{i}Met een donderend geraas komt een vliegtuig zeer laag overvliegen. Ik kijk omhoog, maar zie geen vleugels: er rijdt een trein over de hoogste spoorbrug van Duitsland, waar wij net onderdoor lopen. Had ik bijna één van de grootste attracties van deze loop gemist.{ei}
Zondagmorgen 30 oktober om 8:30 wil een enorme stoet lopers, wandelaars en nordic walkers vertrekken voor een halve, hele of anderhalve marathon over de Röntgenweg, een wandelpad dat in 1995 is aangelegd ter gelegenheid van de 150-ste geboortedag van Wilhelm Conrad Röntgen, die ontdekker van de röntgenstralen, die hier in Remscheid is geboren. Helaas, het wordt een kwartiertje later, omdat de politie eerst nog wat auto’s moet laten wegslepen. Als we dan eenmaal op weg gaan, ontdek ik dat er in de binnenstad ook zonder in de weg staande voertuigen eigenlijk nog te weinig ruimte is om zoveel lopers te verwerken.
Om me aan de greep van de massa te ontworstelen, loop ik iets sneller dan eigenlijk gepland, maar dat maakt me niet zoveel uit, ik kom hier voornamelijk om van de natuur te genieten. Snelle tijden of negatieve splits kunnen me vandaag niet zoveel schelen, al hoop ik stilletjes dat ik niet echt heel veel meer dan 6 uur nodig zal hebben voor de 63,3 km. Dat wil zeggen: 63,3 km met daarin in wat heuveltjes die samen voor een hoogteverschil van 1100 m zorgen. Toevallig vind ik het erg leuk om over bultjes te draven, het zorgt voor wat afwisseling en het voorkomt ook dat je gaat denken aan hoeveel kilometer het nog is. Een paar weken geleden heb ik dit bij de Teutolauf (27,5 km) nog even kunnen oefenen. Mijn tactiek is: als een slak naar boven en als een komeet naar beneden. Remmen kost maar extra energie. Ook doe ik zo op een gemakkelijke manier nog een beetje aan snelheidstraining.
Ondertussen hebben we er ook nog fantastisch mooi weer bij, de voorspellingen spraken zelfs van een middagtemperatuur in de richting van de twintig graden, wat dus lopen in hemd en korte broek zou betekenen. Ik ben echter nogal een koukleum, dus houd ik het voor de zekerheid toch maar op een T-shirt en een korte tight, hetgeen uiteindelijk ook wel de juiste keuze blijkt, want we lopen maar weinig in de volle zon en er staat ook nog een verkoelend windje.
Even vóór het halve marathonpunt haal ik Rob Froonhof in. Hij vraagt hoe vroeg ik vanmorgen van huis gegaan ben (hij weet dat ik een flink eind uit de buurt woon). Maar ik ben hier gisteren al naartoe gereden, anders had ik in het holst van de nacht mijn bed uit gemoeten. Ik heb overnacht in de school vlakbij de sporthal. Wel met oordoppen in, want er werd daar in de loop van de nacht, die (gelukkig?) een uur langer duurde dan normaal, natuurlijk wel een half bos omgezaagd, dat weet je van te voren. Rob is weer redelijk vlot gestart en heeft al ingecalculeerd om in het tweede deel stukken te gaan wandelen. Helaas zou hij zich later verstappen en met een pijnlijke enkel noodgedwongen nog veel meer kilometers wandelend moeten afleggen dan verwacht.
Rond het marathonpunt schijn ik Henk Harenberg ingehaald te hebben, zo vertelt hij me na afloop, maar ik heb hém niet gezien. Stilletjes laat hij me passeren, in de vrees dat ik hem anders in een te hoog tempo mee zal slepen, Maar daar ben je toch zelf bij Henk! Een tempoverhoging in het laatste stuk zit er bij mij trouwens toch niet meer in: elk stuk van 21,1 km gaat weer een paar minuten langzamer, maar finishen binnen 6 uur zit er nog steeds in en dat is toch sneller dan ik had verwacht. Tussen de 50 en de 60 km lopen we lange tijd langs een groot stuwmeer, met nauwelijks enig hoogteverschil. Echter even na het passeren van het 60-bord, je denkt dat je er al bent, volgen er toch nog weer een paar venijnige hellinkjes, alvorens we de finish passeren en een fraaie medaille krijgen omgehangen. Al met al een mooie loop bij goed weer op een uitdagend parcours met diverse bezienswaardigheden, waarvan er geloof ik wel een paar aan mijn aandacht zijn ontsnapt. Zo weet ik nog steeds niet wat ik me bij een “waterhamer” moet voorstellen. De “man met de hamer” ken ik wel, maar ook die ben ik hier gelukkig niet tegengekomen. Het is wel een wat massaal gebeuren: in totaal waren er 3941 deelnemers ingeschreven voor de maar liefst 17 verschillende loop- en wandelnummers. De start zou misschien iets soepeler kunnen, door bijvoorbeeld de Ultra, de Marathon en de Halve Marathon afzonderlijk te laten starten met tussenpoos van een kwartier. In elk geval vind ik het toch een loop die je als ultraliefhebber minstens één keer gedaan moet hebben.
Adrie van Dijk
http://www.ultratrimmer.tk