{b}Haagse bluf of werkelijkheid.{eb}
Aanvankelijk hadden wij, Jan Nabuurs en ik, ons ingeschreven voor de Fifty-Fifty van Ton Smeets in Cranendonck. Maar toen Jan een persoonlijke uitnodiging kreeg om aanwezig te zijn bij de herdenkingsloop van Guus, hebben wij ons besluit aangepast en een afmelding gestuurd naar Ton Smeets. Ton had hier gelukkig alle begrip voor en vertelde ons dat ook hij graag aanwezig was geweest bij de herdenkingsloop. Later blijkt dat veel Ultra’s voor een dilemma hebben gestaan. Jammer maar voor een volgende keer beloofde de organisatoren dat er eerder overleg, en een datum geprikt gaan worden.
Toen wij om 8.00 uur richting Den Haag vertrokken spraken Jan en ik over de loop. Opmerkingen zoals van, misschien was het leuker geweest wanneer het een wedstrijd was geweest en zal het tempo niet te hoog liggen? Of heb je daar in Den Haag wel iets van natuur? Allemaal vragen waar we later een antwoord op zullen krijgen. De reis verloopt voorspoedig en via een prima routebeschrijving van Bart Kraan komen we om 10.00 uur aan bij boerderij Meyendel van waaruit het vertrek zal plaats vinden. We worden ontvangen door Anja met koffie en gebak. Er liggen vele fotoboeken van lopen die door Guus en andere Ultralopers gelopen zijn. Ook is er een video van Guus reis naar Japan. Guus had daar nog een optreden, een Hollands liedje dat door Guus met een Japans ritme en Japans accent ten gehore werd gebracht. Dit viel bij een ieder goed maar vooral bij de familie van Guus die dit volgens mij voor de eerste keer zagen. De vader van Guus maakte dan ook foto’s van het tv scherm. Het optreden werd ook meerdere malen herhaald. In korte tijd komen de Ultralopers, maar ook wandelaars die aan de tocht meedoen, bijeen.
Nadat Kees de broer van Guus een ieder welkom had gewenst, was het Guus’ zus Carolien die ons nog een leuk cadeautje aan te bieden had. T-shirt’s door Guus wel dan niet gedragen, konden door de Ultralopers verdeeld worden. Jan en ik nemen een T-shirt van de Spree-Lauf van 2000 en 2001. Het was Guus die de twee eerste edities gelopen heeft en ons op het spoor zette van deze loop. Die wij daarna met veel plezier gelopen hebben. Voor ons een leuke herinnering aan Guus. Zo had iedere Ultraloper wel een wedstrijd met herinneringen aan hem, en nu dus ook een T-shirt. Prachtig idée van de familie Smit.
Wim-Bart Knol legt ons het een en ander uit over de loop. Om 11.20 uur wordt er gestart: een groep Ultralopers (20) en een groep wandelaars zullen via verschillende route’s elkaar op het strand om 13.00 uur ontmoeten. De wandelaars nemen rugzakken mee met bevoorrading voor ook de lopers. Al spoedig blijkt dat het nooit Haagse bluf is geweest van Guus wanneer hij vertelde over het mooie trainings-gebied waar hij in Den Haag en Wassenaar gebruik van kon maken. Het natuurgebied Meijndel is wel een van de mooiste gebieden van Nederland die ik ken. Terwijl wij als Brabanders toch ook hele mooie streken kennen. Nadat ik 14 dagen geleden kon genieten van de mooie natuur op Terschelling en vorige week de mooie marathon rondom de Rursee gelopen had, was het nu weer opnieuw genieten. Ook onze vraag of dit niet beter een wedstrijdgebeuren had kunnen zijn wordt beantwoord. We lopen namelijk in een groep en maken een praatje met iedereen in de groep. Dan loop ik langszij Cees v.d. Woude, André van der Zwan of weer bij Cor Butter. Dan is het weer Ria Buiten, Prisca Vis, of Wim van Brummen. Weer een stukje met André van de Vliert of Wim-Bart Knol. Ja in zo’n loop heb je contact met iedereen. Wat anders is het wanneer je in een wedstrijd loopt, dan zie je lopers als Wim-Bart en André alleen even voor de start. Wanneer jij dan over de finish komt zitten zij al met een glaasje wijn voor de tv om de andere sportgebeurtenissen van die dag te volgen.
Vervolgens schieten we de duinen in en komen daarna op het strand. Hoewel het in de bedoeling lag om in een tempo van 10-12 km per uur te lopen, is het tempo dichter bij de 12 of hoger. Ik weet dat het te hard gaat, dit zal me later zeker op gaan breken. Toch loop ik nu nog heel makkelijk en kan ik het tempo goed volgen. Ik heb een goede dag. Op het strand gaat het heel hard. Het is nu ook mooi vlak, hoe anders was het nog met de J.K.M. toen het strand er uit zag als een keihard wasbord. Het was toen geloof ik opgespoten met zand.
Om 13.15 uur onze ontmoeting met de wandelaars, koffie met vlaai, krentebrood en krentebollen, thee, cola, enz. Een verzorging die doet denken alsof dit een eindpunt is. De stop is wel 20 tot 25 min. geloof ik. Na de koffie lopen we een stukje terug over het strand, naar een plek in de duinen waar we een minuut stilte in acht nemen voor Guus. Iemand weet te vertellen dat hier as van Guus uitgestrooid is.
Ik vertel Jan, dat het tempo voor mij aan de hoge kant is en dat me dit straks beslist zal opbreken. Wanneer er later misschien een splitsing komt in de groep zal ik me dan ook aansluiten bij de langzamere lopers. Ja zegt Jan op het strand vond ik zelfs dat het tempo alsmaar hoger werd. Verder ligt me dit regenachtige weer wel en ben ik op mijn best. Maar de groep lopers bestaat nu eenmaal uit veel snelle lopers. Voor het gemak hou ik het op lopers terwijl er toch ook vier dames aanwezig zijn en niet de minste. De tocht gaat verder over het strand. Na enige tijd verlaten we het strand en gaan de duinen weer in. Om 14.30 uur komt na een korte rust het sein dat de groep snellere lopers een andere weg kiezen van 13 km lengte en de langzamere gaan terug over een kortere weg van 8 km om tegelijk bij de boerderij aan te komen.
Is het nu dat ik toch wel erg moe begin te worden of is de 8 km toch iets meer geweest, het is niet zo belangrijk wanneer je in zo’n mooie omgeving loopt. In de duinen zie ik alerlei mooie planten met bessen. Ik bedenk me dan dat ik van het soort planten dat hier groeit nauwelijks iets weet. Heel even denk ik dan, was Theo de Jong erbij geweest, hij zou hier wel het een en ander over kunnen vertellen. Maar al ken je de soorten planten niet, genieten kun je toch en dat doe ik. Als Ultraloper kom je vaak in gebieden waar je anders nooit zou zijn geweest. Zelfs het bestaan niet van wist.
We lopen inmiddels het gebied Meijendel weer in en komen om 16.00 uur aan bij de boerderij. We kleden ons om en gaan dan nog heel even naar binnen om afscheid te nemen van de familie Smit. De snelle lopers zijn inmiddels ook gearriveerd. Cees van de Woude heeft nog contact met Ingeborg de vrouw van Tom Hendriks, hoe de Nederlandse ploeg op de 100 km het er van af heeft gebracht in Taiwan. Verassende uitslag: zie hiervoor elders op Ultraned. Iets over vijven vertrekken we weer naar Brabant. Een dag om niet te vergeten hebben wij gehad. En sorry voor de Hagenaars, dat wij als Brabanders niet van het bestaan wisten van zo’n mooi stukje natuur in de Randstad.
Organisatie en familie Smit bedankt voor een zo’n mooie dag, die ik hier nog eens over doe met het opschrijven van de belevenissen. Zodat ook een ander die nu een andere keuze moest maken, maar een volgende keer ook hier bij wil zijn, nu weet wat hij of zij heeft gemist. Volgend jaar geen Taiwan, Cranendonck of andere verplichtingen: dan dus Rondje Guus?!
{b}Theo Kuijpers{eb}
theo.kuijpers@wanadoo.nl