De kracht van verbeelding

Het is al meer dan 20 jaar geleden nu, maar ik kan die “race” nog als een film zo scherp voor ogen krijgen. Ik liep al enige tijd hard en zoals bij menig beginnende loper maak je dan nog lekker veel progressie. Tot aan dat moment had ik echter in wedstrijden nog geen potten kunnen breken. Die bewuste zondag liep ik een 5km trimloop bij onze plaatselijke atletiekvereniging. Tot mijn eigen verrassing liep ik vanaf het begin mee vooraan. Voor dit verhaal is slechts van belang dat ik in de laatste paar honderd meter een regionale toploopster er uit sprintte en net boven de 17 minuten als eerste over de streep kwam. Ik hield mijn emoties met moeite in bedwang en pakte nog lichtjes nahijgend doch vriendelijk nonchalant, het finishkaartje aan. Inwendig juichte ik het uit: “ik had gewonnehen!”. Nu win je geen trimloop en juichend met de armen in de lucht daar finishen is al helemaal zielig, maar zo voelde het wel. Vanaf dat moment had ik verbeelding! Ik kon mij verbeelden dat ik onder de juiste omstandigheden een wedstrijd zou kunnen winnen (bijvoorbeeld van een meisje in de eindsprint). En gewonnen werd er vanaf dat moment, niet alleen in trimlopen maar ook wedstrijden. Niet omdat ik vanaf dat moment ineens zoveel harder kon open, maar omdat ik een nieuwe kracht had ontdekt, de kracht van verbeelding.

Nu moet gezegd, de kracht van verbeelding heeft zo z’n grenzen. Menig man heeft zich vol overgave ter aarde gestort omdat hij zich verbeeldde te kunnen vliegen, maar tegelijk heeft de verbeelding dat het mogelijk zou kunnen zijn ons wel weer de eerste concepten van helikopters en deltavliegers opgeleverd. Met andere woorden; verbeelden luistert nauw. Mits op de juiste manier toegepast kan verbeelding een waardevolle dimensie aan het lopen geven en een krachtig wapen aan de wedstrijdloper.

Tijdens trainingen kun je er naar hartenlust mee oefenen. Zo draaide ik afgelopen week mijn geliefde Virulypad op. Een fietspad door de Noordpolder tussen Pijnacker en Delft. 1600m lang ellende, volgens overlevering altijd wind tegen, koud en regen. 300m verder op het pad liep een groepje hardlopers (waarschijnlijk trimgroep Felix), ik herkende ze echter als Kenianen slank en krachtig, maar niet die dag. Het Hollandse weer geselde hen en ik voelde dat indien ik ze voor het einde van het pad bij kon halen (d’r-op-en-d’r-over) dan zou ik onder de Oostpoort door naar de Markt zegevieren. En zo ging het ook. Een fietser naast mij: “Hé gozer, weet je dat je 20km/uur loopt?” Okee, dit klinkt al aardig als “ter aarde storten”. Maar feit is dat er nog geen Keniaan is geweest die mij er op het Virulypad heeft af gelopen en als het weer zo blijft, dan houd ik dat record ook nog wel even.

Met dit soort verbeeldingen heb ik geleerd om een tegenstander bij te halen in een wedstrijd. Het heeft mij ook geleerd hoe ik zonder al te veel krachtenverspilling een groepje op kan schuiven in een marathon. En het heeft mij geleerd om te winnen. Mij voor te kunnen stellen dat ik iets kan, maakt het al voor de helft mogelijk. Let wel; verbeelding is een stap verder dan visualisatie. Verbeelding is niet alleen het inbeelden van een actie en daarmee je lichaam op die actie voorbereiden. Verbeelding heeft tot doel juist de mentale barrières weg te nemen en je mentale grenzen daarmee te verleggen.

Zo las ik vandaag (vrijdag 16 oktober) dat je met 2:45 bij het NK marathon masters 40+ bijna altijd bij de eerste 4 loopt. Nu ga ik aanstaande zondag in Amsterdam proberen <2:48 te lopen, maar de vorenstaande wetenschap gaat mij helpen als ik op het 30km nog wat over heb, of als ik in het Vondelpark iemand voor mij zie lopen uit mijn categorie. Ik verbeeld mij nu al dat het wel eens om de 3e plek zou kunnen gaan. Gewoon omdat ik mij voor kan stellen dat ik zomaar 3e zou kunnen worden.

Als alles meezit loop ik vermoedelijk gewoon 2:48:01 en word ik 12e in mijn categorie, maar dan heb ik van de verbeelding al vele trainingsuren plezier gehad en daar komt geen Keniaan meer aan.

Naschrift redactie: Arjan kwam afgelopen zondag in Amsterdam na 2:45:25 aan de meet. Hij had de pech dat er dit jaar juist in zijn categorie heel hard werd gelopen en finishte daarom slechts als 11e M40 op het NK.