Nog net in september werd op zondag de eerste editie van de marathon van Zwolle gelopen. Pas zaterdagavond besloot ik om mee te doen, echter het was een marathon met alleen voorinschrijving. Dan toch maar een lange duurloop in de omgeving? Gelukkig had de site ook een gastenboek waarop drie startbewijzen werden aangeboden. Twee waren al verzegd, maar met Jakko Roetman had ik zaterdagavond om 23.06 uur, minder dan 12 uur voor de start, een deal. Hij het shirt, ik het startbewijs voor de halve prijs.
De volgende ochtend was ik al vroeg in Zwolle om omzetting van de chip te regelen. En dat lukte binnen 10 minuten. Perfecte organisatie! Nu nog het startbewijs. Om 9.50 was Jakko bij de ingang en vond de ruil plaats en kon ik me omkleden. De start vond plaats in het PEC stadion. Dat kon omdat PEC die dag uit speelde in Tilburg, tegen Willem II en daar de eerste overwinning van het seizoen behaalde. Leuk voor Zwolle en dus extra feest. Een start in een stadion heeft altijd iets speciaals, of het nu Amsterdam, Athene of Zwolle is. En als dan ook nog de finish in het stadion is het helemaal mooi.
De marathon was één grote lus van 42,2 km en voerde eerst door de buitenwijken van Zwolle, waar, dankzij het mooie weer, opvallend veel publiek stond om ons lopers aan te moedigen. Daarna liepen we door de weidse landschappen van polder Mastenbroek met veel mooi begroeide sloten. Dat eerste deel deed me erg denken aan het laatste deel van de Zuiderzeemarathon. Op de heenweg liepen we vooral over de IJsseldijk door en langs dromerige plaatsjes als ’s Heerenbroek en Wilsum. Op de IJsseldijk hadden we de harde wind, zeker windkracht 5, pal tegen. Op 18 km moesten we de IJsselbrug over, best een klim. Eerder hadden we de brug over het Zwarte Water al overgestoken, ook al een stevige klim. Als afsluiter kwam daar, op 36 km de IJsselbrug bij Hattum nog eens bij. Na de eerste IJsselbrug liepen we aan de linkerkant van de IJssel, weer grotendeels over de IJsseldijk, door de gehuchten De Zande en Zalk (nee, Klazien niet gezien). Een prachtige route over kronkelige dijken, langs diepe kolken en uitgestrekte uiterwaarden.
Vlak voor de brug bij Hattum moest ik even de struiken in, maar die waren er niet. Dan maar even vragen of ik naar de WC mocht. Drie vrouwen in de voortuin keken me alleen maar aan, geen antwoord. De buurman, een jonge vent, leunde op het hek. Op mijn vraag of ik even van zijn wc gebruik mocht maten antwoordde hij met “Nee, liever niet”. {u}Liever{eu} niet, hij vindt het dus eigenlijk wel goed, maar liever niet. Ik had daar natuurlijk een hele discussie over kunnen beginnen “ mag het nu wel of niet”, “liever niet, onder welke voorwaarden dan wel”, “misschien alleen op bepaalde uren of na betaling”, tja, dat weet je allemaal niet. Toch maar geen discussie en een eindje verder het hoge gras in, de brandnetels had ik niet zien staan, ik voelde ze ’s avonds nog.
Door de harde tegenwind had ik mijn kruit aardig verschoten, bovendien wilde ik me in mijn derde marathon in krap zes weken niet over de kop lopen. Ik had met de pacergroep mee kunnen gaan en me op de dijk met wind tegen lekker in de groep kunnen verstoppen, maar ik loop toch wel erg graag alleen, zeker in zo’n mooi uiterwaardenlandschap. Dus de laatste vier km gingen niet meer zo goed en heb ik best veel gewandeld. Maar wel stevig doorwandelen. Op die momenten merk ik goed dat ik na 2006 veel heb ingeleverd, niet alleen snelheid, maar vooral veel inhoud. Maar al met al was ik toch wel weer tevreden. Het was een prachtige dag voor een prachtige marathon.
Het was de eerste editie van de Zwolle marathon, en dat was soms te merken. Maar het was toch een prima organisatie, met overal verkeersleiders, genoeg drinkposten waar het water en sportdrank je werd aangereikt, een prima douche en veel vriendelijke en bereidwillige medewerkers. Als volgend jaar de bordjes die verwijzen naar de diverse locaties bij de start wat groter en opvallender zijn hebben we er weer een perfecte marathon met dito organisatie bij.
Theo de Jong
(tdejong