Lopen voor het goede doel is in. Van 5 tot en met 9 december 2005 liep Hermy Heymann ten behoeve van Pakistan(https://www.ultraned.org/n_item/f3181.php) zo’n 340 km in 5 dagelijkse etappes. Op vrijdag 14 april 2006 maakte Els Annegarn bekend, dat zij zich gaat inspannen ten behoeve van de Nederlandse leukemiestichting(http://www.lopenvoorleukemie.nl). Hoewel een collectant zelden tevergeefs een beroep op mij zal doen ben ik voor de rest echter niet bepaald de barmhartigste Samaritaan van het land, noch de Florence Nightingale van Halfweg. Anderen zijn vaak een stuk actiever. Zo ook het echtpaar Mahlburg uit het Duitse Baden-Baden. Hun organisatie ‘Laufendhelfen.de’ (http://www.laufendhelfen.de) probeert middels het organiseren van loop-evenementen gelden bijeen te brengen voor goede doelen, waarvan de’Aktion Benni & Co. e.V.’ (http://www.abc-online.org) er één is. ‘AktionBenni & Co. e.V.’ is een vereniging, die het onderzoek naar de (vooralsnog) ongeneeslijke spierziekte van Duchenne tracht te stimuleren. Het is een vrij zeldzame ziekte en derhalve, hoe wrang het ook moge klinken, niet zo interessant voor de geneesmiddelenindustrie. Rond de jaarwisseling werd het idee voor de 1. Rheinsteig Erlebnislauf gelanceerd, waaraan ik ook op UltraNed enige aandacht heb besteed(https://www.ultraned.org/N_item/f3203.php).
De Rheinsteig(http://www.rheinsteig.de) is een wandelroute van 320 km tussen Bonn en Wiesbaden, waarvan de markering in het najaar van 2005 werd voltooid. Voorgesteld werd om deze route tijdens de 1. Rheinsteig Erlebnislauf groepsgewijs in 8 dagelijkse etappes af te leggen. Er bleek voldoende interesse in deelname te bestaan en zodoende vond tussen 7 en 14 april 2006 de 1e editie plaats. Als liefhebber van dit soort evenementen was ik ook van de partij en kon ik en passant ook nog iets bijdragen aan het goede doel. De Rheinsteig wordt in de Duitse pers wel de moeilijkste, doch mooiste wandelroute tussen Bonn en Wiesbaden genoemd. Ik kan dat inmiddels beamen. Hoewel de ‘bewoonde wereld’ (gehuchten, dorpen, steden) nooit echt ver weg is, merk je er op veel punten toch niet zo heel erg veel van. De route gaat voornamelijk over (onverharde) paden door bossen en velden en staat bol van de bezienswaardigheden op het gebied van natuur (mooie vergezichten over het Rijndal) en cultuur (kerken, burchten, kastelen, kloosters, musea, etc.). Bovendien lijkt het alsof zo ongeveer iedere heuvel tussen Bonn en Wiesbaden wordt aangedaan. Voor een loop, die niet hoger komt dan zo’n 350 meter, zitten er behoorlijk wat hoogtemeters in.
De harde kern bestond uit 12 deelnemers (2 vrouwen; 10 mannen; 11 Duitsers; 1 Nederlander), in ervaring uiteenlopend van ‘1 marathon voltooid’ tot ‘Trans Europa Lauf volbracht’. Voor mij was het mijn 15de etappeloop, waarbij de 3e dag mijn 100e dag in etappeverband zou worden (tot zover de persoonlijke statistieken). De harde kern werd op haar dagelijkse tocht vergezeld door lopers (v/m), die minder liepen: 1 of meer etappes of soms slechts een gedeeltelijke etappe. Kortom, er was een bont en gevarieerd gezelschap onderweg. Al met al waren er zo’n 50 lopers bij deze loop betrokken. Van de harde kern hebben 3 deelnemers niet ‘volgens het boekje’ Wiesbaden bereikt. Groepsgewijs lopen betekent niet voortdurend met elkaar op een kluitje lopen, maar wel elkaar in de gaten houden en regelmatig stoppen om hergroeperen mogelijk te maken (samen uit, samen thuis). Tijd is van ondergeschikt belang. Het gaat om sportief bezig zijn, genieten van natuur en cultuur en gezelligheid vóór, tijdens en na het lopen. De groep was voornamelijk ondergebracht in hotels (doch ook 1 keer in een jeugdherberg en 1 keer in een jeugdvakantiecentrum).
Rudolf Mahlburg had vooraf met behulp van kaartmateriaal globaal de lengte en de hoeveelheid hoogtemeters van de 8 etappes bepaald. In de praktijk echter bleken de afstanden langer te zijn en de hoeveelheid hoogtemeters (veel) geringer. Het weer zat mee. De eerste 3 dagen was het zonnig, terwijl het de resterende dagen veelal iets somberder was, met een paar keer enkele regenspatjes en 1 keer een kortstondige regenbui. Vanwege de organisatie waren er geen verzorgingsposten onderweg, doch verschillende keren hadden lokale lopers iets geregeld. Ook de lokale/regionale pers en vertegenwoordigers van lokale/regionale besturen lieten zich niet onbetuigd en kwamen van tijd tot tijd langs om het gebeuren nog verder op te leuken.
Hierna volgt een chronologisch overzicht van de 8 etappes, voorzien van enig kommentaar.
{u}{b}7 april 2006{eu}{eb}, Bonn-Unkel, geschat: 44.2 km en +1739 m; werkelijk: 48 km en+1574 m. Na een eerste kennismaking de voorgaande avond zou de start rond 10.00 vanaf de Marktplatz in Bonn plaatsvinden. ‘Aktion Benni & Co. e.V.’ stond daar ook met wat stands op de markt. Na een toespraak en een klein lokaal rondje met een groepje kinderen vertrokken we in de richting van de Rijn om deze éénmalig over te steken van zuid naar noord. Lokale lopers hadden voor 2 verzorgingsposten gezorgd onderweg en zo rond 18.00 bereikten wij ons hotel in Unkel.
{u}{b}8 april 2006{eu}{eb}, Unkel-Neuwied, geschat: 42.9 km en +2171 m; werkelijk: 51 kmen +1743 m. Om Unkel te bereiken waren we iets van de route afgegaan. Na een ommetje via de lokale supermarkt vervolgden wij onze weg. In een supermarkt in een volgend dorp dreven we de caissière tot wanhoop. Een grote groep lopers kwam met allerlei losse flesjes aanzetten en dat terwijl die dranken toch echt alleen per 6-pack werden verkocht. Eén van de gastlopers had voor ons bij een kennis, die min of meer langs het parcours woonde, een wijnproeverij geregeld. Tja, een bijzondere verzorgingspost. De 2de etappe zou een ‘historische’ worden, doordat het einde lange tijd maar niet in zicht kwamen bovendien ook nog redelijk venijnig bleek te zijn. Wederom rond 18.00 bereikten wij ons hotel, alwaar een uitgebreid welkomstcomité vol verwachting stond te wachten. Onder de aanwezigen bevonden zich onder meer Benni, naar wie ‘Aktion Benni & Co. e.V.’ is genoemd, en zijn vader. Rudolf Mahlburg gaf ’s avonds een rondje aan de hele groep, omdat hij er met de schatting van de etappelengte wel erg ver haast had gezeten die dag. De vader van Benni had voor een groepje masseurs gezorgd. De deelnemers konden gratis van hun diensten gebruik maken, maar werden wel geacht iets extra’s voor de actie in de collectebus te stoppen. De eerste uitvaller was een feit (knieproblemen). Na één dag rust zou hij de tocht wandelend voortzetten (doorgaans via een alternatieve route).
{u}{b}9 april 2006{eu}{eb}, Neuwied-Koblenz, geschat: 50.1 km en +2013 m; werkelijk: 52km en +1780 m. Het Westerwald vormde het decor voor het eerste deel van deze etappe. Onze bidons/camelbacks vulden we bij in een dierentuin. Een voorstel om bij een restaurant een kopje koffie te gaan drinken werd bij meerderheid weggestemd, doch een aantal kilometers verderop was het toch raak bij een drankenstalletje. De jeugdherberg in Koblenz is gehuisvest in een burcht bovenop een helling, die een mooi uitzicht biedt over de stad. Wij arriveerden er rond 17.30. ’s Avonds las een deelnemer aan de Deutschlandlauf 2005 zijn verslag over deze loop voor.
{u}{b}10 april 2006{eu}{eb}, Koblenz-Filsen, geschat: 34.6 km en +1833 m; werkelijk: 37km en +1360 m. Tijdens deze etappe zag ik tot tweemaal toe wild in het bos. Een lokale loper had een verzorgingspost geregeld. Op verschillende punten langs de route moeten kabels voor een zekere passage zorgen. Zo ook in het sprookjesachtige dal van een beekje, dat wij die dag stroomafwaarts volgden. Rond 16.00 arriveerden wij bij ons hotel in Filsen. Maandag was eigenlijk ‘Ruhetag’, maar voor onze groep gooide men de tent toch graag open. Knieproblemen zorgden ervoor dat een tweede loper in de moeilijkheden was gekomen. Na de 5de etappe zou hij definitief opgeven.
{u}{b}11 april 2006{eu}{eb}, Filsen-Loreley, geschat: 31.0 km en +1715 m; werkelijk: 33km en +1460 m. Rond 15.30 kwam de 5de etappe bij een grote toeristische trekpleister teneinde. Voor het eerst werden we op de route van de Rheinsteig geconfronteerd met Japanners. Wij overnachtten in een soort vakantiecentrum voor (sport)jeugd. ’s Avonds was er nog een bescheiden avondprogramma. Het Mittelrhein-gebied behoort tot het werelderfgoed en in een nabijgelegen bezoekerscentrum, dat speciaal voor ons werd geopend die avond, bekeken we een film en konden we ook nog een blik werpen op de tentoonstelling. Hierna volgde buiten een rondleiding, waarbij we werden geïnformeerd over de legende rond Loreley. Op initiatief van de rondleidster zong één van de deelnemers nog uit volle borst een vele coupletten tellend lied van Heinrich Heyne over Loreley. Tja, daar sta je dan als Nederlander, die niet veel verder komt dan een paar regeltjes van het Wilhelmus. Een andere deelnemer had overigens tijdens de 3de etappe bij een (herbouwde) Romeinse toren midden in het bos al een schier eindeloos gedicht over de Romeinse inval in het Germaanse Rijk op staan dreunen. Ik was duidelijk niet met de moderne Duitse jeugd op pad! Aan het einde van haar rondleiding werd er nog een Duitse wijsheid tegenaan gegooid, waar we wellicht ons voordeel nog mee zouden kunnen doen: Mit Riesling in der Blutbahn lauft man wie ein Truthahn.
{u}{b}12 april 2006{eu}{eb}, Loreley-Assmannshausen, geschat: 44.9 km en +2318 m;werkelijk: 46 km en +1454 m. De gastlopers van de 6de etappe hadden een verzorgingspost in Lorchgeregeld. Toevalligerwijs viel onze passage bij deze post samen met de enige regenbui, die ons tijdens onze 8-daagse tocht zou treffen. Snel iets uit de achterbak gegraaid (Pretzels) om het vervolgens in een tunneltje op te eten. Rond 17.00 arriveerden we bij ons hotel in Assmannshausen, dat direct uitzicht bood over de Rijn. De rivier stroomde snel en de meeste schepen konden nauwelijks tegen de stroom in vooruitkomen. Een andere manier van goederenvervoer, de goederentrein, is overigens een bijna doorlopende bron van lawaai/geluid, want zo’n 200 goederentreinen denderen dagelijks door het Rijndal. Deze avond werden we toegesproken door de burgemeester en ook hij had aan het einde van zijn toespraakje een Duitse wijsheid voor ons in petto: Mit Assmannshauser Rote in der Blutbahn lauft man wie ein Truthahn. Hoe origineel! En wij (met enige personen uitgezonderd) maar Riesling en Assmannshauser Rote drinken!
{u}{b}13 april 2006{eu}{eb}, Assmannshausen-Kiedrich, geschat: 35.7 km en +1078 m;werkelijk: 37 km en +1030 m. Een frisse dag. 2 verzorgingsposten onderweg. Rond 15.00 zat het er op,maar ons overnachtingadres lag nog een behoorlijk stuk buiten het dorp. ’s Avonds weer teruggelopen naar het dorp, alwaar we ‘op stand’ zouden gaan eten, hetgeen doorgaans betekent, dat de omvang van de porties en de prijs zich omgekeerd evenredig verhouden. Dit restaurant vormde daarop geen uitzondering. Ik ben weliswaar een culinaire barbaar, maar het verschil met ons avondmaal in Koblenz (jeugdherberg) kon ook ik nog wel proeven. Door wat uitvallers tijdens het maal kreeg ik zo links en rechts nog een(welkome) extra portie toegeschoven. Op het menu stond onder meer Sint-Jakobsschelp, hetgeen met het oog op het risico van voedselvergiftiging wellicht niet zo’n gelukkige keuze was. Deze avond was onze laatste gemeenschappelijke avond en er werd van de gelegenheid gebruik gemaakt om aan de deelnemers hun herinnering (oorkonde, medaille in de vorm van een Rheinsteig-markering) te overhandigen. Bij mijn kamergenoot viel het avondmaal slecht en ’s nachts kwam het er in z’n geheel weer uit. Verslapt ging hij van start tijdens de laatste etappe en al snel zag hij zich gedwongen de snelste weg naar het eindpunt te nemen.
{u}{b}14 april 2006{eu}{eb}, Kiedrich-Wiesbaden, geschat: 35.8 km en +862 m; werkelijk:35 km en +660 m. De laatste etappe had het niet zo, aangezien er een behoorlijk stuk door Wiesbaden gelopen moest worden. 1 verzorgingspost onderweg. De tocht werd in Wiesbaden beëindigd bij het Thermalbad Aukammtal. Een symbolische cheque werd overhandigd en een laatste groepsfoto gemaakt. Rudolf Mahlburg kondigde aan, dat er volgend jaar een 2de editie plaats zal vinden. Hierna werd er een (gesponsord) bezoek gebracht aan het Thermalbad Aukammtal. Nae en laatste gezamenlijk hapje en drankje in het restaurant van het Thermalbad ging een ieder zijns/haars weegs.
Ik heb me gedurende deze 8 dagen prima vermaakt. Leuke groep, prettig loopweer, mooie omgeving en een goede organisatie. Bovendien ging het lopen mij bijzonder eenvoudig af. Ervaring en training werpen zo nu en dan toch hun vruchten af, zou je zo kunnen zeggen. Binnen de groep viel ik niet alleen op vanwege mijn (vr)eetvermogen, doch tot mijn eigen niet geringe verbazing ook vanwege mijn vlotte manier van bergafwaarts lopen (en dat voor een Nederlander!). Waar de anderen nogal gereserveerd en voorzichtig(met de rem er op) van de heuvels af schuifelden, liep ik vaak met grote snelheid (met de rem er af) naar beneden. Volgens mij is dat de beste manier van aanpak, maar daar kunnen de meningen uiteraard over verschillen. Om af te sluiten, waarmee ik ben begonnen: de uiteindelijke opbrengst voor’Aktion Benni & Co. e.V.’ bedroeg Euro 4910.00.
Bram van der Bijl
anvdbijl provider xs4all.nl
P.S.: Bericht van het etappeloop-front: de Tour du Parc régional du Pilat(25/28-05-06) gaat vanwege het geringe aantal aanmeldingen en problemen bij het vinden van geschikte accommodatie niet door.