Na 2 marathons weer tijd voor wat langer werk. Op naar Duitsland voor de Keufelskopf ultra. Met de camper een tussenstop in Gulpen om daarna vrijdag neer te strijken in Reichweiler; een “stadje” met wel 525 inwoners. Een vriendelijke man van de organisatie wees mij naar de voetbalvereniging alwaar ik mijn camper langs de rand van het voetbalveld parkeerde. Na mij volgden steeds meer deelnemers en een ieder vond zijn plek rond het veld.
Er werd een 22, een marathon en een 85 georganiseerd. De race was zo goed als selfsupporting, d.w.z. 85 km met 4 waterposten in dik 30 graden. Na een beetje rekenen zou ik met mijn snelheid zeker 3 uur met een voorraad water moeten doen. Dat betekende vele liters meesjouwen. Om 6 uur werden iets meer dan 200 deelnemers op de ultra wegschoten. De marathon zou een half uur later volgen. Eerst een plaatselijke tussenronde en daarna de grote ronde. Al snel begon de temperatuur op te lopen. De watervoorraad slonk snel, te snel. Al gauw was de bodem in zicht. Gelukkig, de eerste post. Dit had niet langer moeten duren.
Voor alle zekerheid maar een 2 liter fles in mijn camelbag gepropt. Op naar de volgende post.
Het werd een tocht over smalle singletracks, weilanden met platgetrapte paden en bijna drooggevallen beken. Iedere keer op zoek naar vooral koelwater. Gelukkig neem ik bij deze temperaturen altijd een spons mee en die had ik hard nodig. De laatste 5 km ging over de “Keufelskopf”; op en neer, op en neer. Er kwam geen eind aan. Tot slot nog een ronde om het dorp. Wie deze route had uitgezet was een echte sadist. Half uitgewoond kwam ik na 13.30 uur meer wandelen dan hardlopen als 51ste over de finish. De winnaar in 8.36 uur…..onvoorstelbaar!!! Na een donker biertje en een bord vegetarische prut voelde ik mij weer een beetje mens. Chapeau voor alle mensen die zaterdag onderweg zijn geweest op de Keufelskopf!
Groet,
Hans Lems
Wateringen