op infrastructuur en veilige tunnels omdat men de doorstromende toerist die misschien maar één overnachting gebruikt wil ontmoedigen om in hun mooie landschap te komen. Bedenkelijk dat sport zich op het hoogste niveau voor dit soort mensonwaardige uithangbordjes leent!
Genoten heb ik van de uitlatingen van Troy Douglas; een vent naar mijn hart, maar zelfs naar hem heb ik mijn reserves. Als hij naar rechts kijkt ziet hij de ongelijkheid van overbetaalde voetballers, waar Nederland van meent dat ze er meer van hebben dan ooit in een finale van de atletiek kunnen passen. Naar verhouding zijn het soms trimmers van het niveau dat ze 2:40 op een marathon kunnen halen -gezien hun “voetbalkwaliteiten” zullen ze daar echter ver vandaan blijven- maar met de middelen uit diezelfde sport dat ze voor een rechter meer bereiken dan menig serieus sporter die wel op het Olympisch platform thuis zou horen. Mijn reserves heb ik, omdat ik mij af vraag of diezelfde Douglas ook naar links kan kijken en ziet dat topsporters op de ultramarathon nog altijd zodanig in de kou staan dat ze nog aan de amateur-bepalingen van veertig jaar terug voldoen. Sommigen draaien dat om en meten daaraan het prestatievermogen van de ultramarathon. Nou, laat de hele marathontop van de wereld maar eens aan de start staan van een 100 kilometer. Misschien helpt dat om de zaakjes naar waarde te beoordelen. De gemiddelde marathontopper is niet in staat een fatsoenlijke 100 kilometer te lopen; uitzonderingen daargelaten. Maar Sunada met 2:10 op de marathon is geen voorbeeld. Dat hij ondanks zijn matige marathontijd toch de marathon Berlijn verkiest boven de WC in Winschoten afgelopen jaar zegt meer over de waardering van buitenaf.
Vanuit Nederland mogen we weinig verwachten. NOC*NSF heeft al nauwelijks aandacht voor de atletiek die al op het Olympisch programma staat, laat staan dat men oog heeft voor vernieuwing. Ja, in hun ogen is dat vernieuwing, want een eeuw geleden was het hoogst onfatsoenlijk om een postbode een duursport te laten doen. Hij zou wel eens door zijn werk een trainingsvoordeel kunnen hebben dat de adellijke stand tot wankelen kon brengen. Er is veel veranderd, maar eigenlijk helemaal niets. Laat de huidige adellijke stand maar eens echt de nek uit steken voor die sporten die echt tot de verbeelding spreken. Honderd kilometer of zelfs tweehonderdenvijftig, hardlopend, dat is magisch. Spijtig dat de stadionatletiek zich in alle toonaarden daartegen verzet. In België bij een zes uur in Zolder, had de VAL op de wedstrijddag vergadering. Geen bestuurder ontmoet of gezien. Wel geeft men geld uit om trimmers die misschien maar vijftig of zestig kilometer lopen en bij lot zijn toegewezen, naar een dopingcontrole te laten komen. Amateurs, die geen coach hebben om hen te vertellen dat een hoestdrankje kwaad kan, die geen coach hebben om toe te zien of die slachtofferjagers wel de procedure volgens de regels uitvoeren; en als het al fout zit, toch niet de behoefte voelen tegen zo een overwicht te gaan procederen. Gelukkig heeft de VAL gewoon met geld gesmeten, want doping controles kosten een lieve cent. Juist daarom vraag ik mij af wat ze willen bewijzen door een doping-inval bij een gewoon wedstrijdje waar het om niets gaat. Hooguit toch slachtoffers zoeken om de rest te rechtvaardigen. Onze Nederlandse bondsarts, geeft af tegen elke vorm van cafeïne, omdat het een beperkte stof is. Zij is arts, bondsarts zelfs, dus je mag verwachten dat ze weet waar ze het over heeft. Maar als ik buitenlandse coaches hoor zeggen dat je de hoeveelheid koffie en cola nooit door je strot kan krijgen, zelfs bij een 24 uur, zonder maagklachten te krijgen over de hoeveelheid vocht die je tot je neemt, dan krijg ik mijn bedenkingen. Cafeïne staat als beperkte stof op de dopinglijst om gebruik in tabletvorm tegen te gaan. Voorlichting over het gebruik van Cola of koffie mag dus wel objectief. Misschien is cafeïne prestatiebevorderend, maar dat is creatine toch ook. Je krijgt de bergen vlees nooit weggegeten, laat staan van de gewichtstoename als je dat wel kan. Het spulletje is echter een voedingssupplement. Invloeden op lichaamsgewicht en hormoonstelsel kan men nog altijd niet in detail verklaren, laat staan dat men weet of het op den duur wel of niet schadelijk is. Hip is echter om een lijst vast te stellen van voedingssupplementen. Tot overmaat van ramp komt er echter een voetballer die beweert dat door zijn voedingssupplementen hij zoveel onnatuurlijke stoffen heeft binnen gekregen dat hij door de mand valt bij een dopingcontrole. De sponsor had hij financieel niet nodig, want hij geeft gemakkelijk het tien- of honderdvoudige uit aan advocaten om zijn eigen sponsor onderuit te halen. Ik denk niet dat het bedrijfsleven nog op dit soort sporters zit te wachten, maar wie ben ik.
Atletiek is een eerlijke sport waar misschien links of rechts een zwart schaap tussendoor glipt, maar die heb je in elke gemeenschap. Opmerkelijk is natuurlijk dat men in de werpnummers niet meer het niveau haalt van de jaren zeventig en tachtig, maar het is misschien nog opmerkelijker dat vanuit die hoek de meeste verdenkingen komen naar andere onderdelen. Atletiek in al zijn veelzijdigheid, is Olympisch gezien misschien wel een wereld op zich, die de franje van lullige wintersportjes of andere modesporten die zo nodig Olympisch moeten worden niet nodig heeft. De atletiek mag dus wel eens op haar achterste poten gaan staan en opkomen voor het feit dat ze veelzijdig is. De IAAF moet niet naar de eigen achterban vertellen dat de 100 kilometer of 24 uur niet wereldwijd is ontwikkeld, maar moet het IOC maar eens duidelijk maken dat een WC atletiek als in Edmonton net zo veelzijdig is als een Olympische Spelen. Geen gelul over vernieuwing in de atletiek door minder pogingen en minder (?) valse starts. Heeft u de WC zwemmen gezien. Eer de zwemmers het bad uit zijn en de volgende groep klaar staat kunt u rustig een potje koffie zetten. Kunt u in de atletiek ook, als u alleen van lopen kunt genieten, maar anders is er altijd genoeg te beleven in het stadion, zelfs tien dagen lang. Jammer hooguit dat er geen 100 kilometer voor mannen en vrouwen op het programma van Edmonton stond; het zou een aanwinst kunnen zijn, meer dan al dat geneuzel dat ik lees in de media over het aantrekkelijker maken van de atletiek.
Dat ik zelfs bij het beperkt programma van het huidige WC regelmatig e-mails ontvang van kenners over de uitglijders van onze journalisten, tekent alleen maar het Nederlands sportklimaat. NOC*NSF zorg eerst eens voor goede sportjournalistiek in Nederland, in plaats van lullige top-acht regeltjes in verdwaasde omstandigheden vast te houden. Zorg maar eens dat de Nederlander nog een Olympisch gevoel houdt bij de eerstvolgende Spelen. Of heeft men in Nederland de illusie het zonder atletiek verkocht te krijgen?
Anderzijds, laten we niet zeuren dat men in Canada denkt dat de marathon het oudste loopnummer is uit de klassieke spelen; vanuit de voorkeur voor duursprort is dat alleen maar lieflijk. En wees eens eerlijk wat weet u als Europeaan nu van de inuit?
Anton Smeets
a.smeets@trouwweb.nl