Ik heb dit jaar de HUT gelopen. Een geweldige etappeloop van 14 dagen door heel Nederland. Per etappe lopen we tussen de 58 km en 78 km en in totaal overbruggen we 880 km. Jazeker 880 km door ons kleine kikkerlandje! Iedere avond slapen we in tenten, die dagelijks door een team van vrijwilligers worden afgebroken en op de volgende plaats weer worden opgezet. Ook vervoeren zij onze tassen. Onderweg zijn er om de 15 km verzorgingsposten, die bemand worden door begeleiders van andere deelnemers. (de loper krijgt dan reductie op het inschrijfgeld) Loek en Sylvia hebben ons iedere dag vanuit Amsterdam een verse warme maaltijd gebracht.
Toen Wilma, Richard en Erwin eind 2017 aankondigden een etappeloop in Nederland te willen organiseren, was mijn interesse direct gewekt. Met hun ervaring aan etappelopen in Duitsland en Frankrijk hebben ze een leuk en uniek evenement opgezet. Ik heb me daarom gelijk ingeschreven en omdat ik de eerste was, moest ik het met startnummertje 1 doen. 14 dagen lopen is een nieuwe uitdaging voor mij. Ik heb 24 uur en 48 uur gelopen. Spartathlon, Baltic Run. Rheinsteig (8 dagen etappeloop). Maar 14 dagen en 880 km is een nieuwe dimensie. Als je een blaar of een shin splint oploopt, dan wordt het vervolg berelastig. En dat allemaal in de Hollandse zomer; de temperaturen kunnen astronomisch oplopen, maar 14 dagen met hoosbuien zijn ook mogelijk.
Het blijkt dus, dat we eerst te maken krijgen met de superhittegolf. 3 dagen 35 graden en daarnaast nog eens 3 dagen 30+. We lopen ook over dijken waar de zon vol op je knar schijnt. En in de tweede week op Texel worden we op weg naar de veerboot door een zware onweersbui met veel wind tegemoet getreden.
Iedere etappe is heel anders, je zal bijna denken dat we iedere dag in een andere provincie lopen. Limburg, Zeeland en de Flevopolder worden niet aangedaan. Utrecht en Noord-Brabant een klein stukje. Wel kan ik stellen dat ons land veel mooier is dan ik vooraf had gedacht. En met mij hebben 19 deelnemers dit kunnen ondervinden. 14 man, 6 vrouw. 18 lopers, 2 op de step. Er zijn 7 Nederlanders en 2 buitenlandse lopers die in NL wonen. De overige lopers komen uit Frankrijk, Italië, Duitsland, Denemarken, Finland, VS, Japan en Taiwan. Samen hebben we een mooie eenheid gevormd en we hebben elkaar ondersteund in onze lastige en mooie opdracht. Dit te samen met de vrijwilligers die ook 2 weken hebben opgenomen. Ik denk aan Mariet, Marion, Patricia, Henriette, Peter, Pieter, Arnold, Carin, Ronald en Mila. Erwin vertrekt iedere dag een uur voor de eerste start op de fiets om de etappe met heldere oranje pijlen te markeren. Samen met Richard en Wilma hebben ze het afgelopen jaar de hele route 2x verkend.
Op zaterdag 20 juli worden we ontvangen op de camping in Amsterdam-Noord. Daar volgt een introductie en worden we aan elkaar voorgesteld. Tevens wordt de markering en de dagelijkse gang van zaken uitgelegd. Het blijkt dat Jannet en Jean-Louis de meeste ervaring met etappelopen hebben. Met Jean-Louis heb ik het over de 3100 mijl in New York. Nog een dimensie hoger. De camping is een plek met veel jonge toeristen, die vooral geïnteresseerd zijn in blowen en in het nachtleven. Om 2 uur ’s nachts wordt er nog volop gepraat. Dat komt goed uit, want dan hoeven wij ook niet stil te zijn, als we om 5 uur opstaan.
{b}Recreatie{eb} Dag 1 Amsterdam – Leiden 63 km, 23 graden. Zondag 21 juli.
We beginnen de dag met opstaan, ontbijt en spullen pakken. En om 7 uur gaan we van start. De eerste 15 km lopen we gezamenlijk door de binnenstad van Amsterdam. Heel leuk om op 8 uur op een leeg Damplein te staan. Waterlooplein en Museumplein ontbreken ook niet op de route. En na 15 km staan we bij de eerste verzorgingspost naast de Berlagebrug. We eten de zelf gemaakte boterhammetjes op en even later wordt het startsein voor de wedstrijd gegeven. Ik begin rustig, het liefst achterin. We lopen een heel lang stuk rond Amstelveen, daarna Aalsmeer en via de Haarlemmermeer-ringvaart gaan we naar Leiden. Dat stuk langs de Ringvaart is lastig. We zitten op een weg met veel verkeer, fietsers en boten. Een grote dynamiek. Hier zijn vele meren en dat trekt op zo’n zonnige zondag ontieglijk veel recreanten. Tussen de auto’s en fietsen door kan ik soms waarnemen wie er voor me loopt en wie achter mij. De allerlaatste 9 km loop ik samen met Wilma en Jannet. Organisator Wilma mag vandaag een dagje meerennen. We lopen over een smal fietspad. Tot ongenoegen van sommige van de vele recreërende fietsers, die ons nurks voorbij fietsen. Met zijn drieën eindigen we na 7.46 uur lopen. Eerste etappe zit er op. Alles is goed gegaan. Vandaag kamperen we naast de atletiekbaan in Leiden. Veel rustiger dan de camping. Onder geblèr van een pauw val ik in slaap.
{b}Steden{eb} Dag 2 Leiden – Barendrecht 67 km, 27 graden. Maandag 22 juli.
De stedendag. Echt goed opletten dat je geen markering mist. Nee, vandaag niet de mooiste route. Maar ja, we willen onze buitenlandse gasten ook onze steden laten zien. We starten in 3 groepen. De langzameren om 6.30 uur. Ik zit in de middenmoot, die om 7 uur vertrekt. De 4 snelsten beginnen om 7.30 uur. Al gauw lopen Jannet en ik uit op de mede-middenmotors. Eerst mogen we Leiden bekijken. Lekker rustig zo vroeg; grachtjes, Pieterskerk, markt. Aiaiaia; daar slaat het noodlot toe. Jannet struikelt over een scheve straatklinker en valt vol op haar gezicht met veel bloed op de kin en een dikke knie als gevolg. Mijn God. Al gauw komen de anderen erbij en we staan verschrikt te kijken. Er wordt ter plekke aangebeld bij een bewoner die in de kamer zit en Jannet wordt geholpen; Jannet zegt, dat we verder moeten lopen. Heel bezorgd ga ik verder en ik hoop niet dat het einde verhaal is. Ik ben degene kwijt, die mijn tempo loopt.
De volgende stad is Den Haag. Gelukkig kent deze stad veel lange rechte wegen. Dat maakt het makkelijker met de markeringen. We gaan naar Scheveningen en we mogen een groot stuk over de boulevard. Daarna terug via het Vredespaleis, paleis Noordeinde en het Binnenhof naar de volgende verzorging. Hier komt mijn broer Arthur even kijken. Hij is van zijn werk (Novib) naar hier gefietst. We praten wat. Ik wissel van schoenen. (ik heb op nieuwe schoenen gelopen; 30 km is genoeg). En ik ga verder. Even later word ik door de Deen Henrik Ortved ingehaald. Hij is 30 minuten later gestart. Ik vraag hem hoe het met Jannet is. Hij stelt me gerust door te melden dat ze in koers is; later hoor ik dat hij zelfs speciaal voor haar ontsmettingsdoekjes heeft gekocht. Ik bewonder zijn faire mentaliteit. De volgende stad is Delft en in de binnenstad loop ik mis. Ik moet uitzoeken hoe de juiste route is. Precies daar staat een bakkerij en haal ik een kop thee. De bakkers staren me aan alsof ik zojuist van Mars ben gekomen. Dat kennen ze blijkbaar niet; een hardloper! Gelukkig vind ik de route en ik loop langs de Schie naar de “mooiste” stad op de route: Rotterdam. Hier is het heel lang door de stad dwalen met felle zonneschijn, veel verkeer en opletten op de oranje pijlen. Dat kost energie. Gelukkig heeft Erwin zijn werk goed gedaan. Nee geen fraaie stad, gewoon heel groot. Het leukste is de Maastunnel, waar we onderdoor mogen lopen. Heerlijk koel! Boven de laatste kilometers naar de atletiekclub van Barendrecht, Energie. We staan op het grasveld aan de binnenkant van de atletiekbaan. 67 km in 8.41 uur. Jannet heeft last van een dikke knie, maar ze gaat gelukkig wel door; “de pijn verdwijnt, de prestatie blijft”. Henrik heeft deze etappe gewonnen. WOW.
{b}Geen bomen{eb} Dag 3 Barendrecht-Nederhemert 67 km, 32 graden. Dinsdag 23 juli.
Vandaag gaan we de natuur in. Eerst langs de Oude Maas en daarna door Dordrecht. Op km 22 km staat de eerste veerboot naar een klein stukje Brabant. Ik ben er gelijk met de lopers die 30 minuten eerder zijn gestart. En dan lopen we in de Biesbosch. Hier ben ik al heel lang niet meer geweest. En het is zeker een heel mooi natuurgebied, waar ik graag nog een keer wil komen. Veel water, vreemde vogels en zag ik een dam aangelegd door bevers? De Biesbosch kent alleen maar open stukken en dus mooie verre uitzichten. Hier merken we ook dat het voor het eerst meer dan 30 graden is met felle zonneschijn. Op de verzorging bij Nicole (haar man Gerard doet de HUT op de step) heel veel moeten drinken. Ik word gepasseerd door de latere etappewinnaar Alex. Na de Biesbosch een kleine voetveer naar het Land van Altena. Opnieuw geen enkele schaduw; ik herinner me een mooi dorpje op een dijk. En even later een fietspad langs bomen, die aan de verkeerde kant staan opgesteld. Tenslotte lopen we in de Bommelerwaard; heel veel dijken. Hier gebeurt het, dat ik met Henrik aan de praat raak en dat we spontaan de markering missen en dus fout lopen. We lopen langs de Waaldijk (huh? hier wel schaduw). Het foutlopen is helemaal onze fout, maar hoe komen we terug? Een aantal keren bellen met Erwin en Wilma. En na een verlies van 25 minuten zijn we terug en route op de (zelfs beschutte) post van Carin en Ronald. (Allebei oud-lopers in het Amsterdamse Bos). De finish is na 69 km in 9 uur 34, dat is 7.2 km/uur. 25 km gewandeld. Na de finish is er de laatste veerboot en mogen we wandelen naar de natuurcamping in Zuid-Nederhemert en wat afkoelen in het water. Deze dag was voor mij duidelijk de zwaarste dag; ik denk omdat dag 3 altijd een lastige fase in een loop van deze omvang is en omdat we voor het eerst met hele hoge temperaturen te maken hebben gekregen.
{b}Met de koplopers{eb} Dag 4 Nederhemert-Ede 66 km, 35 graden. Woensdag 24 juli.
Vandaag mag ik voor het eerst starten met de koplopers Henrik, Roldano, Alex en Jean-Louis. Net als de vorige dagen weer om 7 uur; de anderen zijn om 6 uur begonnen. En ik blijk de snelste start te hebben. Ik voel blijkbaar als minste de inspanningen van de 3 dagen ervoor. We lopen op plekken, waar ik wel eens eerder heb gelopen, als ik een duurloopje doe vanuit Utrecht. In Zaltbommel word ik door de anderen bijgehaald en op de Martinus Nijhoff-brug zie ik ze nog net voor me lopen. Daarna Geldermalsen Buurmalsen en Buren, wat nog steeds een mooi stadje is! Hier de schoenwissel op de post van Karl. Hij is de echtgenoot van Cornelia, die niet ver achter zit. Vanwege de warmte zijn er vandaag 2 spontane posten toegevoegd; op de eerste zitten Wilma en Mariet met als extraatje Betuuwse kersen. Na Maurik is de veerboot naar mijn (thuis)provincie en de Utrechtse Heuvelrug. Via Amerongen (met kasteel) door het bos, zelfs wat bospaadjes. Heerlijk die schaduw op het warmst van de dag! In De Klomp lukt het me om mijn tempo vast te houden. Na 8 uur 52 finish ik op de camping van Ede. Derde plek. Ik heb niet geteld, maar het zal me niets verbazen als ik 10 liter per dag drink!
{b}Warmste dag{eb} Dag 5 Ede-Deventer 63 km, 37 graden. Donderdag 25 juli.
Zoals gebruikelijk om 7 uur gestart; ik blijf het een mooi tijdstip vinden, ondanks de warmste dag “ever”. Veel bezorgde reacties gehad, maar we willen allemaal niets liever dan doorgaan. Eerst genoeg bos. Om de Hoge Veluwe heen. Woeste Hoeve. Loenensebos. En dan belanden we bij Oeken aan de IJssel. Het is een hele mooie rivier met geweldige uitzichten. Zutphen aan de overkant. Maar het is ook 20 km lopen in open gebied. Opvallend dat vanaf hier het landschap veel dorrer is. Deze kant van Nederland heeft last van droogte. Hier kan ik alleen maar wandelen en gelukkig kan ik het wel vasthouden. Eerst heb ik Bram en Peter (Siamese tweeling), Hiroko, Cornelia, Roldano, Amy, Jos en Dave in de buurt. Bij een gemaal maakt de dijk een bocht naar links en nu heb ik plotseling niemand meer voor of achter me (in open landschap kan je ver kijken). Oops de waterzak is leeg, geen vocht meer (gelukkig de enige keer in 14 dagen) Ook de geplande verzorging zie ik niet; ik zit toch niet weer verkeerd??? De weg duurt nog even en een soort van paniek overvalt me, niet weer he? Ik wil al bijna omkeren, tot ik godzijdank toch een oranje pijl tegenkom. Ik zit dus gewoon goed. De anderen zijn langzamer en de post kan niet op de dijk worden geplaatst. Veel drinken en water bijvullen. En vanaf nu ben ik ingespeeld op de markering, die Erwin overigens overal goed heeft geplaatst; wat een lastige taak is dit! Even later had Wilma nog een post met water, cola, chips en fruit. Even met haar gepraat en dan de laatste 5 km langs de IJssel naar Deventer. We kamperen aan de andere kant van de stad. Wel met zicht op de stad. Totaal 8 uur 54 gelopen, 7.1 km/uur
{b}Longest day{eb} Dag 6 Deventer-Steenwijk 78 km (eigenlijk 58 km, Deventer-Zwartsluis), 35 graden. Vrijdag 26 juli.
Dit is de dag die ik tevoren had gezien als de zwaarste dag, want langste etappe, veel langs water en toch weer 35+ Celsius. En dat met drie lange en warme dagen achter de rug. Om deze reden heeft de organisatie besloten de loop met 21,5 km in te korten en een shuttle te organiseren van Zwartsluis naar Steenwijk. Maar het hele stuk uitlopen is toegestaan. In Zwartsluis wordt de tijd geklokt en die telt mee; Zwartsluis-Steenwijk wordt dus niet geklokt. Ik start met de koplopers en onderling spreken we af dat we allemaal doorlopen naar Steenwijk. Ondanks de verwachtingen zijn er naast de dijken toch meer bomen; een hele mooie etappe, mooiste tot nu toe. Er staat een (ZO) wind, wat iets afkoelt. De koploper is eerst Roldano, maar na 23 km ben ik dat plotseling, ohlala. Tot 35 km in Zwolle; daar neemt Alex het over. Hij begint altijd iets langzamer, maar komt dan op gang met een pas dat lijkt op versneld snelwandelen en met heel weinig pauzes. In Zwolle staat Anne van Dalen langs de weg. En maakt Björn Paree foto’s van ons. Ik tel de km af tot Zwartsluis. Doordat de afstand korter is, durf ik het te doen met minder wandelen. Na 45 km komt Henrik voorbij en we lopen samen verder. Na Hasselt moet ik hem laten gaan, maar 7.11 over deze 57 km en een derde plek vind ik mooi zat. Hier zitten Carin en Ronald en ik drink extra veel, ik rek nog wat en omdat het 14.15 uur is en ook vanwege het mooie stuk dat nog volgt, loop ik graag door, maar in de wandelpas. Eerst het druk bezochte zwemmeer Beulsker Wijde, daarna om Giethoorn heen en tenslotte via een landweg naar Steenwijk. De kerktoren is van ver in zicht. Om 17.45 uur kom ik aan op de atletiekbaan van Steenwijk. Onderweg word ik gepasseerd door Jean-Louis. Wandelen is te lastig voor hem. Ook Alex en Henrik hebben deze 21,5 bonuskilometers gejogd. Door het wandelen heb ik het gevoel mezelf meer te hebben gespaard. Ik voel me nog steeds fit alleen een plek op de lip, die dreigt open te springen.
{b}Koele Drentse bossen{eb} Dag 7 Steenwijk-Groningen 65 km, 33 graden. Zaterdag 27 juli.
Vandaag een mooie route met heel veel groen. Via het Drents-Friese Wold lopen we door het gebied van de Diever marathon. Tot Appelscha loopt Wilma mee. Vandaag zijn er genoeg helpers, dus mag Wilma los. Ik loop in de buurt van drie gastlopers: Aline Bouma en de broers René en Paul Kromkamp. De route gaat door het mooie Fochtelooërveen. Deze etappe gaat een stuk makkelijker, want veel schaduw en een lagere temperatuur. Een emotie gaat er door me heen als ik in de verte Groningen zie opdoemen; deze stad is voor mij als Utrechter altijd zo ver weg geweest en bijna arriveer ik hier te voet. En met succes in 7 uur 48, dat is 8.3 km/uur. Op de camping spreek ik met Gerik Mik, Sjoerd en Ronald die allen even langs zijn gekomen.
{b}Er gaat iets boven Groningen{eb} Dag 8 Groningen-Lauwersoog 58 km, 32 graden. Zondag 28 juli.
Een mooie dag door Groningen. Eerst langs het Reitdiep en daarna leuke dorpjes, waar ik nog nooit ben geweest, bv Leens en Houwerzijl. Heel mooi loopgebied, waar ik graag naar terug wil. Ik krijg gezelschap van dagloper Moussa Kalloo, Wageningse clubgenoot van Jos. We vermaken ons over van alles en nog wat. Ik schrik van mijn tempo. En ik voel geen enkele vermoeidheid of pijntje. Ik ben verrast dat ik dit alles tot nu toe probleemloos heb mogen lopen. De laatste 10 km gaan door de Marnewaard. We verbazen ons over de vele tankgrachten in het natuurgebied. Sommige dwars door het water. Erwin, Richard en Wilma laten ons een geweldig stuk Nederland zien. Ik finish in 6 uur 42 op de camping. Het is hier 10 graden warmer dan in Limburg. In heel Nederland zijn buien gevallen, ook in Friesland, maar hier niet. Dit is de enige plek waar we in een restaurant hebben gegeten en helaas door hun monopoliepositie geen aanrader. Ondanks onze reservering en bestelling vooraf moeten we 45 minuten wachten.
{b}Friesland{eb} Dag 9 Lauwersoog-Loenga (Sneek) 69 km, 24 graden. Maandag 29 juli.
Aan de start van de HUT stond ik op 91 marathons en 191 ultramarathons. En dus op dag 9 jawel…….. Mijn 200ste ultramarathon. Erwin en Wilma hebben ter viering hiervoor speciaal op appeltaart getracteerd. Ik draag mijn oranjeshirt met tekst “Nitish 200”. Ook vandaag heb ik een dagloper als gezelschap. René Kromkamp; hij komt uit Wolvega en hij praat me bij over Friesland. Na 20 km zitten we in de stad Dokkum. En lopen we langs de Dokkumer Ee naar Leeuwarden. We lopen net iets harder dan de boten op het water. Helaas loop ik een tijdje in de stank van een dieselboot. Ken Net. Verwacht je niet op het Friese land. Even verderop zien we Bartlehiem aan de overkant liggen. En de haven van Burdaard. En dan passeren we Henrik en moet ik gigantisch schrikken. Hij heeft al de hele dag een shin splint en hij gaat met pijn en moeite vooruit. En er zijn nog 300 km te gaan. Ik kan alleen maar hopen dat het goed komt. Dit is een waarschuwing voor ons allemaal. We hebben pas 600 van de 900 km gedaan. Ik denk dat Henrik zich geblesseerd heeft op weg naar Steenwijk, waar hij die “niet meetellende” 21 km heeft gejogd. Je bent sowieso 3 uur langer onderweg en dan heb je dus 3 uur minder herstel-tijd. Via Lekkum en Snakkerburen lopen we door Leeuwarden. Dankzij René weet ik of we over een brug moeten, die open kan staan, of dat we rustig verder kunnen gaan. Aan het einde van de stad staat Anne van Dalen om me op te peppen. Ze heeft zojuist met Jannet gelopen. Langs de Sneeker Trekvaart haal ik Jannet in. Ik ga met René door naar de eindhalte, die ik in 7 uur 54 haal, derde plek. In Loenga horen we dat Henrik zelfs heeft opgegeven. Zijn besluit staat vast, want 300 km is te lang om verder te worstelen. Ik sta nu vierde met 66 minuten achterstand op Roldano. Sorry, maar ik denk dat ik dat kan inlopen ………. Alex en Jean-Louis hebben een voorsprong van liefst 7 uur.
{b}Snel{eb} Dag 10 Loenga (Sneek)-Van Ewijcksluis (Anna Paulowna) 65 km, 26 graden. Dinsdag 30 juli.
Vandaag begin ik vrij snel. Al gauw gaat Jean-Louis mee en met hem ietsje voor me loop ik 10 km/uur. Op de posten heb ik iets meer tijd nodig en zo loopt hij uit. Het eerste stuk is leuk. Via de steden Sneek en IJlst langs veel meren belanden we in Workum. Hier fietst Anne van Dalen een stukje mee tot we aan het IJsselmeer zijn. Even later word ik door Alex bijgehaald. Van km 39 tot 51 loop ik vlak achter hem. Het tempo is nog steeds tegen de 10 per uur en ik merk dat ik het kan hebben. De route draait wat in de omgeving van Piaam en Coornwerd. Na 51 km in 5 uur 17 staan we op de Afsluitdijk. Omdat het hier helaas verboden is te lopen/fietsen moet er een shuttle worden georganiseerd. Ik zit in de auto met Alex en Jean-Louis, die maar 10 minuten voor me zit. Het oponthoud duurt 35 minuten en de tijd staat stil. Ik beschouw dit als een pauze die ik zo nuttig mogelijk wil besteden. Rustig drinken, eten (kost ook meer tijd). Rugzak ordenen. De anderen zijn blij dat ze niet over de 30 km lange eentonige dijk hoeven te lopen. In Den Oever worden we weer losgelaten en gaan we via de dijk en een druk dorp naar onze finish aan het Amstelmeer, 14 km verderop. Ik haal de finish in 6 uur 41 net achter de 2 koplopers. Na vandaag sta ik nog maar 2 minuten achter Roldano. In de vrije tijd van die middag heb ik nog wat genoten van het Amstelmeer en de laatste zonnestralen.
{b}Donder op Texel{eb} Dag 11 Van Ewijcksluis (Anna Paulowna)-Van Ewijcksluis 59 km, 18 graden. Woensdag 31 juli.
Vandaag een etappe van 13.5 km naar Den Helder, boot naar Texel, dan 32 km op Texel; Een ronde uitgezet door de Texelaars, dan boot terug en tenslotte de 13.5 km weer terug. Het eerste stuk lopen we als groep. De boot ook als groep. En op Texel doet Wilma de start om 9.00 uur. Dit keer geen vroegere startgroep en dus starten we allemaal tegelijk. Een fotograaf maakt een startfoto van ons allemaal; deze verschijnt in een leuk artikel in het Noord Hollands Dagblad. Op Texel helaas ander weer. Aan het begin lichte buitjes. We lopen via Den Hoorn naar het strand en over het strand met wind in de rug. Daar sluiten gastloper René Schoen en Alex bij me aan. De volgende post is bij de begraafplaats waar Jan Knippenberg ligt. Vanwege de hardere regen besluiten we door te lopen. Ik zie op tegen het laatste stuk, want dat is met tegenwind. En terecht want vanaf Oudeschild lopen we 5 km tegen de harde wind en harde regen in. En dat nog tot daar aan toe. Maar onweer op de dijk is levensgevaarlijk; ik voel me veilig omdat we gedrieën zijn. En wat ben ik blij als ik zeiknat bij de veerboot kom. Hier staat de verzorgingspost van de familie Borrias. Helaas in een auto. Ik kan nog net mijn tas met droge kleding vinden en heb nog wat kleding kunnen teruggeven. Dan snel de boot op (anders moet je 30 minuten wachten) en omkleden op het toilet. Natte spullen kan ik gelukkig meegeven aan René. Ik spreek nog een medewerker, die me vertelt dat regen en wind gebruikelijk is op Texel, maar onweer komt er nauwelijks voor. Gelukkig was het in Den Helder weer droog en kunnen we in onze schone kloffie verder lopen naar de finish. 45 km in 5 uur 4 minuten (eerste 13.5 km tellen niet mee). Op Texel heb ik de derde plek overgenomen.
{b}Noord-Holland{eb} Dag 12 Van Ewijcksluis (Anna Paulowna)-Berkhout (Hoorn) 62 km, 21 graden. Donderdag 1 augustus.
Deze dag is een dag met veel polder. Nog meer tegenwind, maar gelukkig minder buien dan voorspeld. Het eerste hoogtepunt is Kolhorn. Een leuk oud vissersdorpje dat door de inpoldering van de Wieringermeer van zee is afgesloten. Daarna rechte wegen naar Medemblik. We lopen een stuk langs het IJsselmeer en we gaan vanaf daar verder naar Abbekerk. Hier blijkt de waterzak van mijn rugzak niet meer te functioneren. De rugzak is klam nat door het intensieve gebruik en natuurlijk ook dankzij de hitte van verleden week. Gelukkig passeren we een benzinepomp waar ik een flesje drinken koop. En ik ga verder met dit flesje die ik op de posten kan bijvullen. Via Bobeldijk lopen we naar de finish. 6 uur 31, dat is 9.5 km/uur. Ik heb een blaar links op de voorvoet, die kan ik rustig behandelen en tapen. Jean-Louis heeft de etappe weer gewonnen en 13 minuten goed gemaakt op Alex; hij heeft nog 58 minuten achterstand.
{b}Veerboten{eb} Dag 13 Berkhout (Hoorn)-Santpoort 62 km, 21 graden. Vrijdag 2 augustus.
Bijna thuis, nog 1 lange dag. Ik ga voortvarend van start. Ik ben bang, omdat er vandaag 3 rare veerboten op het menu staan. Één veerboot op 5 km voor de meet, die eens per 20 minuten gaat. En 2 met rare zelf-bediening. Het liefst heb ik daar iemand bij me. Ik gok op Jannet of Alex. Jean-Louis is natuurlijk gelijk weg. Echter ik loop vanaf het begin te hard. Deze dag heb ik weer mijn regenpak nodig, want er valt het nodige uit de lucht. Neerslag is het aspect van de Nederlandse zomer, die we ook nog even mogen meepakken. Na 25 km word ik tegemoet gelopen door een 100-tal koeien die over de weg naar een ander weiland gaan. Precies waar ik sta, geeft de boer me het verzoek de koeien te stoppen, omdat ze linksaf moeten; gewoon met de armen breed en ze begrijpen het direct. Weer wat geleerd. Daarna kan ik rustig langs ze wandelen. Wat later lopen we over de Zaansche Schans. Dat vind ik ook leuk. Helaas kom ik even later Jannet (met Wilma) al tegen, te vroeg, en ze vinden dat ik verder moet gaan. Bij de eerste veerboot staat gelukkig de post van Nicole. Dat blijkt een boot die handmatig met een draaikabel moet worden bediend. Zwaar en tijdrovend. Daarna mogen we de Amaliabrug over die voor de gelegenheid open staat; uiteraard komt er nu een bui over en kan je nergens schuilen.. Ik sta hier met Hiroko, die al langer wacht. Samen gaan we naar de tweede (kabel)boot, waar gelukkig al mensen aan de overkant staan, die de boot naar onze kant brengen. Hiroko en ik gaan naar de overkant. Wel een gedoe zo’n boot. (niet vanwege de inspanning, maar wegens de werking). Even verderop staat René Schoen, die hier woont. Leuk. Nu is het rekenen, want ik heb 14 km tot de derde boot en 85 minuten, anders 105. Komt ongelukkig uit. Toch ga ik door en blijk ik aan de goede kant van de marge te blijven. Ik besluit het er op te wagen en daar in het ongunstige geval maar een kop thee te nemen of weet ik wat. Maar eerst nog even Beverwijk. Om de boel wat op te leuken is er veel verkeer en staan er een aantal langdurige stoplichten. Toch blijf ik aan de goede kant van de marge en met een versnelling haal ik toch die boot van 13.10 uur. Op de boot kan ik rustig uitrusten aan de achterzijde. Als ik de laatste 5 km loop, voel ik op rechts een shin splint opkomen. Voorzichtig loop ik het uit en finish ik in 6 uur 43 aan op de atletiekbaan van Santpoort, waar ik verscheidene malen een 12 uursloop heb gedaan. Gelukkig heb ik de oefeningen van coach Ann Zonneveld om de shin splint te takkelen. De dynaband is er ideaal voor. Naast de cooling gel. Omdat ik al om 2 uur binnen ben, heb ik ook de tijd! Jean Louis heeft 45 minuten ingelopen op Alex en loopt nog 13 minuten achter. Ik ben vandaag tussen ze in als tweede gefinishd. Wat later leg ik mijn kleding te drogen in de zon. En ga ik douchen; STOM. Terwijl ik onder de douche sta, komt er een gigantische bui over. Op 1 set na is al mijn kleding zeiknat. Gelukkig is er nog maar 1 dag.
{b}Slotmarathon{eb} Dag 14 Santpoort-Olympisch Stadion 42 km, 22 graden. Zaterdag 3 augustus.
Wow uitslapen. We gaan pas om 8 uur starten, had eigenlijk nog later gemoeten. Het Olympisch Stadion is afgehuurd tussen 12 en 13 uur. Er zijn 3 startgroepen opdat ieder tussen 12 en 13 uur de finish haalt. Ik start met Jean Louis, Alex, de steppers Gerard en Denis en de gastlopers Tobias en Moussa. De gastlopers zullen bescheiden achter ons aan lopen. Als ik loop, merk ik dat ik geen last meer van die shin splint heb. We gaan eerst door de Kennemerduinen, waar ik vaker train. En dan lopen we in Haarlem. Tot Haarlem heb ik Alex vlak achter me, maar na Haarlem loop ik plotseling vlak achter Jean-Louis, die ik bij station Haarlem Spaarnwoude zelfs inhaal. Deze plek is me bekend, want ik werk in deze omgeving. Ik ben koploper en deze route via Spaarnwoude naar Halfweg loop ik regelmatig. Bij de brug bij station Halfweg passeer ik Jannet, Maarten en Katie, die eerder zijn gestart. Vanaf nu fietst fotograaf Björn met me mee, langs de HaarlemmerRingvaart En steeds als ik iemand inhaal maakt hij een foto van de loper. Al gauw Peter en Bram, die is opgehouden door zijn familie die langs de weg stonden. Later Eija, Jos en Dave. En als laatste Roldano en Cornelia. De laatste 6 km loop ik naar de finish. Langs Het Nieuwe Meer. Even wordt het spannend, omdat ik inderdaad te vroeg op het Olympisch Stadion arriveer, maar gelukkig gaat de poort open en mag ik de slotmarathon winnen in 3.43 uur, 11.2 km/uur. Jean-Louis zit 7 minuten achter me en Alex 20 minuten na hem.
Ik heb er totaal 102 uur en 4 minuten over gedaan. Totale (meegetelde) afstand is moeilijk te bepalen, maar ik weet zeker dat het een negatieve split is. Jean Louis heeft overall gewonnen in 95 uur en 22 minuten. Jannet is ondanks de vele pech de snelste dame. Ik hoef niet te melden dat het één van mijn mooiste lopen is, die ik als ultraloper heb mogen meemaken. En ben ik een ieder dankbaar voor de inzet.
Info, uitslag en foto’s op de website: https://hollandultratour.wordpress.com/
{b}Nitish Zuidema{eb}
(nitishz <> zoho.com)