Met het overlijden van Egbert van ‘t Oever (74) verliest Nederland een veelzijdig trainer en sportman.
Egbert kende vele successen in de schaatssport. Hij was zowel deelnemer als trainer op de Olympische Winterspelen. Veel minder bekend, maar niet minder opmerkelijk, was zijn veelzijdigheid op latere leeftijd. Zo genoot hij van de jaarlijkse wintertriatlon in Assen. Nog mooier was zijn aanwezigheid in de loopsport.
Dat ging rond 1980 zo: mevrouw van ‘t Oever was vaste klant bij de kapsalon van ultra-atleet Ben Hagen in Lisse. Ben Hagen, tragisch verongelukt tijdens een rondje lopen in 1994, was een wilskrachtig atleet maar af en toe iets luidruchtig. Bij thuiskomst zei mevrouw Van ‘t Oever het volgende: “Ik zal het wel verkeerd verstaan hebben, maar Ben zoekt een begeleider voor de 100 km van Winschoten. Of het is de 10 km dat weet ik niet precies. Maar of jij dat wil doen.” Hij deed het en zo kwam het balletje aan het rollen. Egbert werd nieuwsgierig of hij zelf in staat was een marathon te lopen. Ik herinner mij nog levendig de strijd die Egbert leverde met mijn vader in diverse marathons.
Later volgde de Schipholloop over 61 km. De betekenis van zijn lopen wordt duidelijk wanneer we weten dat hij vrijwel altijd een arts bij zich had op langere wedstrijden. Naar later bleek omdat Egbert min of meer een proefkonijn was voor de sportdrankindustrie (Nutricia). Het goedje wat hij toentertijd dronk was stroperig en mierzoet. Jaren later werd Extran gelanceerd. De sleutel van zijn succes lag in het feit dat hij opmerkelijk goed wist wat zijn energieverbruik -en behoefte per uur bedroeg. Iets wat veel atleten vandaag de dag nauwelijks beheersen. Vergelijkbaar met een bekend merk batterijen bleef Egbert heerlijk lopen waar anderen afhaakten.
Op 8 september 1984 geraakte Egbert, 57 jaar inmiddels, op de 100 km van Winschoten tot 8:07’05. Gestimuleerd door lopers die zeiden dat het hem maar 1 keer zou lukken zo’n tijd neer te zetten toog hij en zijn vrouw 1 maand later naar Duitsland om het nog eventjes dunnetjes over te doen. Precies weet ik de tijd niet maar het was 7:53 of 7:55.
Vorig jaar vertelde Egbert dat hij nog graag eens de 100 km had willen doen. Echter zijn functies in het schaatsen en lekker wielrennen met zijn kleindochter namen te veel tijd in beslag. Egbert, we zullen nog veel aan je denken.
5 oktober 2001, Krijn Kroezen.