Het derde nummer van het literair hardlooptijdschrift ‘42’ is verschenen. Weer een prachtig nummer met een kleine twintig bijdragen in 110 bladzijden, met daarin natuurlijk ook weer een prikkelende column van atheïst Ron Teunisse: ‘Is God een vrouw?’
Er is nog een andere opvallende bijdrage van een (ex-)ultraloper: ‘De gereformeerde rekenaar’ van Dirk Westerduin. Met daarin het verhaal over de 120 van Texel van 1997, zodat die rare wedstrijd rond het eiland nu ook literair voor de eeuwigheid is vastgelegd. Inclusief ‘de man-met-peuk’ (zie hieronder mijn nawoord). Dirk zou Dirk niet zijn als hij niet ook het standbeeld Knip even een duwtje probeert te geven. “Hoogstwaarschijnlijk door zijn dood is hij zo’n beetje de goeroe van ultralopend Nederland. Zijn boek {i}De mens als duurloper{ei} wordt door het gros zonder blikken of blozen als ‘de bijbel’ geduid. Dat zie je wel vaker: wanneer een bekend persoon overlijdt, krijg je een bepaalde groepshysterie. Nou, bijbel of niet, wat wedstrijden lopen zat die Knip er dus mooi naast. Eigenlijk kan ik dat niet hardop zeggen, zoals je bij zwaar gereformeerden ook niet kunt vloeken in de kerk. Je bestempelt jezelf zo, in die kleine gemeenschap, als {i}persona non grata{ei}.”
Hun biografieën achterin op pagina 116 van dit derde nummer:
{i}{b}Dirk Westerduin{eb}, voormalig ultraloper. Constateert dat zijn discipline is verworden tot bezigheidstherapie. Bestrijdt verloedering te vuur en te zwaard. Staat dan bloot aan noodkreten als ‘Ik maak gehakt van jou, Westerduin!’ Zet missie manmoedig voort om te voorkomen dat het woordenboek ‘ultraloper’ definieert als ‘hulpbehoevende’.{ei}
{i}Doodvermoeid, na 180 000 km, met gedegenereerde pezen en ander aangetast materiaal, gaat loper {b}Ron Teunisse{eb} z’n lange, kronkelige weg. Als je ‘m ziet, denk je: ‘Is dat nou die vroegere kampioen, dat zou je nu niet meer zeggen.’ Ooit liep hij Spartathlons en andere ultra’s, ja inderdaad, dat is lang geleden. Je kunt maar beter stukkies gaan schrijven. Nou bij deze dan, en inderdaad, de man is vaak boos.{ei}
Ondertussen is Ron vorig jaar toch op herhaling geweest bij de 120 van Texel en was met 10.56 (en een 5e plek) maar een uur langzamer dan tijdens zijn overwinningen in 1993 en 1995. Vorig jaar was hij de ‘hoofdrolspeler’ in opnames voor de documentaire over Knip en was het zijn eer te na om bij die 120 uit te stappen 😉
De laatste bijdrage in dit derde nummer van ‘42’ is van Rolf Bos, ‘Over onzichtbare hindernissen’. Mijn favoriete bijdrage, ook omdat het handelt over het intrigerende continent Afrika. Het is het verhaal van 400 meter hordenloper John Akii-Bua uit Oeganda, die in 1972 als outsider tijdens de Olympische Spelen in München de gouden medaille won in de wereldrecordtijd van 47,82 seconden. Drie dagen later werden elf Israëlische sporters kansloos vermoord.
Rolf Bos heeft trouwens een fascinerend Afrika weblog, ‘Kort Afrikaans’: http://www.volkskrantblog.nl/blog/3844
Nog een andere tip: handiger (en flink goedkoper) dan losse nummers voor 10 euro kopen in de boekhandel is zich te abonneren op ’42’. Een jaarabonnement voor 2 nummers (maart en oktober) kost maar 15 euro (inclusief verzendkosten!), zie http://www.runnersweb.nl/runnersweb/show/id=1991
Als ‘freelancer’ van UltraNed hoor je dit eigenlijk niet te zeggen, maar geeft mij maar zo’n echt boekje waarin je je neus kan stoppen (dit ‘42’ geurt ook letterlijk naar ‘boek’ als je het openslaat) in plaats van al die lettertjes op een computerscherm. Dus ik ben blij met de opmerking van Kees Kooman dat ‘42’, na nummer vier begin oktober dit jaar, daarna in 2007 zelfs een hogere frequentie krijgt. Als die ultra er maar in blijft, dus ultraschrijvers en ultracolumnisten-in-spe, stuur maar wat op naar 42tijdschrift provider gmail.com ;-).
Martien Baars
PS Alle publiciteit over De Zestig van Texel is welkom, maar tja, zelf wordt ondergetekende (en een paar anderen) in het verhaal van Dirk Westerduin aardig te kijk gezet. Ik heb van dat akkefietje veel geleerd: ga nooit af op wat omstanders met ogenschijnlijk grote stelligheid weten te beweren, maar hoor eerst in alle rust de echte betrokkenen. En doe dan pas uitspraken of neem besluiten. Gelukkig bleek achteraf dat Dirk door zijn begeleidende fietser exact goed was gegidst. Zie ook wat ik over deze kwestie heb geschreven in een nawoord bij het mooie Volkskrant-artikel ‘Een dubbele ronde van Texel, nu neemt de filosoof wat rust’, dat hier op UltraNed in de serie ‘Rolf Bos klassiekers’ terug te vinden is: https://www.ultraned.org/../n_item/f2541.php