Hoe bereid je, je voor op de marathon van je leven.
Als beginnende loper of als onzekere loper kan je heel veel hebben aan die goed bedoelde, maar immer weer terugkerende adviezen in loopbladen waarin de ‘specialisten’ elkaar iets te vaak tegenspreken terwijl ze elkaar zouden moeten aanvullen.
Marathonschema’s die je moeten voorbereiden op het grote moment, voedingsadviezen, kledingsadviezen, mentale voorbereiding en dan maar hopen dat je het nog snapt en niet
overtraind raakt. Kortom, een steun en toeverlaat voor elke loper.
Er zullen zeker waardevolle elementen in terug te vinden zijn, maar gaandeweg heb ik geleerd er achter te komen hoe al die informatie op mezelf van toepassing zou kunnen zijn.
Lekker eigenwijs en op gevoel een aantal keren op je bakkes gaan en dan naar de balans zoeken. Dit heet praktijkervaring opdoen en daar kán je van profiteren, heet het.
De meeste veellopers en zeker ook de ultralopers onder ons hebben voldoende ervaring om hun eigen rituelen te ontwikkelen wars van algemene schema’s en adviezen en als men al iets leert dan is het van collega-lopers onder het motto hoe doe jij het nou?
Na in 1989 mijn eerste marathon gelopen te hebben, dacht ik redelijk wat ervaring opgedaan te hebben en begon het opmerkelijk te vinden dat toch nog zoveel lopers herhaaldelijk de zelfde fouten bleven maken door zich onvoldoende in te leven in alle facetten die een marathon of nog langer met zich meebrengen. Heb ik ook wel eens meegemaakt, dus dat zou mij niet meer overkomen, dacht ik. Nou is het wel duidelijk dat lichtzinnigheid en/of zelfoverschatting nogal dodelijk kunnen zijn. Het laatste zal mij zeker niet zo snel overkomen, maar lichtzinnigheid zit blijkbaar nog steeds in mijn levenservaring opgesloten en als ik wil kan ik daar op een gulle manier gebruik van maken. Ja, waarom niet, het houdt hardloopleven spannend. Zo ook op de dag van de Midwintermarathon van Apeldoorn 2005.
Na die brugmarathon in Limburg, een week geleden, was het letterlijk en figuurlijk de wonden likken. Die blaren waren ook al een gevolg van lichtzinnigheid. Ik had gewoon mijn oude schoenen moeten aantrekken en de nieuwe langer moeten inlopen.
Hoewel die blaren snel aan het genezen zijn was het een week lastig lopen op een paar harde werkschoenen. Van hardlopen is de afgelopen week niet veel terecht gekomen.
Omdat ik in juni hoop tijdens de marathon van Graubünden in Zwitserland mijn 100e marathon te lopen, even los van die ultra,s moet ik het uitgestippelde programma wel zien vol te houden. Dus de Midwintermarathon moest gelopen worden. Geen probleem. Gewoon een kwestie van mijn hakken intapen en het ene been voor de andere zetten. Doordouwen!!!!
Een mooie marathon overigens. Vroeger kwam ik hier ieder jaar. Of ik liep de Mini Marathon, of de Asselronde, of de Midwintermarathon. Ooit nog eens een keer een prachtige 3.08 gelopen op de hele afstand. Een prehistorische tijd. Het was echter alweer een aantal jaren geleden, die keer in de sneeuw, dat ik hier voor het laatst gelopen heb. Voorinschrijving vond ik niet nodig en voor de rest zou er ook wel niet veel veranderd zijn. Het zou mijn 6e hele worden.
Nou adviseren ze in de loopbladen altijd ruim op tijd naar een wedstrijd te gaan om verrassingen te voorkomen. Ben ik volkomen mee eens. Het is mij ooit eens overkomen dat ik bij een boscross nog net mijn trainingspak voor het startschot in de jurywagen kon kieperen en na afloop alsnog mij inschrijfgeld kon gaan betalen, gewoon omdat ik de weg kwijt was. Perfect gewoon. Maar goed, laten we weer terug gaan naar de marathon. Laat ik maar van wal steken.
Zwolle, zaterdagochtend 29 januari 2005.
Half negen uit bed, eten, koffiedrinken, krantje doorbladeren, buiten is mooi weer.
Eens kijken, uuuh ja ik moet nog naar de bank voor wat inschrijfgeld en een paar biertjes voor het weekend scoren. De tas is al ingepakt, met alles erop en eraan. Geen zorgen.
Nog wat rommel in huis opruimen en dan tien uur de hort op. Ik kies mijn route naar bank en winkel zo dat ik vrijwel rechtstreeks de snelweg kan oprijden. Toch wel slim van mij.
Half elf op de snelweg en binnen een half uur in Apeldoorn. Moet te doen zijn. Zo gezegd zo gedaan. Elf uur ter hoogte van Het Loo. Het gaat voorspoedig. Op naar het Orderbos.
Ter hoogte van de Soerenseweg drukte. Wat is dit nou? Het verkeer loopt vast. Vroeger kon je hier gewoon doorrijden naar de kazerne voor de inschrijving. Na een kwartier bereik ik met moeite de poort van de kazerne en dan moet ik nog mijn auto kwijt. De dienst doende militairen zijn vriendelijk en kalm. Waar was hier ook al weer de inschrijving? Ik zit in het verkeerde gebouw. Dan maar een eindje verder op. Inschrijven. Wat was ook alweer mijn chipnummer? Oh ja! Wat zegt u, is het inschrijfgeld 30 euro? Ik heb maar 25 euro op zak.
De dame vraagt of ik een licentienummer heb. Ja, maar die ligt in de auto en ik heb al zo weinig tijd, zeg ik met enige vertwijfeling. Nou vooruit we vertrouwen u, zegt de dame. Dat wordt dan 22 euro 50. Ik ben gered. Rennen naar de kleedkamers. Loop bijna Els Annegarn van de sokken. Kom onder weg vele bekenden tegen die allemaal al ‘bepakt en bezakt’ zijn. Dag meneer Euverman, zegt Jack Hendrickx, hoe maakt u het? Nou dat gaat wel, maar ik ben eigenlijk een beetje laat. Haast, haast! Omkleden. Waar is mijn tasje met speldjes nou weer?
Shit, die staat nog bij de inschrijving. Daar heb ik mijn chip uitgehaald. Rennen. Dit is je reinste tempotraining. Tien voor twaalf als een van de laatsten de kleedkamers uit, in een vlot duurloop tempo richting start om daar om vijf voor twaalf achter aan te sluiten. Pffff!Ruim op tijd dus!Waar maak ik mij toch druk om. Praatje hier, praatje daar en dan van start.
De ‘ideale voorbereiding’.
Hoe ging het dan met die marathon zullen jullie je misschien afvragen, want daar ging het toch om, of niet? Hoewel die voorbereiding er ook wel mocht wezen . Goed, met Van Morrison als muzikale-achtergrond lukt het ook nog wel wat over de marathon te vertellen.
Alhoewel de organisatie zijn sporen allang heeft verdiend kan er wel degelijk een goed woordje van af. Henk Borgmeijer als speaker, herkende mij en zag mij al rechtstreeks uit de grotten bij Maastricht komen. Geen punt Henk, je bent de beste speaker van de regio. Je hebt altijd een goed woordje voor de lopers over. Het parcours was vertrouwd en je weet dan precies waar de problemen zich in de bossen kunnen voordoen. De verzorging en de vrijwilligers waren uitstekend. De warme thee was perfect en ik heb genoten van de gesprekjes met anderen onderweg, hoewel ik enige kilometers moeite moest doen om naast Vincent Schoenmakers te komen om weer eens met hem te praten. Als je ziet hoe hij nog loopt dan kan je hem nog niet echt oud noemen en is hij nog zeker een taaie. Laat je nog niet kisten Vincent, daar ben je nog te jong voor.
Of ik nog problemen onderweg heb gehad? Nou, er zat wat in de nek wat niet lekker liep, maar zoals gezegd, doordouwen!!!! Slechts twee kleine dipjes gehad en ruim binnen de vier uur gefinishd. Gewoon een kwestie van niet overmoedig zijn. Ervaring heeft dan wel weer zijn voordelen. Nou nog iets aan die voorbereiding doen, want lichtzinnigheid wens je niemand toe of je nou een beginner bent of een gevorderde.
Thijm Konter nog bedankt voor de mentale ondersteuning, na de finish.
Organisatie van de Midwintermarathon, blijf vooral deze marathon in de winter organiseren.
Ik hoop dat het weer eens gaat sneeuwen. Men moet dan eens die bossen en heide zien.
Zonder rode sokken en op tijd zal ik er zeker dan bij wezen.
Herman Euverman.