Vandaag is de tweede editie van deze marathon georganiseerd. 1.600 deelnemers waarvan 132 solo finishers. Het gros loopt een estafette-marathon of loopt de 1/2 marathon die twee uur na de marathon start.
Een groot uur voor aanvang arriveer ik omdat parkeren weleens lastig kan worden. Zonder verwachting ben ik afgereisd. Voor aanvang heb ik totaal geen verwachting. Gisteren schreef ik naar een goede vriendin: ‘Deze marathon lopen is een foute beslissing geweest’. Tja zelfkennis heb ik tot een bepaalde hoogte maar houd me ook voor de gek door toch te starten. De eerste vijf km kom ik door in 28’40” en de tweede vijf km in 29’00” en meer vijfjes komen er niet omdat na acht kilometer mijn linkerkuitspier er geen zin meer in heeft. Na 12,5 km zit de spier compleet vast. Het voelt alsof ie op springen staat. Een paar minuten rek ik lichtjes maar bedenk me niet: stoppen. Dat ga ik geen dertig kilometer volhouden.
Twee weken geleden in Rheine had ik ook beter niet kunnen starten maar deze heb ik enthousiast ongepland gelopen. Plannen doe ik trouwens nooit maar na Steenwijk kreeg ik weer vertrouwen. Amstelveen had ik me al ingeschreven. Dus gaan met die banaan. Geen man of over boord. Mijn vrouw zegt vandaag ‘dom’. Inderdaad daar kan ik niets aan toevoegen.
Waarom dan in mijn geval zoveel lopen? Het ultralopen zit er normaliter in de loop van dit jaar op voorwaarde dat mijn Mexicaanse familie in de zomer overkomt. naar Nederland. Dus ik heb nu zo iets (ultra)lopen wat je nog (ultra)lopen kan. Natuurlijk dat mijn lichaam grenzen en beperkingen heeft is logisch. Vandaag is dat dus niet geheel onverwacht duidelijk geworden. Allerlei massages ten spijt maar daar kan je niet tegen aan masseren.
Het is in ieder geval mijn tweede dnf met een blessure op een marathon. Idem als ten tijde van Rheine had ik Amstelveen ook niet gelopen wanneer ik me niet had vooringeschreven. Tja nu heb ik ook nog een startbewijs voor die marathon in Rotterdam. Voor een leuk bod wil ik er wel af. Op dit moment kan ik me niet voorstellen voor de eerste keer in tientallen jaren hardlopen in Rotterdam voor de eerste keer te starten. Wandelen is nu al pijnlijk.
Don’t worry alles is maar betrekkelijk om als recreant een keer niet te finishen. Waar hebben ‘we’ het over. Vandaag vernam ik een verschrikkelijk bericht van Joseph en dan besef ik dat wat ik nu schrijf nagenoeg nergens overgaat.
Ondanks alles heb ik vooraf genoten om Simon even kort te spreken. Voor de 34ste keer de marathon in Amsterdam lopen. Dat gaat nooit iemand overtreffen. Wilma liep prima in 03:44 en ‘good old’ finishte in een tijd die hij aan kan. Telkens een feestje haar te ontmoeten. En nog even vlot goedendag tegen Hans te zeggen.
En wat het voorinschrijven betreft, het is een lastig aspect voor lopers maar sowieso voor organisaties. De ultralopen die recent zijn afgelast vanwege gebrek aan voorinschrijvingen. Erg lastig. Toch dit aspect kwam recent ter sprake. Wellicht is het een optie voor Nederlandse organisaties het Duitse systeem te hanteren. Des te vroeger je inschrijft, des te minder je betaalt. Dit kan echt stimulerend werken om vroeg in te schrijven. Zo betaalde je volgens mij in Rheine bijvoorbeeld honderd euro bij na inschrijving terwijl het tarief bij voorinschrijving maximaal 55 euro bedroeg. Dat Steenbergen de ultraloop afgelast heeft, is helemaal begrijpelijk ondanks dat nu menigeen aangeeft van plan was er deel te nemen. Je weet als organisatie gewoon niet waar je aan toe bent als je weinig voorinschrijvingen hebt. Het Duitse systeem kan een succes zijn. V.w.b. mezelf betreft ik schrijf liever op de dag van de wedstrijd in.
En waar ik het met Simon ook nog over had is dat in tegenstelling tot het verleden er steeds minder ultralopers deelnemen aan wedstrijden. Dat toppers willen pieken in een beperkt aantal wedstrijden per jaar is helemaal begrijpelijk maar zoveel toppers hebben we toch niet? Een ultra-afstand trainen, kom op mede-ultralopers doe het lekker in een wedstrijd die je dan als training loopt. Als we nog langer wachten dan kan het aantal ultra-wedstrijden nog meer afnemen. Dat is toch niet de bedoeling?
Sportieve groet,
Henk Harenberg