Het gebeurt maar zelden dat de media aandacht besteden aan marathons, laat staan aan ultralopen. Aan bijvoorbeeld de Nederlandse, Europese en Wereldkampioenschappen 24 uur in Uden werd in het geheel geen aandacht besteed. Van de vele tientallen marathons halen alleen Rotterdam en Amsterdam de landelijke media. De overwinning van Nadja Wijenberg in de marathon van Athene wordt nauwelijks genoemd. Een uitzondering op die regel was het halen van de Olympische limiet voor Athene Luc Krotwaar tijdens de marathon van Fukuoka in 2:10:13.
Een welkome verrassing was dan ook een klein berichtje op de voorpagina van het Utrechts Nieuwsblad van dinsdag 9 december. In dit berichtje werd de grottenmarathon in Valkenburg aangekondigd, met een verwijzing naar de sportpagina. En daar, tot mijn verbazing, was een groter stuk geschreven over de grottenmarathon.
Op de training van mijn club AV Statina in Culemborg bleek dinsdagavond dat het stukje aardig gelezen was: “hé Theo, een marathon in het duister, is dat niets voor jou”; “Theo, nu kan je gelijktijdig vleermuizen kijken en hardlopen, leuk toch”; “Theo, heb je je al ingeschreven of ben je bang in het donker”. Al met al heel wat reacties. Gelukkig kon ik mijn clubleden (maar vooral mijzelf) geruststellen, ik had me al in het begin van het jaar opgegeven, ik behoor dus tot de gelukkigen die de groten in mogen duiken. Als voorbereiding heb ik zelfs al 10 km met helm en lamp in het volslagen duister gelopen. En dat ging goed. Dus, ik heb er alle vertrouwen in.
Hoewel het stuk in het Utrechts Nieuwsblad een ‘ANP-stuk’ is, en dus ook voor andere dagbladen bestemd, is het goed voorstelbaar dat veel kranten het niet geplaatst hebben. Daarom hieronder het stuk zoals dat in het UN van 8 december verscheen.
{i}
Op 28 december wordt in de Gemeentegrotten in Valkenburg voor het eerst een marathon gelopen. Omdat daglicht in de grotten ontbreekt, zijn alle 150 deelnemers verplicht een helm te dragen en verlichting bij zich te hebben.
Organisator en ultraloper Han Frenken kwam op het idee van de grottenmarathon toen hij in oktober 2001 in Duitsland een marathon organiseeerde in de voormalige zoutmijn in het Oost-Duitse Sondernhausen. De omstandigheden zijn volgens Frenken het unieke aan de grottenmarathon. Een van de moeilijkste elementen is de constante overgang van licht naar donker en andersom. Er worden 25 ronden van 1690 m gelopen, waarvan 90 meter buiten bergopwaarts de Cauberg is. Bovendien is het parcours op een punt maar 1,70 m hoog, waardoor de atleten zullen moeten bukken.
Ook het temperatuursverschil binnen en buiten de grotten, waar het constant 14 graden is en de extreme luchtvochtigheid van 96 procent zijn van invloed op de lopers. Overigens zijn er volgens Frenken geen extreme risico’s Omdat de Gemeentegrotten veelvuldig bezocht worden (er rijdt zelfs een touristentreintje) zijn de paden goed begaanbaar.
Inschrijven voor de wedstrijd kan niet meer. Zowel de de halve marathon ’s ochtends als de hele marathon ’s middags zit met driehonderd atleten vol.
{ei}
Theo de Jong
viridis@planet.nl