Afgelopen zondag was ik weer, eindelijk, deelnemer aan een marathon. Na maanden blessureleed ging het beter en wat doe je dan? Inschrijven voor een marathon. De 4 maanden niet-wedstrijden lopen, fysiotherapie en weinig trainen gebruikte ik om mijn nieuwe boek “Afscheid” te schrijven. Het boek gaat over de trekking in Nepal naar Basecamp van de Mount Everest en daarna het lopen van de Tenzing Hillary Mount Everest marathon met de start op 5350 mtr hoogte. Dit als eerbetoon aan mijn vriend Eberhard Schaaf die daar 100 meter onder de top op 19 mei 2012 overleed tijdens de afdaling aan hoogteziekte. Tevens hielp mijn nieuwe uitgever Aquazz mij met de herziene druk van “Hardlopen als Avontuur” want er was nog steeds vraag naar mijn eerste boek o.a. vanwege het Marathon des Sables-verhaal, en dankzij Aquazz is dit nu ook weer te krijgen. Beide boeken met vele kleuren foto ‘s.
Eerst zou ik de Silvester marathon in Meerssen gaan lopen want de blessure was zo goed als genezen maar mijn schoonvader werd op die dag gecremeerd. De keuze die je dan moet maken is uiteraard niet moeilijk. Dan in januari maar Klavertje Vier marathon in Olne. Een zware trailmarathon met 1000 hoogtemeters die ik al vaker had gelopen. Dit soort marathonsloop ik liever dan de saaie stadmarathons. Tevens zou dit mijn 350-ste marathon/ultra worden. Samen met Wilbert Vlassak, finisher van de UTMB afgelopen jaar, ging ik er heen. Beiden gingen we om te finishen en meer niet want nogmaals het is een zware. Het zijn 4 rondjes van 12-11-10 en 9 km. Ik dus alle vier dus … rustig starten. De eerste ronde is het erg druk en bij alle versmallingen stonden we stop maar zodoende ging de eerste ronde prima.
Ik deed mijn eigen ding en vooral de gevaarlijke afdaling in de eerste ronde was hierdoor beter en veiliger te nemen. Het parcours lag er prima bij, nog wel modder maar niet de waterstromen bergaf waar je normaal doorheen moet. Vorig jaar was het weer anders namelijk ijs en sneeuw. Zonder noppen of spikes was het toen bijna niet te doen. Het enige waar ik last van had waren mijn voetzolen. Ik had enkele dagen ervoor verschillende eeltpitten verwijderd maar of dat de oorzaak was? Meestal heb ik last van het materiaal waar de zolen van zijn gemaakt in trailschoenen en het geeft een branderig gevoel onder je voeten. Ronde 2 kon ik eindelijk lopen zoals ik wilde en bergop kon ik makkelijk blijven hardlopen. Ronde 3 heeft een lange steile beklimming en die wandelde ik, en de rest, zodat we boven fit aankwamen. Velen hebben hierna een dip maar het bleef goed gaan. Ronde 4 gaat eerst weer bergaf en dan lang bergop over een geasfalteerde weg. Hier wandelde ik weer enkele malen maar ik wandelde bijna net zo snel als anderen hardlopend deden. Hier begon mijn rug weer wat op te spelen maar ja, gelukkig hier pas en niet eerder. Halverwege ronde 4 weer een drankpost, stukje bergop en dan over het maïsveld. Normaal worden je schoenen hier 4 maal zo dik en zwaar van de modder maar nu, heerlijk, er bleef maar weinig modder aan de schoenen hangen. Stuk weiland, door bos bergaf, asfalt, bergop en naar links en weer bergop en dan zie je al de masten bij de kantine maar is het nog 2 km. Tweemaal kreeg ik een licht kramp gevoel. Normaal drink ik meer onderweg daar ik een bidon mee neem maar dit wil ik niet meer. Je drinkt namelijk makkelijk te veel. Redelijk fit kwam ik na 4 uur en 43 minuten aan de finish.
Al snel was ik weer fit en dat was dan mijn 350-ste marathon/ultra. Het wordt er niet gemakkelijker op. Normaal hoe vaker dat je iets doet hoe beter dat het gaat maar dat geldt al lang niet meer voor mij. Het ouder worden en al langer dan 37 jaar hardlopen eist toch zijn tol, maar ……. 2014 is voor mij goed begonnen. Volgende is de 50 km van Limburgs Half Zwaarste in februari.
Dus tot ziens
Henk Sipers
sifra (at) home.nl
http://members.home.nl/ultrasport
PS. Liefhebbers voor een van mijn boeken zie http://www.aquazz.com of mail me.