Lange email kort samengevat: Baars stopt als WUA-lid
Texel, dinsdag 20 november 2001
Aan de KNAU (Henk Kort, Gerard Nijboer, Roelof Veld, Stefan Beerepoot, Joke van Oostrum), en CC aan Gerrit van Rotterdam (Ad Interim Bondscoach Ultralang), en Peter ter Burg (lid KNAU-Werkgroep Ultralange Afstand)
Beste mensen,
Met genoegen ontving ik de uitnodiging per email van Gerard Nijboer, om op het Bondsbureau op dinsdag 11 december om 16.30 de toekomst van ‘Ultralang’ te bespreken. Ik ben voornemens om die bijeenkomst bij te gaan wonen.
Echter, per 1 januari 2002 wil ik mij uit de Werkgroep Ultralange Afstand terugtrekken. De reden is vrij simpel: deze zomer leed ik aan burnout, door een hectisch jaar wat betreft mijn werk op het NIOZ (Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee) – als projectleider van een zwaar Noordzee-vaarprogramma van juli 2000 t/m juni 2001.
Daar kwam een hectisch voorjaar qua hobby nog bij – met de opschorting van De Zestig van Texel door MKZ-preventie van Tweede Paasdag naar 21 oktober, plus De Zes Uur van Texel als vervangende wedstrijd op die paasmaandag 16 april.
Sinds begin september ben ik weer aan het werk, vooreerst halve dagen op therapeutische basis. Half oktober heb ik me beter gemeld en ben weer hele dagen aan het werk gegaan. Mijn eerste ’test-cases’ (qua hobby-activiteit De Zestig van Texel op 21 oktober, en qua werk een Workshop met Britse wetenschappers op 13 & 14 november) heb ik goed doorstaan, en dat heeft mijn zelfvertrouwen weer wat opgevijzeld. Om te voorkomen dat ik over-enthousiast overal blijf induiken, heb ik om de 2 a 3 weken gesprekken met een arbeidstherapeute. Zij bemoeit zich niet alleen met de prioriteiten in mijn werk, maar natuurlijk ook met die in mijn hobby. En zij maakte mij duidelijk dat ik ook daarin me zelf moet gaan beperken.
Na enig nadenken wat ik het leukste en meest bevredigende vind van mijn ‘hardloop-activiteiten’ heb ik gekozen om mijn rollen te continueren als a) de PR-man (en het ‘brein’) van het tweejaarlijkse hardloopevenement De Zestig van Texel, en b) als 1 van de 4 redacteuren van de website www.UltraNED.org . Mits ik van de Nederlandse ultramarathon-organisaties de gegevens aangeleverd blijf krijgen wil ik daarnaast ook mijn rol als c) “kalender-coördinator” van de Nederlandse ultramarathons voortzetten, inclusief het bijhouden van de statistieken van deze ultramarathons.
Ook publicaties van de Nederlandse ultramarathon-kalender (op velerlei wijze) wil ik voorlopig blijven verzorgen, temeer omdat het overzicht voor 2002 eigenlijk al voorjaar 2001 bekend was (zie mijn artikel dd 8 juni op www.UltraNED.org: https://www.ultraned.org/../n_item/f600_2001_06.html ). Wat ik niet meer zal doen, is de hele Benelux Ultrakalender inventariseren, en publiceren in Runner’s World en op de website Ultramarathon World. Die publicaties wil ik beperken tot de NL ultra-kalender. Wat al in behoorlijke mate voor de Nederlandse ultramarathons geldt, namelijk dat je steeds zelf weer contact moet zoeken om gegevens en kalenderdata boven water te tillen, gaat in nog veel sterkere mate op voor de ultramarathons in België en Luxemburg.
En wat ik dus ook zal stoppen is mijn formele lidmaatschap van de Werkgroep Ultralange Afstand. Ik heb Gerrit van Rotterdam en Peter ter Burg al in een eerder stadium laten weten dat ik wat dat betreft keuzes zou gaan maken, en laten doorschemeren dat dit besluit 1 van de mogelijke uitkomsten zou zijn.
Eind 1999 ben ik door Bert Paauw en Wil Dries, het toenmalige Hoofd Weg/veld, overgehaald om zitting te nemen in de nieuwe Werkgroep Ultralange Afstand (WUA). Ik had de nodige aarzelingen omdat ik niet onder de indruk was (en ben) van de gang van zaken op het Bondsbureau: (mogelijk vanwege onderbezetting en onderbetaling) een weinig professionele en correcte afhandeling van contacten, en een weinig enthou-siasmerende opstelling naar allerlei bestaande en nieuwe activiteiten binnen de weg-atletiek in het algemeen en binnen een niet-Olympische tak zoals het ultralopen in het bijzonder. En aarzelingen omdat ik de ‘vrije rol’, die ik me had aangemeten ten aanzien van de Nederlandse ultrakalender, erg koesterde. Die vrije rol gaf me de mogelijkheid om activiteiten te ontplooien op momenten en gelegenheden die me zelf het beste uitkwam.
Mijn kalenderactiviteiten heb ik binnen WUA-kader onverminderd gecontinueerd, maar gezamenlijke activiteiten binnen de WUA zijn de afgelopen twee jaar nauwelijks van de grond gekomen. Zomer 2000 is een voorlopig beleidsplan ingediend wat in mijn ogen kwaliteit miste. Maar vanwege de werkdruk op het NIOZ ontbrak mij de tijd om mee te helpen om een beter plan op te stellen. En de voornemens, gemaakt op 9 sept 2000 tijdens de RUN Winschoten, waarbij afgesproken werd dat eenieder van de WUA bepaalde hoofdstukken zou herschrijven, zijn in goede bedoelingen blijven steken. Daar ben ik zelf natuurlijk ook mede schuldig aan, en de verwijten binnen de Nederlandse ultrawereld van ‘we horen of zien niets van de WUA’ trek ik me ook persoonlijk aan. Hoewel ik goed beschouwd over de afgelopen twee jaar verreweg de actiefste van het drietal WUA-leden ben geweest.
Kortom, ik heb besloten om me van die psychische last te bevrijden en opnieuw de ongebondenheid van een vrije rol binnen het Nederlandse ultrawereldje te kiezen. Dat bevalt mij het beste, zonder de psychische last van ‘in gebreke blijven’ en het keurslijf van deadlines e.d. Landelijke “coördinatie” van kalenders is nog steeds een zorgelijk ondergeschoven kindje, en mijn inventarisaties van de ultralopen zijn geloof ik nog steeds een unicum binnen de hardloopwereld. Wat ik doe is niet veel meer dan de organisaties van elkaars plannen op de hoogte brengen, met een klein beetje sturen om het aantal eventuele knelpunten wat te verminderen. Elke ultramarathon-organisatie blijft echter zelf verantwoordelijk voor hoe zij hun loop ‘in de markt zetten’. En of ze nu mogelijke adviezen krijgen van iemand met een “officiële KNAU-pet” op of niet, maakt in mijn ogen niet uit, want ze moeten toch zelf de knopen doorhakken en hun eigen keuzes maken.
Pogingen om de kalender en de kwaliteit van de ultramarathons verregaand te gaan beheersen (zoals ooit beoogd en betoogd door Wil Dries en Stefan Beerepoot in een plenair overleg met de ultramarathons in Epe, december 1999) zijn vrees ik gedoemd te mislukken, dat heb ik de afgelopen jaren wel gemerkt. Het blijft wat dat betreft een beetje ‘dweilen met de kraan open’: er komen elk jaar nog nieuwe ultramarathons op de kalender bij. Aan de ene kant een goed teken, aan de andere kant gaat dat ten koste van bestaande ultramarathons want het aantal Nederlandse ultralopers (300 individuen per jaar) lijkt niet significant te stijgen, voor zover ik op dit moment kan nagaan.
Juist omdat ik over de afgelopen 5 jaar goede contacten met, en daarmee een goed archief over, de Nederlandse ultramarathons heb opgebouwd, kost het me hopelijk relatief weinig tijd om die bestanden bij te gaan werken en vervolgens up-to-date te houden. Het geeft mij erg veel bevrediging om (zo nu en dan wanneer het mij uitkomt) analyses over dat materiaal te publiceren. Kortom, het komende jaar wil ik de teksten en gegevens van die ultramarathons op UltraNED bijwerken (wat ik sommige organisaties al lang beloofd heb).
Daaruit kan mogelijk voortvloeien dat ik eind 2002 een nieuwe versie ga maken van de Marathon Plus ‘Special’ “De Nederlandse ultramarathons” (verschenen begin 1999). Maar als dat er volgend jaar niet van komt, geen ramp, dan misschien 1 of 2 jaar later. Met andere woorden, ik ga mezelf geen schuldgevoelens meer opleggen over zaken die ik mezelf op de hals haal ;-).
Dat soort ‘vrijblijvende’ activiteiten doe ik liever dan me in nieuwe beleidsplannen verdiepen, waarbij die bovendien extra verantwoordelijkheid en verwachtingen met zich meebrengen. Kortom, ik wil zelf geen nieuwe activiteiten entameren in formele kaders. In mijn werk heb ik daar al genoeg van op mijn bord, en in een hobby wil je eigenlijk juist andere smaken proeven ;-).
Voor wat betreft de toekomst van de WUA heb ik mijn meningen. Nu Gerrit van Rotterdam is overgestapt van de beleidsadviserende WUA naar de uitvoerende taak van (ad interim) Bondscoach, en ondergetekende bij deze per 1/1/02 uit de WUA wil treden, valt het aantal zittende WUA-leden tot 1 terug. Maar om kort te gaan, zou ik willen pleiten voor het vinden van een hele nieuwe bezetting van die WUA, om daarmee de last van het verleden af te schudden. Ik wil daarmee nadrukkelijk niet bijdragen aan de ruzie-sfeer die de communicatie binnen het ultrawereldje al vaak genoeg verziekt heeft. Maar voor mij is het duidelijk dat een nieuwe lichting – met open oog en oor voor alle ontwikkelingen nationaal en internationaal, en met een gezonde houding tegenover de bestaande ultra-media als de website www.UltraNED.org en het tweemaandelijkse periodiek Marathon Plus – noodzakelijk is om de huidige impasse te doorbreken. Dat standpunt wil ik best mondeling op 11/12 verder toelichten.
Als ik op kalendergebied actief blijf, wil ik voor die WUA nieuwe formatie, en voor de KNAU in het algemeen, ten allen tijde als klankbord en informatiebron blijven fungeren.
Met vriendelijke groeten, Martien Baars
PS Voorafgaande aan de door Gerard Nijboer bijeengeroepen bijeenkomst dd 11/12, wil ik deze brief ook integraal publiceren op UltraNED, in de loop van de volgende, laatste week van november onder de kop ‘Martien kiest voor De Zestig en voor UltraNED’. Allereerst om de ultrawereld van mijn besluit op de hoogte te brengen, inclusief de achtergronden (want tot nu toe weet alleen een vrij kleine groep ingewijden van mijn dip van deze zomer). Maar ook om de noodzaak – althans in mijn ogen – van een nieuwe WUA rond te bazuinen en daarmee vroegtijdig de vacature(s) te annonceren: hopelijk helpt het bij de procedure om voldoende kandidaten voor een evenwichtige, nieuwe bezetting te vinden. Als er grote bezwaren tegen deze vorm van ‘publiciteit’ zijn, weten jullie me te vinden: 0222-369511 (baars@nioz.nl), of 0222-317716 (m.baars@nrcnet.nl)
Zie ook: https://www.ultraned.org/N_item/f813.html