{i}De inschrijvingen voor De Zestig van Texel komen uit heel Nederland en uit de aangrenzende delen van België en Duitsland. Verder zijn er nog inschrijvingen uit de UK, Denemarken en Hongarije. En er zijn twee deelnemers uit de Verenigde Staten: Lorna Castellanos (59, wonend in Miami) en Michel Groesbeek (54, wonend in Detroit). Hun ultra-historie op de DUV Statistics werd geraadpleegd, en daar werd als vereniging ‘Team Vasbyt’ genoemd, het mooie Zuid-Afrikaanse woord voor volhouden, doorzetten, zich vastbijten (in iets). Nieuwsgierig als deze ultraliefhebber is, heb ik ze een mail gestuurd om naar meer details uit hun loopleven te informeren ;-). Hier hun antwoorden …
Martien Baars (martien.baars <> gmail.com) {ei}
{b}Michel Groesbeek:{eb}
“Ik ben nog maar een heel jonge loper, ik heb pas in 2012 mijn eerste marathon gelopen. Dat had ik al veel eerder willen doen, maar het kwam er nooit van, en eerlijk gezegd vond ik dat hardlopen maar stomvervelend. Alleen in de bergen of in de natuur had ik er echt zin in om een stuk te gaan hardlopen. In 2009 wilde ik vervolgens de marathon van Detroit (waar ik al weer jaren woon) lopen, maar het was een hete zomer, en ik kwam maar niet over de 25 km. Toen heb ik het maar laten zitten. Na weer een jaar bij de finish gestaan te hebben en mijn vrienden zien finishen, vond ik dat ik het toch ook moest kunnen. En als ik dan één marathon ga lopen, dan moet het op een bijzondere plek zijn. Ik koos daarvoor de Kaapstad Marathon in september, het Zuid-Afrikaanse voorjaar.
Mijn vriend Han en ik liepen de marathon daar en hoorden via andere lopers over de Two Oceans, op paaszaterdag in de Zuid-Afrikaanse herfst. Dat kriebelde wel, maar ja, 56 km is wel erg ver. Ik had ook een “plan B”, voor het geval Kaapstad om de één of andere reden niet door zou gaan. Dus liep ik vier weken na de Kaapstad Marathon alsnog de marathon van Detroit. Een vriendin van mij had zich ingeschreven voor Parijs, en ik wilde daar graag bij zijn, en dat werd marathon nummer drie. Na Parijs vond ik dat ik dan zeker ook Amsterdam moest lopen, en dat werd marathon nummer vier.
Na wat vertrouwen te hebben opgebouwd met de marathon toch de stoute schoenen aangetrokken en me ingeschreven voor de Two Oceans van 2015. Met tranen kwam ik over de finish, uitgeput en tevreden. Natuurlijk had ik op dat moment van de Comrades gehoord, en vroeg ik me af, kan ik nu nog eens een dikke dertig kilometer erbij doen, in nog eens zes uur? Nou ja, je ziet het natuurlijk al aankomen, dat ging gebeuren.
Dat najaar van 2015 liep ik in Berlijn. En daar heb ik toen Lorna voor het eerst ontmoet, via Michael, een gezamenlijke kennis uit Duitsland. Voor de marathon maakten we de afspraak dat als Lorna de marathon in vijf uur zou lopen, dan zouden we met z’n vieren de Comrades gaan doen. Lorna was de enige van ons die de Comrades al twee keer eerder gelopen had, maar na één keer de cut-off niet te hebben gehaald, wilde ze eigenlijk niet meer terug. Maar, ze liep Berlijn onder de vijf uur, en was daarmee gekwalificeerd voor de Comrades. Zo gezegd, zo gedaan.
Sindsdien lopen we vaker wedstrijden gezamenlijk, net wie er tijd en zin heeft. In 2017 hebben Lorna en ik bijvoorbeeld de Borobudur Marathon gelopen, ook een heel bijzondere loop. Voor Lorna is het makkelijk te reizen, want ze werkt voor American Airlines als stewardess. Ze loopt al vele jaren marathons over de hele wereld, en ik geloof dat de teller ergens rond de 110 staat, meestal marathons, maar ook wel 50 km en een enkele keer 100 km. (Er staat het één en ander op Facebook, maar dan moet je wel even spitten: https://www.facebook.com/lorna.burke.12 – mijn facebook pagina daar staat eigenlijk niks)
Dan natuurlijk de vraag waarom Texel. Daar ben ik natuurlijk schuldig aan. Ik heb goede herinneringen aan Texel als jongetje, 45 jaar geleden ging ik met mijn vader en moeder vanuit Dordrecht op vakantie naar Texel. De Zestig van Texel lijkt me wel wat, vooral langs het strand. Ik word ook niet jonger, en ik wilde niet nog twee jaar wachten. Ik vertelde het aan Lorna, en meteen wilde ze ook mee, al geloof ik dat ze inmiddels vergeten is hoe, wat en waar precies. Voor ons beide zal die 7,5 uur nog niet makkelijk zijn, ik ben nooit een snelle loper geweest, en daarnaast wil ik ook mijn krachten een beetje sparen, want twee weken later gaan we weer in Kaapstad de Two Oceans doen.
Naast Texel en de Two Oceans, waar we Michael weer zien, reizen we dit jaar ook naar Tokio, Durban en Amsterdam. Vasbyt is een verzinsel van mij. Dat Afrikaans heeft heel treffende woorden, en vasbyt is er zo een, het omschrijft precies wat er voor de Comrades nodig is. Als je je inschrijft voor de Comrades, kun je (moet je als je in Zuid-Afrika woont) een club of team naam opgeven, en ik vulde daar toen “Team Vasbyt” in. Lorna deed dat ook, ik weet niet of Michael en Han dat toen wel of niet gedaan hebben. Maar verder zit er helaas niets achter. “
{b}Lorna Castellanos:{eb}
“I’ve been running over thirty years. The New York City Marathon 1995 was my first race and I completed it with my husband. It felt really special to experience such an achievement with him. He finished ahead of me which set up the challenge for my next race. After three tries, I finally finished ahead of him … ha ha! Seriously, when I run I feel free, connected to Mother Earth and it’s my way of meditating … in motion. I also do a great deal for others and wanted to do something that was mine alone. In running, I find this inner peace and joy that comes with each step I take towards the finish line, even when I feel like stopping. My challenge is to make sure that ’the wall’ does not appear and if it does, go around, climb, or go right through it. It’s a testament to my life challenges and how I am able to deal with it all. I run to feel free and not to be constrained by societal norms and restrictions. It’s empowering. I ran Comrades after meeting a bunch of South Africans aboard the ship to the Antarctica marathon. They challenged me, saying ‘You’re not a true marathoner until you’ve run Comrades!’”
Noot van Martien Baars : Thank you both for sharing your running careers with us and we will see you at Texel!
Op facebook van De Zestig van Texel heb ik wat foto’tjes gezet die Lorna en Michel mij stuurden, o.a. van de Comrades 2018 – Michel finishte na 10.42 en Lorna na 11.26 – en van de Zermatt Ultra Marathon etc.
Beiden hebben nu drie keer de Comrades volbracht binnen de tijdslimiet. Voor hen die nog onbekend zijn met deze oudste ultraklassieker (1921): lees de 3 delen die Koos Rademaker hier op Ultraned publiceerde in 2003, nog steeds zeer de moeite waard:
https://www.ultraned.org/n_item/f1401_2003_03.php
https://www.ultraned.org/n_item/f1406.php
https://www.ultraned.org/n_item/f1428.php